บทที่ 105 แอบเป็นห่วงเป็นใย (225%)

“ผมก็แค่บังเอิญผ่านมาเฉยๆ” พยายามปั้นหน้าให้ไม่ส่อแววพิรุธ แต่ก็ยังไม่วายใจสั่น เพราะดวงตาคาดคั้นที่กำลังจับจ้องเขม็ง

“มันคงไม่ใช่แค่บังเอิญหรอกมั้ง ในเมื่อคุณมาช่วยชีวิตฉันไว้ถึงสามครั้งสามครา” หญิงสาวยังจำได้ขึ้นใจว่าทุกครั้งที่ออกไล่ล่าผู้ร้าย จะมีชายชุดดำปริศนายื่นมือเข้ามาช่วยในเวลาคับขัน เหมื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ