บทที่ 96 96

ทศภาคกอดเกี่ยวร่างบางไว้ในอ้อมแขนและปรนเปรอลิ้นหนาในปากเล็กราวมิเคยแหนงหน่ายในความหวานหอมทั้งยั่วเย้าและเชิญชวนให้เขาสัมผัส ความทรงจำที่มิเคยเลือนจางค่อยแทรกตัวขึ้นมาอยู่เหนือจิตสำนึกแสนเปราะบาง ที่นี่อาจเป็นสถานที่เดิมซึ่ง ภูมิ พาเธอล่องนาวามาในครั้งก่อน เมลิดาเพียงสำเหนียกถึงความต่างอยู่ข้างในแม้ห...