บทที่ 87 แพ้ทางจอมบงการ (200%)

“อย่านะ!” น้ำเสียงแตกตื่นถูกเปล่งออกมาจากเรียวปากที่เพิ่งคลายจากอาการเม้มสนิท ด้วยขัดใจที่ถึงแม้จะทุบจะตียังไงกายใหญ่ก็ไม่สะทกสะท้าน และไม่คิดจะหยุดความตั้งใจแต่อย่างใด

“อย่าช้าใช่ไหม ได้เลยจัดไป” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มร้ายที่มุมปาก จากนั้นก็พาเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะลงกลอนอย่างแน่นหนา แต่ที่ร้ายท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ