บทที่ 62 ตอนที่ 62

ย้ำบอกตัวเองว่าจะไม่คิดถึงอดีตที่เธอไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขความผิดพลาดใดๆได้

‘พอกันที…จากนี้ไปจะไม่นึกถึงมันอีกแล้ว’

เสียงของรำเพยดังก้องอยู่ในความคิด สาบานกับตัวเอง พลางยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลเรี่ยร่องแก้ม ไม่นานนักก็แห้งระเหยไปพร้อมๆกับกระแสลมที่สาดเข้ามาอีกระลอก

คิดได้ดังนั้น เธอจึงหัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ