บท 735

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

รถของซือเย่เฉินมาถึงหน้าประตูบ้านพักก่อน

เขาเปิดประตูรถให้อู๋เหยียนและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนด้วยความอาลัย “ไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะได้เจอเธออีก”

อู๋เหยียนตบหลังเขาเบาๆ เพื่อปลอบใจ “ถ้าฉันไม่ยุ่งจะโทรหาเธอได้ไหม?”

“จริงเหรอ?” ซือเย่เฉินแทบไม่ได้รับโทรศัพท์จากเธอ ตั้งแต่รู้จักกัน...