บทที่ 15 กำเริบ

ดวงตาดุจลูกไฟค่อยๆ เปลี่ยนกลับคืนดังเดิม สิ่งแรกที่เขาเห็นคือใบหน้างดงามของหญิงสาวที่เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นในเวลานี้  มู่หรงเจวี๋ยจึงหลับตาลงอีกครั้งแต่เมื่อลืมตาก็ยังเห็นใบหน้าของนางและดวงตากลมโตจ้องมองเขาอยู่

“เจ้า...เจ้ามาทำอะไรที่นี่”  น้ำเสียงแหบแห้งจนไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเสีย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ