บทที่ 100 EP. 100

“เธอเป็นห่วงฉันเหรอ” เขาขยับเข้ามาหาพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“เปล่าสักหน่อย ฉันแค่เห็นว่าสุนัขมันก็มีประโยชน์ อีกทั้งได้ทดแทนบุญคุณของคนที่ไร่ที่ให้อาหารมันกิน” คนปากแข็งแสร้งยกแม่น้ำทั้งห้าสายขึ้นมาอ้าง ภีมหัวเราะเบาๆ ในลำคอ

“เธอขึ้นไปนอนเถอะ ฉันเดินอยู่แถวนี้แหละ”

“งั้นฉันนั่งรอคุณตรงนี้” ชลธิด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ