บทที่ 120 มาเป็นเมียเจ้าพ่อคลังแสงเถอะนะทูนหัว (100%)

“ถ้าอยากบอกนักก็พูดมาสิคะ” สะบัดหน้าพรืดไปอีกทางด้วยความแง่งอน แต่ยังดีที่คำพูดห้วนๆ เหมือนมะนาวไม่มีน้ำยังมีหางเสียงอยู่ ทวิชาก็แค่แกล้งวางฟอร์มไปอย่างนั้น อันที่จริงก็แอบเงี่ยหูฟังเหตุผลของเขาอย่างใจจดใจจ่อ

“ผมไม่อยากยอมรับไงว่า หลงรักคนในเครื่องแบบอย่างคุณ” พูดแล้วเขาก็ครางลึกในลำคออย่างยอมแพ้ต่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ