บทที่ 80 ง้อไม่เป็นก็จับปล้ำมันซะเลย (150%)

“ฟรานขา ดะ…ได้โปรด” หลับหูหลับตาทอดเสียงหวานวิงวอน ทำให้จอมเย็นชายิ้มกริ่มในหน้าอย่างสมใจกับชัยชนะในเกมพิศวาส ที่สุดความอดทนอดกลั้นของสารวัตรสาวก็ขาดสะบั้นไปพร้อมกับจิตสำนึกในส่วนดี ยอมสลัดความอายและศักดิ์ศรีที่มีมาเว้าวอนเขา ความทรมานและร้อนรุ่มราวมีไฟสุมในกายระหงทำให้ทวิชาถึงกับน้ำตาซึม

“ดีมากทูน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ