บทที่ 30 ใจลอย

“ไอ้บุญส่ง รีบไปเอาขันใส่ข้าวสารเสกในห้องพระมาให้ข้า” เขาหันไปสั่งลูกศิษย์

ขณะนั้นการะเกดมีอาการตื่นกลัวจึงพยายามเสาะหาที่พึ่งพิงร่าง แต่ไม่ว่าหล่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัสสิ่งใดสิ่งนั้นก็เกิดรอยไหม้ขึ้นมาทันที

“ใครก็ได้ ช่วยฉันด้วย”

ครั้นเห็นเด็กสาวร้องไห้โฮ พ่อหมอไกรก็พาลปวดใจ เขาคอยดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำ...