บทที่ 102

โฮป

ฉันรู้สึกได้ทันทีที่ริมฝีปากของเขาประกบลงบนปากฉัน ราวกับว่าชิ้นส่วนที่ขาดหายไปได้กลับเข้าที่ ในทันใดนั้นหัวใจของฉันก็เต้นช้าลงจนเป็นจังหวะเดียวกับเขา ลมหายใจของเราผสมปนเปกันขณะที่เขาใช้ริมฝีปากเผยอปากฉันออกแล้วสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปาก

ทุกอย่างมันช่างดูเป็นธรรมชาติเหลือเกิน ราวกับว่านี่คือสิ่งที่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ