บทที่ 2 บทที่ 1

บทที่ 1

รถยนต์ยุโรปคันหรูแล่นไปจอดหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ ประตูรถฝั่งคนขับถูกเปิดออกด้วยฝีมือของยากูซ่าหนุ่ม ขาเรียวเหมือนนายแบบก้าวลงจากรถยนต์หรูพร้อมกับปิดกระดุมเสื้อสูทเมื่อยืนเต็มความสูงแล้ว

ครืด~ ครืด

สองเท้าที่กำลังก้าวเข้าไปในห้องโถงใหญ่ต้องหยุดชะงักเมื่อมือถือที่กำอยู่ในมือแผดเสียงร้องดัง เรียวหงายฝ่ามือขึ้นเล็กน้อยเพื่อดูชื่อของคนที่โทรเข้ามา เขาไม่ลังเลที่จะกดรับสายเมื่อรู้ว่าเป็นใคร

(เรามีงานด่วนมากเจอกันที่กรม) ไม่ทันที่เรียวจะได้ถามอะไรคนปลายสายก็พูดขึ้นมาเสียก่อน เขาไม่ได้ตอบกลับไปแต่กดวางสายแล้วหมุนตัววิ่งออกไปในทันที การกระทำของเจ้านายทำชิโร่ลูกน้องคนสนิทขมวดคิ้วมองตามหลัง

@ผับหรูใจกลางเมือง

"โว้ววว! ใครโสดขอเสียงหน่อยค่า!" เด็กสาวหน้าตาสะสวยในชุดเดรสเกาะอกสีดำป้องปากตะโกน เหล่านักท่องราตรีทั้งสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีต่างโห่ร้องพร้อมกับโยกย้ายไปตามเสียงเพลงที่เธอรับหน้าที่เป็นดีเจ

"นี่พอได้แล้วยัยแอล! เดี๋ยวพ่อแกก็สั่งลูกน้องมาตามอีกหรอก" ลลิซเพื่อนรักของมีแอลขึ้นไปกระชากแขนเพื่อนที่กำลังรับหน้าที่เป็นดีเจอยู่บนเวที มีแอลสะบัดแขนแล้วคว้าไมค์มาจ่อปาก

"โว้ววว ไม่เมาไม่กลับบ้านค่า...ขอเสียงคนหนีผัวมาเที่ยวหน่อยค่า!" เธอกระโดดขึ้นพลางยกมืออย่างสนุก ลลิซยกมือขึ้นมาตีหน้าปากเบาๆอย่างเบื่อหน่ายก่อนที่เธอจะเข้าไปกอดมีแอลแล้วพาลงจากเวทีอย่างทุลักทุเล

"แอลเมามากแล้วนะ" น้ำเสียงทุ้มของสกายเอ่ยขึ้นเมื่อเขาเดินไปประคองไหล่มน มีแอลหันขวับมามองหน้าสกายแล้วฉีกยิ้ม

"แอลยังไม่เมาเลย...กายไปเต้นเป็นเพื่อนแอลหน่อยสิ" เธอกะพริบตาปริบๆออดอ้อนสกายให้ไปเต้นเป็นเพื่อน ชายหนุ่มมองเพื่อนแล้วอมยิ้มด้วยความเอ็นดูแล้วกอดคอมีแอลเดินไปพร้อมกัน

"ไอ้สองตัวนี่!" ลลิซเท้าเอวตะโกนว่าให้เพื่อนทั้งสองคนที่กอดคอกันเดินออกไปอย่างหน้าตาเฉยก่อนที่เธอจะเดินกลับไปยังโต๊ะ

ขาเรียวสวยภายใต้รองเท้าส้นสูงกว่าห้านิ้วสะบัดก้าวไปข้างหน้าอย่างทุลักทุเล สกายกอดเอวคอดไว้แน่นด้วยกลัวว่าเพื่อนรักจะล้มลงไป

"กายอย่าให้เราล้มนะ...เรากลัวหน้าเรากระแทกกับพื้นแล้วไม่สวย"เธอยกมือขึ้นไปเกาะบ่าสกายแล้วโยกตัวไปมาเบาๆ เพียงเธอเคลื่อนไหวร่างกายไปมาเบาๆเท่านั้นก็ทำให้เธอดูเซ็กซี่และมีเสน่ห์ที่สุด

"....วันนี้แกสวยมากรู้ตัวไหมแอล"

"กายว่าอะไรนะ!" มีแอยื่นหน้าเข้าไปใกล้เพราะไม่ได้ยินสิ่งที่สกายพูด ชายหนุ่มอมยิ้มแล้วเลื่อนใบหน้าไปกระซิบข้างใบหูเพื่อให้เธอได้ยินชัดเจน ทว่าประโยคที่เขาพูดกลับไม่ใช่คำเดิม

"กายรักแอลนะ.." มีแอลทำหน้ามึนงงกับคำพูดของเพื่อนรักก่อนที่จะปล่อยมือจากบ่าของสกายแล้วหมุนตัวเดินออกไปโดยมีสกายเดินตามไปด้วย

"นี่อย่าทำตัวแรดได้ไหมเนี่ย!" ลลิซว่าให้เมื่อมีแอลเดินมาทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา เธอไม่ได้สนใจคำพูดแรงๆของลลิซแต่กลับจ้องหน้าสกายไม่กะพริบตา

"...แอลจะไปเข้าห้องน้ำ"

"เดี๋ยวกายพาไปก็ได้" สกายออกตัวแล้วยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อให้มีแอลจับ เธอมองมือหนาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเองอย่างยากลำบาก

"แอลไปเองก็ได้ กายไม่ต้องลำบาก" มีแอลปฏิเสธความช่วยเหลือจากสกาย เธอหันไปยกสองนิ้วให้ลลิซแล้วสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เสยผมลวกๆแล้วเดินตรงไปห้องน้ำ

ครืด ครืด~ ครืด~

"ยัยแอลป๊าเปรมโทรมา!" ลลิซตะโกนบอกเพื่อน ทว่ามีแอลกลับยกมือขึ้นแล้วสะบัดไปมาสองครั้งเป็นเชิงให้เพื่อนรับสายแทนได้ เมื่อได้รับอนุญาตจากเพื่อนลลิซก็กดรับสายทันที

"สวัสดีค่ะป๊ายัยแอลไปเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ" ลลิซก้มหน้าลงเล็กน้อยเมื่อเสียงเพลงที่ดังเกินไปทำให้เธอไม่ได้ยินเสียงของคนปลายสายเลย

(ออกมาจากผับเดี๋ยวนี้ ป๊ากำลังให้คนไปรับที่ผับ) เปรมชัยกรอกเสียงเข้มกลับมา ลลิซทำหน้างุงงงแล้วยกโทษศัพท์ออกจากหู เธอขมวดคิ้วมองแล้วส่ายหน้าไปมาเบาๆ

"ป๊า! หนูไม่ค่อยได้ยินเลยค่ะเอาไว้หนูจะให้ยัยแอลโทรกลับนะคะ" ลลิซตะโกนแข็งกับเสียงเพลงแล้วกดวางสายไปในทันที เธอหันมองสกายที่นั่งกอดอกทำหน้านิ่งอยู่ฝั่งตรงข้าม

"เดี๋ยวฉันไปตามมีแอลเอง" สกายบอกลลิซแล้วลุกขึ้น "นี่แกแอบรักยัยแอลเหรอ" ลลิซถามขึ้นในจังหวะที่สกายจะเดินออกไป เขาหยุดนิ่งแล้วเอี้ยวหน้าไปมองเจ้าของคำถาม

"อืม" เขาตอบรับในลำคอแล้วรีบเดินออกไป ทว่าจังหวะนั้นผู้คนดูเหมือนแตกตื่นอะไรสักอย่างและเริ่มชุนละมุน คนนับรอยชีวิตวิ่งผ่านหน้าเขาไป สกายเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเดินกลับไปคว้าแขนลลิซแล้วพาเธอออกไปจากตรงนั้น

"นะ..นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมคนวิ่งหนีแบบนี้?" ลลิซหันไปถามหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินอยู่ข้างๆเธอ "มีคนร้ายค้ายาบ้าแหกด่านตรวจเข้ามาหลบในผับค่ะ ผู้จัดการผับบอกให้รีบออกไปจากผับก่อน เพราะตำรวจกำลังและคนร้ายมีอาวุธสงคราม" ลลิซทำหน้าตกใจแรงแล้วหยุดเดินกะทันหันเมื่อได้ฟังเรื่องราวจากปากหญิงสาว

"แล้วยัยแอลล่ะ ยัยแอลอยู่ในห้องน้ำ!"

"เดี๋ยวฉันกลับไปรับมีแอลเอง เธอรออยู่ตรงนี้" สกายตั้งท่าจะวิ่งกลับเข้าไปในผับอีกแต่ก็ช้าเมื่อมีการ์ดที่คุมประตูทางเข้าผับกันไว้

"เพื่อนผมอยู่ในนั้น ผมต้องเข้าไปช่วยเพื่อน"

"ตอนนี้คุณเข้าไปไม่ได้ครับ"

"แต่เพื่อนกูอยู่ในนั้นนะเว้ย!" ลลิซเห็นท่าไม่ดีจึงรีบมาดึงสกายออกไประงับอารมณ์ก่อน "แกใจเย็นๆก่อนเดี๋ยวตำรวจก็ช่วยยัยแอลออกมาได้" สกายปรายตามองลลิซเพียงนิด

"ถ้าแอลเป็นอะไรไปนะ ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองเลย"