บทที่ 17 คนหน้าไม่อาย

“อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดก็แล้วกัน” นิ่มพึมพำเบาๆ พลางคิดไปถึงคำพูดของคุณวิภาที่เหมือนจะระแคะระคายเรื่องคู่แฝดยิ่งเปลี่ยนคำเรียกจากยายเป็นย่าด้วยอีก

เมื่อคิดได้แบบนั้นนิ่มก็เลิกคิดฟุ้งซ่านก่อนจะพาตัวเองเข้าห้องเพื่ออาบน้ำพักผ่อน เพราะพรุ่งนี้ต้องออกไปเก็บดอกขจรและดอกโสนเพราะมีออเดอร์น้ำพริกมาแต่เช้า

เ...