บทที่ 65 ตอนที่ 65

“นั่งสิ...”

เธอเป็นคนเชิญให้เขานั่ง น้ำเสียงซุกซ่อนอาการประหม่าเกร็งอย่างเห็นได้ชัด ตะวันมองเห็นความอายวูบไหวอยู่ในดวงตาสวย ทว่าเศร้าสร้อยของเธอ

ปั้ง! เสียงประตูปิดปังลงด้วยมือของชายหนุ่ม

รำเพยสะดุ้ง!  เขาเข้ามาอยู่ร่วมห้องกับเธอในที่สุด ห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆที่แยกหญิงชายต่างวัยออกจากโลกใบใหญ่ที่แส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ