บทที่ 23 ตราบสิ้นลมหายใจ

“พี่ก็จะแตกแล้ว... อูยยย...”

พ่อหมอเมฆินทร์ครางเสียงแหบ สองมือรั้งสะโพกผายเข้ามากระเด้ากระทั้น ยิ่งกดดันเข้าลึกร่องกลีบอวบอูมยิ่งขมิบดูดหนึบแน่น เขาเร่งขยับบั้นเอวกระทุ้งกระถอกลำลึงค์เข้าไปในความสาว กึ่งกลางกายของทั้งคู่อัดกระแทกเข้าหากันเน้น ๆ

“อ๊ะ ๆ พี่เมฆินทร์จ๋า... ผัวจ๋า... อ๊า... อร๊า !”

บุหงา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ