หย่าให้รักหวนคืน

เสียงเอะอะโวยวาย ที่มาพร้อมเสียงข้าวของตกลงพื้น และคนเถียงกัน ทำให้คุณอมราล่ะมือจากงานที่ทำ หญิงวัยกลางคนเดินมาหน้าบ้าน ทอดสายตาไปยังบ้านสองชั้นสีขาวที่อยู่ติดกัน ลูกสาวและลูกเขยทะเลาะกันอีกแล้ว

“จะไปไหนคะ! ฉันไม่ให้คุณไปนะ” ตวงรักถามพร้อมกับจับแขนสามีเอาไว้

“น่าเบื่อ” อนิรุจพูดพร้อมกับสะบัดมือของหญิงสาวออกจากแขน

“ใช่สิฉันมันน่าเบื่อ ใครจะน่ารักเหมือนผู้หญิงพวกนั้นของคุณล่ะ” ตากลมโตที่เต็มไปด้วยน้ำตามองหน้าเขาอย่างขอร้อง อนิรุจไม่มองหน้าเธอเลยสักนิด เขาเบื่อ เมื่อโวยวายไม่ได้ เธอก็บีบน้ำตาเรียกร้องความสนใจ เพื่อเอาชนะเขา

“เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงผมถึงไม่อยากอยู่บ้าน!”

“ฉันต้องเป็นแบบไหนคะ ต้องเป็นอีโง่ไม่รับรู้อะไร ห้ามหึงห้ามหวงห้ามมีความรู้สึก ปล่อยให้คุณมีใครต่อใครอีกมากมาย รุจคะฉันเป็นภรรยาคุณนะคะ ฉันผิดเหรอที่ฉันรักคุณ หวงคุณ!”

“แต่สิ่งที่คุณทำมันเกินไป!”

“เกินไป ตรงไหนคะที่เกินไป การที่ฉันรักที่ฉันหวงคุณมันเกินไปเหรอคะ”

“ใช่ผมอึดอัด!”

“ถ้าคุณไม่มีคนอื่น ฉันจะตามหึงตามหวงคุณไหม!” ตวงรักถามด้วยความเจ็บปวด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี การที่เธอหึงหวงเขาเป็นความผิดอย่างนั้นหรือ

“ทำตัวให้เหมือนคนอื่นเขาบ้างนะ บ้านมันเป็นแบบนี้ใครจะอยากอยู่” พูดพร้อมกับเดินออกไป ตวงรักวิ่งไปขวางหน้าเขาเอาไว้ พร้อมกันลงมือฉุดรั้ง

“อย่าไปนะ! ฉันไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น!”

“ถอยไปนะตวง”

“ไม่ฉันไม่ให้คุณไป!” ตวงรักยังคงขัดขวางพร้อมกับดึงแขนอนิรุจเอาไว้

“คุณไม่รักฉันแล้วเหรอคะรุจ ฉันตวงนะคะ ผู้หญิงที่คุณเคยบอกว่ารักสุดหัวใจ มองหน้าฉันสิคะรุจ ความรักที่คุณมีให้ฉันไปไหนหมดคะ คุณลืมหมดแล้วเหรอคะ” สะอื้นไห้พร้อมกับถามสามี

“ปล่อย!”

“ไม่ฉันไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น คุณจะไปหาผู้หญิงพวกนั้น”

“พอได้แล้วตวงรัก หัดดูตัวเองบ้าง ที่ผมเป็น

ทุกวันนี้ก็เพราะคุณ เพราะความงี่เง่าของคุณ!” อนิรุจสะบัดแขนออก พร้อมกับเดินไปที่รถ

“รุจ! รุจ!” ตวงรักวิ่งตาม ภาพที่เห็นทำให้คนเป็นแม่สงสารลูกจับหัวใจ

“อะไรกัน!” อมราถาม

“แม่ แม่ช่วยห้ามรุจทีคะ รุจจะทิ้งตวงอีกแล้ว” ทันทีที่เห็นหน้าแม่ตวงรักก็บอกกับท่าน หวังเหลือเกินว่าจะให้แม่ช่วยห้ามสามีเอาไว้

“ตวงลูก ใจเย็น ๆ ก่อนนะ” ปลอบลูกสาว เมื่อเห็นว่าตวงรักเริ่มคุมตัวเองไม่อยู่

“ไม่แม่ รุจไปแล้วแม่ รุจ! รุจ!” ตวงรักยังคงกรีดร้องและวิ่งตามอนิรุจไปที่โรงจอดรถ

“เตย!ตาม! มาช่วยแม่หน่อยเร็ว!” อมราเรียกลูกสาวและลูกชาย เมื่อเห็นว่าตวงรักกำลังจะวิ่งตามรถของสามีออกไป เกิดอะไรขึ้นกับชีวิตของลูกสาวนางกันแน่ ชีวิตครอบครัวที่ควรจะมีความสุข กลับไม่เป็นอย่างที่ใคร ๆ คิด อนิรุจเป็นคนเข้าชู้ เรื่องนี้นางเคยเตือนลูกสาวแล้ว แต่ตวงรักก็เชื่อว่าความรักที่เธอมีให้จะเปลี่ยนแปลงเขาได้

“พี่ตวง! ใจเย็น ๆ ก่อนนะคะ” สีตะลาหรือใบเตยตรงเข้าไปกอดพี่สาวเอาไว้

“ตาม! ตามช่วยพี่ด้วย ช่วยห้ามรุจให้พี่หน่อย ตาม!” ตวงรักบอกกับน้องชาย หวังเหลือเกินว่า น้องจะช่วยรั้งสามีเอาไว้

“พี่ตวงพี่อย่าเป็นแบบนี้สิพี่ แค่ผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่งปล่อยมันไปเถอะพี่!” ศรันภพบอกกับพี่สาว ตั้งแต่แต่งงานกันมาไม่มีวันไหนที่ตวงรักจะอยู่อย่างมีความสุข

“ไม่! รุจ! รุจ! อย่าไปนะ!” ตวงรักกรีดร้อง เมื่อ

อนิรุจขับรถออกไปจากบ้าน

“กรี๊ดดด! รุจ! รุจ!”ตวงรักวิ่งตามรถสามีออกไป

“พี่ตวงอย่าทำอย่างนี้สิพี่ ตามช่วยพี่จับพี่ตวงหน่อย” สีตะลาเรียกน้องชาย เมื่อตวงรักวิ่งตามรถอนิรุจออกไป อมรายกมือกุมอก ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา

เมื่อเห็นสภาพลูกสาวคนโต ลูกที่นางถนอมเลี้ยงดูมาอย่างดี ถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตาโดยที่นางช่วยอะไรไม่ได้เลยสักนิด

“รุจ กลับมานะรุจ กรี๊ดดด!” ตวงรักกรีดร้องก่อนจะล้มลงกับพื้น ดีที่สีตะลารับไว้ทัน หัวจึงไม่ฟาดพื้น อนิรุจมองภรรยาผ่านกระจกมองหลัง การกระทำของเธอทำให้เขาเบื่อหน่ายที่สุด เอาแต่ใจและเรียกร้องความสนใจ ที่ล้มลงนั่นก็เพื่อเรียกร้องคะแนนความสงสารจากเขา อย่าหวังว่าเขาจะกลับไป ใบหย่าเท่านั้นคือสิ่งที่เขาต้องการ

“พี่ตวง พี่ตวง ตามพาพี่ตวงเข้าบ้านเร็ว” ศรันภพอุ้มพี่สาวเข้าบ้าน

“ไปหาหมอไหมพี่เตยหน้าพี่ตวงซีดมากนะ”

“รอนี่นะพี่ไปเอารถก่อน”

“ตวง ตวงรัก ได้ยินแม่ไหมลูก ...” อมราเรียกลูกพร้อมกับลูบมือลงบนใบหน้าที่ซีดเซียวของลูกด้วยความห่วงใย

“พี่ตวงทำใจดี ๆ นะพี่ ไปหาหมอกันนะครับ”

ศรันภพปลอบพี่สาว ตั้งแต่พี่สาวแต่งงานกับอนิรุจเขาไม่เคยเห็นตวงรักมีความสุขสักวัน อนิรุจทำตัวเจ้าชู้มีเรื่องผู้หญิงเข้าหูพี่สาวทุกวัน ตวงรักก็ตามหึงหวงและทะเลาะกันทุกวัน โชคดีเหลือเดินที่ทั้งสองยังไม่มีลูกด้วยกัน

นึกภาพไม่ออกเลยว่าถ้าลูกเห็นพ่อแม่ทะเลาะกันทุกวันจะมีสภาพจิตใจเป็นอย่างไร

ศรันภพอุ้มตวงรักขึ้นรถเมื่อสีตะลาถอยรถมารับ อรมาขึ้นรถไปด้วยอีกคนเพราะเป็นห่วงลูกสาว ตวงรักเครียดจนหมดสติ นอกจากจะทะเลาะกันทุกวันแล้ว อนิรุจยังขอหย่าไม่เว้นแต่ล่ะวัน นางไม่เข้าใจว่าตวงรักจะทนให้อนิรุจย่ำยีหัวใจเพื่ออะไร เข้าใจว่าลูกรักอนิรุจมาก แต่เมื่ออีกคนหมดรักก็ไม่ควรทำลายศักดิ์ศรีของตัวเอง

ผับหรูใจกลางเมือง

“เฮ้! ไอ้เสือทางนี้” ทันที่อนิรุจก้าวเข้ามา เพื่อนที่รออยู่ก่อนแล้วก็ร้องเรียกเขา ตาคู่คมมองคนที่นั่งร่วมโต๊ะ เมื่อเห็นว่ามีใครบ้าง ความเครียดที่มีก่อนหน้านี้ก็หายไปเหมือนปลิดทิ้ง

“ทำไมมาช้าจังเลยคะ วีรอตั้งนาน” วีนัสถามพร้อมกับทำท่าทางแสนงอนใส่ เมื่อชายหนุ่มมาช้ากว่าเวลาที่คุยกันไว้

“รถติดนะครับ” อนิรุจแก้ตัวพร้อมกับหย่อนสะโพกนั่งลงตรงที่ว่างข้าง ๆ เธอพาดแขนไปบนพนักโซฟา คล้ายกับโอบเธอคนนั้นไว้ในอ้อมแขน

“รถติดหรือติดเมียกันแน่ ใช่สิวีไม่สำคัญสำหรับคุณนี่คะ” วีนัสตัดพ้อพร้อมกับทำท่าทางกะเง้ากะงอดใส่ชายหนุ่ม

“อย่างอแงสิครับ ผมมาแล้วนี่ไงคืนนี้ผมชดเชยให้นะครับ” พูดพร้อมกับจูบลงที่ศีรษะของหญิงสาวฟอดใหญ่ ส่งผลให้คนในอ้อมแขนยิ้มออกมาได้ เมื่อรู้ว่า

คืนนี้ อนิรุจจะค้างกับเธอ

“หวานกันจริงนะ” เสียงแซวที่ดังเข้ามา ทำให้วีนัสซบลงที่อกกว้าง การกระทำของหญิงสาวเรียกเสียงโห่ร้องจากกองเชียร์ได้ชุดใหญ่ จนลืมไปว่าสิ่งที่วีนัสทำคือเรื่องที่ผิด เพราะอนิรุจมีภรรยาอยู่แล้ว อำนาจเงินบังตา ต่อให้เพื่อนทำผิดก็กลายเป็นสิ่งที่ถูกต้อง วีนัสเป็นลูกสาวคนมีเงินที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ อย่างตอนนี้เธออยากได้อนิรุจ เธอก็แย่งเอามาเป็นของเธอ ไม่สนใจผิดถูกทั้งนั้น ความสุขต่างหากคือสิ่งที่เธอต้องการ มาก่อนมาหลังไม่สำคัญ เธอมั่นใจว่าเธอรักอนิรุจไม่น้อยกว่าภรรยาของเขาแน่นอน จะผิดก็ตรงที่เวลา ที่ทำให้เธอกับอนิรุจเจอกันช้าไป อีกไม่นานเขาจะหย่ากับภรรยาแล้วมาอยู่กับเธอ นี่คือคำสัญญาที่อนิรุจให้ไว้ และทำให้เธอรอเขาอย่างมีความหวัง เธอไม่ใช่มือที่สาม ไม้ได้ทำให้ครอบครัวใครแตกแยก เพราะต่อให้เธอไม่แทรกเข้ามา ชีวิตคู่ของ อนิรุจก็พังลงอยู่ดี

“ทำไมหน้าเครียดจังคะ เหนื่อยเหรอคะ” วีนัสถามพร้อมกับป้อนแก้วเหล้าให้ชายหนุ่ม อนิรุจทำเพียงแค่ยิ้มให้คนตรงหน้า ภาพตวงรักล้มลงกับพื้นยังคงติดตา ถึงจะรู้ว่าภรรยาทำไปเพราะต้องการเรียกร้องความสนใจจากเขา แต่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ จนป่านนี้มือถือเขายังเงียบสนิท

ผิดไปจากทุกครั้งเพราะปรกติแล้วตวงรักจะโทรหาเขาจนสายแทบไหม้ หรือไม่ก็ให้คนในครอบครัวช่วยโทร แต่จนป่านนี้ ยังไม่มีสายเข้ามาสักสาย