บท 472

สายตาของจางมาหันไปมองหลานอี้ แล้วมองดูขวดเล็กๆในมือของเธอด้วยความดูถูก “ช่างงกจริงๆ ของเล็กๆแบบนี้ คุณหนูหยู่ซายังไม่กล้าหยิบออกมา คุณกลับทำเป็นของมีค่า”

“ใช่แล้วค่ะ คุณโอวเอียนถึงแม้จะให้ฉันแค่หญ้า ฉันก็มีความสุข! ฉันจะถือว่ามันเป็นของมีค่า!” หลานอี้วันนี้รู้สึกซาบซึ้งกับการกระทำของคุณโอวเอียน จึงม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ