บทที่ 22 ยอมรับก็ได้

“อื้อ คุณ!” ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ คนตัวโตก็ฉกวูบลงมาอีกครั้งและครั้งนี้นิ่มรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด

อคิน ที่เผลอกัดเข้าไปที่ปากบาง ก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ซอกคอหอมกรุ่น นิ่มที่เห็นสายตาคนตรงหน้าก็รีบหันหน้าหนีเพราะด้วยพื้นที่จำกัดทำให้ร่างบางถอยไปชนพวงมาลัยรถ

“อ๊ะ!” นิ่มหันไปมองที่หลังตัวเองก็จ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ