De Wedergeboorte van de Zoete en Charmante Vrouw

De regenachtige maart kan je tot op het bot koud maken!

Gehuld in het zwart stond Xiang Lianyi voor het graf van haar moeder en veegde voorzichtig het regenwater van de grafsteen.

"Mam, papa's ogen zijn veel beter. Je hoeft je daar beneden niet meer zoveel zorgen om hem te maken."

Een zeldzaam moment van tederheid verscheen op haar koele gezicht terwijl ze verder sprak, "Mam, ik mis je gestoofde gehaktballen. Papa heeft ze een keer voor me gemaakt, maar de smaak is moeilijk uit te leggen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om te zeggen dat het slecht was."

Plotseling lachte ze zachtjes, als een bloem die in de duisternis bloeit, en vervolgde, "Heh, ik weet dat als je hier was, je weer zou zeggen dat ik zacht ben geworden. Maak je geen zorgen, er zijn niet veel mensen meer die me echt zacht kunnen maken."

Mam, je hoeft je geen zorgen meer om mij te maken!

Dacht Xiang Lianyi in haar hart. Ze keek diep naar de foto van haar moeder en draaide zich om van de begraafplaats, haar eenzame en sierlijke gestalte verdween in de verte.

Xiang Lianyi nam een taxi in de regen en ging rechtstreeks naar een luxe hotel, dat dichter bij de begraafplaats was. Het was haar en Zhao Zifeng's geheime liefdesnest, waar ze vaak hun afspraakjes hadden.

Ze deed de lichten niet aan en ging uitgeput in de woonkamer zitten. Ze voelde zich pas een beetje veiliger toen haar lichaam de zachte bank raakte.

Ze wist niet precies wanneer het was gebeurd, maar alleen als ze zo volledig omringd was, voelde ze zich een beetje veilig!

Ze draaide Zhao Zifeng's nummer in het donker.

"Hallo, Lianyi, hoe gaat het met je?" Zhao Zifeng's hijgende stem klonk door de telefoon.

"Je lijkt het druk te hebben." Xiang Lianyi's stem klonk vermoeid.

"Ik ben bijna te laat voor een vergadering."

"Het gaat goed, ik heb net mama's graf bezocht, dus ga maar door met je werk."

Zhao Zifeng kon haar niet vergezellen naar het graf van haar moeder omdat hij op zakenreis was in het buitenland, en het klonk alsof hij het nog steeds druk had, dus wilde Xiang Lianyi hem niet langer storen.

Ze hoorde Zhao Zifeng enigszins bezorgd zeggen, "Eh, het spijt me, Lianyi, ik zal je vergezellen om tante te bezoeken als ik terug ben van de reis. Ik moet nu naar de vergadering! Doei, hou van je!"

Xiang Lianyi voelde dat ze misschien ziek was geworden van de koude wind. Haar hoofd was een beetje duizelig en ze wilde gewoon even op de bank liggen.

Ze was net van plan om een dutje te doen toen ze het geluid van de deur hoorde die werd geopend. Het geluid van een klik deed Xiang Lianyi haar hoofd oprichten.

De twee verstrengelde figuren in de deuropening waren verborgen in de schaduwen. Xiang Lianyi's pupillen vernauwden zich, waarna ze haar hoofd boog en sarcastisch lachte.

Was dit niet dezelfde Zhao Zifeng, de vriend met wie ze twee minuten geleden nog sprak en die zogenaamd in het buitenland was, en haar goede nicht Wu Wenli!

Ja, zij is de dwaas!

Ze wist al van Zhao Zifeng's rokkenjagerij, maar ze had niet gedacht dat hij zo laag zou zinken om met haar nicht te slapen!

En op de verjaardag van haar moeders overlijden!

Xiang Lianyi's hart werd geleidelijk zo scherp als ijzige ijsscherven, die op de grond vielen en uiteen spatten in ijs en stof!

De man drukte de vrouw gretig tegen de muur en raakte per ongeluk de schakelaar aan.

De woonkamer werd verlicht alsof het dag was!

Wu Wenli's glazige, halfgeopende ogen zagen plotseling Xiang Lianyi op de bank zitten, en ze schrok zo erg dat het leek alsof ze een geest had gezien.

Ze wees naar Xiang Lianyi en riep uit: "Jij, Xiang Lianyi, wat doe jij hier?"

De man raakte in paniek en draaide zich om, "Li-Lianyi!"

Xiang Lianyi wierp hem een kille blik toe en liep recht op Wu Wenli af.

"Is deze man zo goed voor je dat je je familie voor hem kunt verraden? Heh, ik heb je echt onderschat!"

Ze haalde de sleutel van hun nieuwe huis uit haar tas en duwde die in Wu Wenli's hand.

Zhao Zifeng griste gretig de sleutel uit Wu Wenli's hand.

"Lianyi, luister naar me, zij en ik hadden alleen een affaire, geloof me, ik zal het niet meer doen. Goed?"

Hij greep Xiang Lianyi stevig bij haar arm en keek haar smekend aan.

Xiang Lianyi keek hem diep aan.

"Er zijn veel dingen die je hebt gedaan. Je kunt niet doen alsof ze niet zijn gebeurd. Laat me nu los. Ik raak liever niets vies aan!" Ze schudde Zhao Zifengs hand krachtig van zich af en draaide zich om om weg te lopen.

Zhao Zifengs gezicht betrok plotseling terwijl hij Xiang Lianyi achterna rende en schreeuwde, "Voor wie doe je zo pretentieus? Verkering met jou is als verkering met een blok hout! Als ik geen medelijden met je had gehad, zou ik helemaal niet met je daten! Je bent onredelijk..."

Xiang Lianyi draaide zich abrupt om en keek hem koud aan, "Ik weet niet wat je bedoelt met pretentieus, maar mijn houding tegenover jou hangt volledig af van hoe jij mij behandelt. Nu, ik dring er bij je op aan om normaal tegen me te praten, inclusief hoe je naar me kijkt."

Zhao Zifeng was geschokt door haar kille houding en verstijfde even voordat hij verder achter Xiang Lianyi aan rende.

"Xiang Lianyi, als ik toen mijn geld niet had gebruikt om je vader te redden, zou je nu een vaderloze wees zijn. Hoe durf je dit mij aan te doen!"

Dat was zo'n oud en irrelevant onderwerp, en Zhao Zifeng had het lef om het op te rakelen?

"Al die tijd dat we daten heb je me nooit laten aanraken. Ik moet op jouw goedkeuring wachten voordat ik je zelfs maar kan kussen, denk je dat ik Liu Xiahui ben of..."

Xiang Lianyi onderbrak Zhao Zifengs geklets.

"Je hebt me eraan herinnerd, ik heb de initiële medische kosten al terugbetaald. Ik heb ook voor de helft van ons nieuwe huis betaald. Je kent mijn rekeningnummer, je stuurt me dat geld maar snel," zei Xiang Lianyi kalm.

De liftdeuren sloten langzaam, waardoor Zhao Zifengs voetstappen en zijn krakende stem werden afgesneden terwijl hij haar achterna kwam.

Xiang Lianyi zakte langzaam met haar rug tegen de liftwand naar beneden, haar lichaam koud als een blok ijs.

Het blijkt dat er niets gemakkelijk is aan de volwassen wereld.

Ze dacht dat ze haar leven in vrede en stilte kon leiden.

Het bleek dat zelfs deze kleine wens een luxe was!

Haar hoofd leek zwaarder te worden.

Wankelend kwam ze overeind, voelde hoe het landschap begon te vervagen en liep de deur uit.

De regen was gestopt.

Maar ze kon nog steeds geen spoor van warmte voelen. Ze hief langzaam haar hoofd op en zag een nieuwsbericht op het grote scherm boven het plein.

"Volgens betrouwbare bronnen is zanger Xi Mufeng helaas gewond geraakt bij een auto-ongeluk, en na vijf uur op de spoedeisende hulp is hij overleden. Op zijn laatste adem liet hij een verlaat cadeau achter voor een mysterieus meisje..."