บทที่ 72 16

“เอ้อ! ให้มันได้อย่างนี้สิลูกพ่อ! เจอของดีก็ต้องรีบคว้าให้อยู่มือ แหมๆ... ร้ายกาจเหมือนพ่อตอนหนุ่มๆ ไม่มีผิด... จริงไหมจ๊ะคุณหญิง ?”

ตบเข่าอีกฉาดใหญ่อย่างถูกอกถูกใจกว่าเดิม... แล้วก็ทำตาหวานชะม้ายชะม้อยกับคุณหญิงดาวเรืองเป็นเชิงเย้าหยอกให้หวนนึกถึงความหลังครั้งยังเป็นหนุ่มสาวที่แอบลักลอบพากันชิงสุก...