บทที่ 62 หมาลอบกัด (100%)

“คุณคิดยังไงฉันก็เป็นแบบนั้นแหละ ความคิดคุณมันดีเลิศประเสริฐศรีนักนี่” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นตะโกนเสียงดังด้วยความเจ็บใจ ทำให้อุ้งมือที่กำรอบวงแขนเรียวรัดแน่นจนแทบกระดูกแตกหัก ใบหน้างามเหยเก แต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากเม้มสนิทสักแอะ แถมยังจ้องนัยน์ตาสีทองอร่ามอย่างท้าทายไม่ลดละ

“มันจะมากไปแล้วนะทวิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ