ครั้งนี้หัวใจจองจำ

บทนำ

ภาพหญิงสาวในชุดเดรสคอเต่ารัดรูปแขนยาวสีแดงสด ผมยาวดำขลับเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อหรือน้ำ คนมองก็ไม่อาจจะรู้ได้ ใบหน้ารูปไข่ซีดเซียวราวกระดาษขาว ใบหน้านวลเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา ร่างเล็กสั่นเทาเหมือนลูกกวางที่กำลังกลัวว่าจะมีเสือร้ายเข้ามาจับเธอกิน!

“นายครับ...นายท่านไม่ว่างให้นายไปแทนครับ” ริมฝีปากหยักยกยิ้ม ก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่ม…

“หึ!” บรั่นดีกระแทกลงที่โต๊ะทำงานด้านบนชั้น 2 ของไนต์คลับ พ่อมักจะเป็นแบบนี้เสมอ เหตุผลที่พ่อไม่มาก็คงไม่พ้นตามแม่...เขาต้องประชุมแทนพ่อตั้งแต่อายุ 15 ปี ในขณะที่คนอื่นได้วิ่งเล่นกันสนุก เขากลับมาบินไปบินมาเพื่อดูกาสิโน!

“ผมจะลงไปเตรียมรถ” ดีแล่นเลขาคนสนิท ที่อายุมากกว่าเขา 10 ปี เอ่ยบอกเชิงบังคับ ก่อนจะค้อมหัวเดินออกไป...

‘อนาวิล โอศาการ หรือ วิล’ เจ้าของไนต์คลับครบวงจรสุดหรูใจกลางเมือง ที่เบื้องลึกเบื้องหลังเรียกได้ว่าสีดำเลยจะดีกว่า! เขารับกิจการต่อมาจากผู้เป็นพ่อ ‘วิลเลี่ยม โอศาการ หรือ การ์ฟีลด์’ ตำแหน่งที่ได้มาโดยที่ไม่ได้อยากจะได้เลย!

ที่นี่จะคัดสรรแค่คนที่มีฐานะดีถึงดีมาก และนักการเมือง หรือ ผู้มีอิทธิพลเท่านั้น พวกปลาซิวปลาสร้อยอย่างหวังจะได้เหยียบคลับเขา!

ดวงตาคมจ้องมองร่างบางที่ก้มหน้าร้องไห้อยู่ในซอกเสา...ข้างๆ เป็นถังขยะ วิลเหยียดยิ้ม ก่อนจะยกมือขึ้นเท้าไปกับกระจก และเพ่งมองใบหน้านวลนั้นให้ชัด

“กรี๊ดดดด” ร่างเล็กถูกกระชากให้ลอยขึ้นเหนือพื้น ก่อนฝ่ามือสากๆ จะกระแทกเข้ามาที่ใบหน้าจนหญิงสาวล้มลงไปใบหน้าแนบพื้น

“อือออ พะ...พอแล้ว” เธอหยัดกายลุกขึ้นคุกเข่าและยกมือไหว้คนตรงหน้าด้วยความกลัวที่จับหัวใจ

“กูบอกมึงว่าอะไร...กูบอกให้รอที่ไหน?” มือหนากระชากกลุ่มผมกลางศีรษะของหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้าอย่างแรงจนเธอเซเข้ามาตรงหน้า

“อ้ายไม่อยากทำแบบนั้น!!” มือหนาคว้าเข้าที่ต้นคอและออกแรงบีบ ก่อนจะยกขาเหยียบลงที่ขาเรียวสวยที่โพล่พ้นชุดเดรส

“อือออ กรี๊ดดดด” ท่อนขาที่เตะเข้ามาที่กลางลำตัวหญิงสาวจนร่างเล็กหมอบคลานลงไป เสียงสะอื้นที่ดังขึ้นเบาๆ พร้อมกับลมหายใจที่ขาดห้วง ดวงตากลมจ้องมองคนตรงหน้าอย่างหวาดกลัว

“จะ...เจ็บ”

“เจ็บ...กูก็เห็นมึงเจ็บทุกที! แต่เจ็บแล้วทำไมมึงถึงดื้อด้าน!!”

‘คมสัน’ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เจ้าของโรงงานอุตสาหกรรมเครื่องหนังทุกชนิดทั้งนำเข้าและส่งออก เขาถอนหายใจออกมาและมอง ‘เดือนอ้าย’ ภรรยาตีทะเบียนที่เลือดโทรมกายอยู่ตรงหน้า…

“จับมันขึ้นรถ”

“ฉันกลัวแล้ว! เพียะ!” ใบหน้านวลสะบัดไปตามแรงตบ ก่อนคมสันจะเตะเข้าที่ท่อนขาเรียวอีกครั้ง

“ถ้ามึงอยากหนีกูจะเผามึงทั้งเป็นเลยคอยดู!!”

เสียงกรีดร้องโหยหวนของหญิงสาวดังมาจากโรงจอดรถด้านในสุดของไนต์คลับ ‘อนาวิล’ ที่กำลังเดินลงมาจากบันไดชั้นสองด้านหลังคลับ เพื่อขึ้นรถเดินทางกลับไปพักผ่อนที่บ้าน เขาถึงกับหันไปมองตามเสียงนั่น…

“ผมจะให้คนไปจัดการครับ” อนาวิลยักไหล่ ก่อนจะยืนมองภาพตรงหน้าอยู่แบบนั้น...

ชายร่างสูงประมาณ 170 ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม...กำลังง้างท่อนขาแกร่งเตะเข้าที่ลำตัวหญิงสาวที่นั่งอยู่ที่พื้น อนาวิลถอนหายใจออกมาและยกยิ้มมุมปาก

เวทนาหรือสมเพช เขาไม่รู้จะรู้สึกอย่างไรก่อนดี...

“เศรษฐีหน้าใหม่ครับ” ดีแล่นเดินกลับมารายงาน

“บอกให้มันไปกัดกันที่อื่น...” ประตูรถเปิดออก อนาวิลขึ้นไปนั่งและหยิบบุหรี่ขึ้นสูบ ก่อนจะพ่นควันโขมงและหันไปมองภาพนั้นผ่านกระจกรถติดฟิล์มดำทั้งคัน

“ฮึกกก” ร่างเล็กกระตุกเกรง ก่อนจะโดนหิ้วปีกขึ้นรถตู้ไป

คมสันที่รู้ดีว่าดีแล่นเป็นใคร และเขาคิดว่าคนที่อยากเจอก็น่าจะอยู่ในรถคันนั้นด้วย ร่างสูงรับผ้าเย็นเช็ดมือมาจากลูกน้องเพื่อเช็ดเลือดหญิงสาวที่เขาพึ่งจะให้ลูกน้องลากขึ้นรถไป และตรงดิ่งมายืนข้างรถ ก่อนจะตะโกนทักทายอนาวิล…

“คุณอนาวิลครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ!!”

“..........” อนาวิลที่สูบบุหรี่จนจะหมดมวน เขาพ่นควันออกจากปอดเฮือกใหญ่ ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มสมเพชออกไป

“หวังว่าผมจะมีโอกาสได้ทานข้าวกับคุณ!” มือหนากดเปิดกระจกลงมาเพียงนิด ก่อนจะดีดก้นบุหรี่ใส่ร่างสูงและปิดกระจกทันที!

ฝาก ‘วิล’ ผู้ชายแบดๆ ละมุนนุ่มนวลด้วยนะคะ