บทที่ 80 เธอคนเดียว

" น้องเพิร์ล "

สิ้นเสียงเรียก ร่างบอบบาง ก็ทรุดตัวลงไปกองกับพื้น ความโกลาหล ก็เริ่มต้นขึ้นทันที ชายหนุ่มข้างตัว โอบประคองคนข้างๆ เอาไว้ แล้ว มองด้วยความเป็นห่วง

รอยยิ้มซีดเซียวที่ยิ้มออกมา ขัดกับ น้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตา มันทำให้คนที่เฝ้ามองดู เธอมาตลอด 3 ปี อดเจ็บปวดไปด้วยไม่ได้

" เพิร์ล เจ็บตรง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ