ดรีมเวิลด์ - POV ของเคนดริค

ข้าทอดกายนอนราบกับพื้นหินเย็นเยียบในความมืดมิด แต่จิตใจกลับไม่ยอมสงบนิ่ง ราวกับมีใครบางคนเปิดประตูหน้าต่างทุกบานในหัวของข้าทิ้งไว้จนสุด แล้วสายลมก็พัดคำรามก้อง หอบเอาเศษเสี้ยวของความทรงจำ ความรู้สึก และความกลัวเข้ามาด้วย ทุกอย่างปะปนกันจนจับต้นชนปลายไม่ถูก

นาทีหนึ่งข้าก็หวนนึกถึงภาพในสนามรบ อีกครู่...