คุณพ่อ, อย่าเลย! คุณแม่กำลังจะไป!

ห้องจัดเลี้ยง โรงแรมโกลเด้น ฮอไรซัน

โคมไฟระย้าคริสตัลส่องประกายระยิบระยับ และเสียงเพลงวอลทซ์อันหรูหราก็บรรเลงคลอเบาๆ อยู่เบื้องหลัง

ชาร์ลส์ แอนเดอร์สัน ในชุดสูทสีเข้มที่ตัดเย็บอย่างสมบูรณ์แบบพร้อมปกเสื้อที่ปลดกระดุมเล็กน้อย กำลังปรับกระดุมแขนเสื้ออย่างเหม่อลอย

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาขมึงทึงด้วยความโกรธขณะที่เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“แพทริเซียอยู่ไหน?”

“เรากำลังตามหาเธออยู่ครับ” พอล วิลสัน ผู้ช่วยของเขาตอบอย่างกระวนกระวาย เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าผาก

เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน พอลเห็นแพทริเซีย ไวท์ อยู่กับเอมิลี่ ไวท์ ในห้องจัดเลี้ยง เธอกำลังกินอาหารและฝากให้คนอื่นช่วยดูลูกสาวไว้

แต่พอเขาออกมาจากห้องน้ำ แพทริเซียก็หายตัวไปแล้ว

พอลระดมคนทั้งหมดในแผนกเลขานุการเพื่อตามหาเธอ ขณะเดียวกันก็ภาวนาในใจให้แพทริเซียกลับมาก่อนที่ชาร์ลส์จะโมโหจนระเบิดอารมณ์ออกมา

พอลแทบจะร้องไห้อยู่แล้ว

ไอรีน แจ็คสัน เกาะแขนของชาร์ลส์ไว้แน่น เสียงของเธอนุ่มนวลและอ่อนหวาน “ชาร์ลส์คะ เราไปเต้นรำกันเถอะค่ะ”

“เดี๋ยวก่อน” น้ำเสียงของชาร์ลส์เยียบเย็น แฝงไปด้วยความหงุดหงิดที่แทบจะสังเกตไม่เห็น “ยังหาตัวแพทริเซียไม่เจอ”

“โอ้ บางทีเธออาจจะรู้สึกไม่สบายตัวเลยกลับไปก่อนแล้วก็ได้มั้งคะ?” ไอรีนหัวเราะเบาๆ “พอลกับคนอื่นๆ ก็กำลังตามหาเธออยู่ไม่ใช่เหรอคะ?”

ไอรีนเหลือบมองคนไม่กี่คนในห้องโถงที่กำลังร้อนรนตามหาแพทริเซียแต่ไม่กล้าทำอย่างโจ่งแจ้งนัก แล้วเธอก็แสยะยิ้ม

การหาตัวแพทริเซียเจอไม่ใช่เรื่องง่าย ไอรีนติดสินบนพนักงานที่นี่ไว้แล้ว และกุญแจห้องที่แพทริเซียถูกขังอยู่ก็อยู่ในมือของเธอ

แพทริเซียไม่มีทางออกมาได้ พอปาร์ตี้เลิกแล้ว ไอรีนค่อยไปปล่อยเธอออกมา

คนอย่างแพทริเซียที่มีพื้นเพเช่นนั้น ไม่สมควรที่จะได้ยืนเคียงข้างชาร์ลส์

ไอรีนเติบโตมาพร้อมกับชาร์ลส์

หลังจากที่ ‘คนคนนั้น’ ไปต่างประเทศ ด้วยความสัมพันธ์อันยาวนานและความร่วมมือระหว่างครอบครัวของเธอกับตระกูลแอนเดอร์สัน ก็ควรจะเป็นเธอที่ได้เป็นภรรยาของชาร์ลส์

แต่เมื่อเร็วๆ นี้ กลับมีข่าวว่าชาร์ลส์ไปจดทะเบียนสมรสกับแพทริเซีย ผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า แถมยังพาลูกติดวัยสามขวบมาด้วยอีก?

ไอรีนโกรธจนแทบคลั่ง เธอต่างหากคือคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นภรรยาของชาร์ลส์!

ชาร์ลส์เป็นของเธอ!

หัวเข็มขัดโลหะเย็นเฉียบทิ่มเข้าที่แผ่นหลัง ทำให้แพทริเซียสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที

ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นไม้จางๆ ผสมกับกลิ่นอับชื้นเล็กน้อย ที่นี่คือห้องที่เปลี่ยวที่สุดบนชั้นสามของโรงแรมโกลเด้น ฮอไรซัน

แววตาของแพทริเซียฉายแววประหลาดใจ ความรู้สึกหายใจไม่ออกจากควันไฟยังคงทำให้ร่างกายของเธอไม่สบายตัว แต่กลับไม่มีควันไฟให้เห็นเลย

เธอไม่ควรจะอยู่ที่นี่ แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันแน่?

เธอจำได้ลางๆ ว่าตัวเองอยู่ในสตูดิโอ กำลังดูแบบร่างงานออกแบบ เมื่อคืนจู่ๆ เธอก็รู้สึกง่วงมาก ทั้งที่เพิ่งจะสี่ทุ่ม และเธอก็หาวไม่หยุด

วินาทีที่ควันหนาทึบอัดแน่นเข้ามาในอก เธอก็สำลักจนตื่น เธอรีบวิ่งไปที่สัญญาณเตือนไฟไหม้และกดมันอย่างสิ้นหวัง แต่ไม่ว่าจะกดยังไงก็ไม่มีการตอบสนอง

ประตูห้องทำงานถูกใครบางคนล็อกไว้ เธอรีบกดเบอร์โทรหาชาร์ลส์อย่างร้อนรน และเห็นเงาของใครคนหนึ่งเดินผ่านหน้าประตูกระจกไปอย่างรวดเร็ว

แพทริเซียวิ่งไปเพื่อจะมองให้ชัดขึ้น แต่กลับสะดุดกองผ้าบนพื้น เปลวไฟลุกลามมาถึงตัวเธออย่างรวดเร็ว และเธอก็ไม่สามารถดิ้นหลุดออกมาได้

ควันไฟทำให้หายใจลำบาก และภาพตรงหน้าก็ค่อยๆ พร่ามัว

ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต เธอกลับรู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้พาลูกสาวอย่างเอมิลี่มาด้วย

แต่เธอก็ยังไม่อยากยอมรับมัน

เธอยังไม่ได้เห็นเอมิลี่เติบโต ยังไม่ได้สะสางเรื่องราวกับชาร์ลส์

เมื่อเห็นภาพฉากที่คุ้นเคยนี้ แพทริเซียก็เข้าใจในทันที เธอเกิดใหม่แล้ว

เกิดใหม่ในคืนวันจัดเลี้ยงหลังจากจดทะเบียนสมรสกับชาร์ลส์ เป็นการปรากฏตัวครั้งแรกในฐานะภรรยาของเขา

ในชาติที่แล้ว ชุดของเธอถูกทำลาย และเธอถูกขังอยู่ในห้องแต่งตัวนานถึงสามชั่วโมง

กว่าพนักงานที่เดินผ่านมาจะช่วยเธอออกมาได้ งานเลี้ยงก็ผ่านไปครึ่งทางแล้ว

เธอต้องปรากฏตัวในห้องจัดเลี้ยงในสภาพชุดขาดรุ่งริ่ง ยืนอยู่กลางห้องราวกับตัวตลก ถูกเยาะเย้ยและตกเป็นเป้าสายตา

และนั่นคือชาร์ลส์ สามีของเธอ กำลังจับมือไอรีนอย่างนุ่มนวลและหมุนตัวอยู่กลางฟลอร์เต้นรำ

หลังจากคืนนั้น เธอก็กลายเป็นที่หัวเราะเยาะของคนทั้งลูมินัสซิตี้

มิสซี่ แฮร์ริส ผู้ซึ่งดูถูกพื้นเพของเธอมาโดยตลอด เยาะเย้ยเธอหนักขึ้นไปอีก โดยบอกว่าเธอไม่คู่ควรกับเวที

ต่อมามิสซี่ใช้เหตุการณ์นี้เพื่อตั้งคำถามถึงความสามารถในการเลี้ยงดูเอมิลี่ของเธอ และพรากเอมิลี่ไปเลี้ยงดูเอง

เมื่อแพทริเซียได้พบกับเอมิลี่อีกครั้ง บุคลิกของเด็กหญิงก็กลายเป็นคนเงียบขรึมและอ่อนไหวต่อปฏิกิริยาของคนรอบข้าง

ในชาติที่แล้ว แพทริเซียไม่รู้ว่าทำไม แต่หลังจากที่เข้ามาในตระกูลแอนเดอร์สัน เธอก็กลายเป็นคนว่านอนสอนง่าย ยอมให้พวกเขาเยาะเย้ยและดูถูก

แพทริเซียสูดหายใจเข้าลึกๆ ในเมื่อเธอได้เกิดใหม่อีกครั้ง เธอจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก

ครั้งนี้ เธอจะปกป้องเอมิลี่ จะไม่พลาดช่วงเวลาการเติบโตของลูก และจะทวงคืนมรดกส่วนที่ควรจะเป็นของเอมิลี่กลับมาให้ได้!

เธอจะเอาคืนทุกคนที่เคยเยาะเย้ยและดูถูกเธอ!

และเหตุเพลิงไหม้ปริศนานั่น เห็นได้ชัดว่ามีคนต้องการให้เธอตาย ครั้งนี้ เธอจะทำให้แน่ใจว่าคนบงการเบื้องหลังต้องชดใช้

เมื่อตั้งเป้าหมายได้แล้ว แพทริเซียก็เหลือบมองชุดเดรสที่ถูกโยนทิ้งไว้ที่มุมห้องอย่างไม่ใยดี ตัวชุดตั้งแต่ช่วงเอวจนถึงชายกระโปรงถูกตัดขาดออกเป็นสองท่อน

เธอหันไปมองรอบๆ และดวงตาของเธอก็เป็นประกายเมื่อเห็นกองเศษผ้าที่ถูกทิ้งไว้ที่มุมห้อง

เธอเคยเป็นนักเรียนดีเด่นของสถาบันแฟชั่นเมโทรสไตล์ แม้หลังจากแต่งงานกับชาร์ลส์ในชาติที่แล้ว เธอก็ไม่เคยละทิ้งความฝันด้านการออกแบบ

ไม่กี่ปีต่อมา เธอยังได้เปิดสตูดิโอออกแบบเสื้อผ้าเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ

ด้วยทักษะด้านความงามของเธอ เธอจึงจัดการซ่อมแซมชุดที่เสียหายอย่างรวดเร็วด้วยเศษผ้าเหล่านั้น

จากนั้น เธอก็เลียนแบบเทคนิคการสะเดาะกุญแจที่เคยเห็นในทีวี กุญแจแบบโบราณจึงถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว

เธอถกชายกระโปรงขึ้นแล้วรีบมุ่งหน้าไปยังห้องจัดเลี้ยง

แม้จะมีประสบการณ์จากชาติที่แล้ว เธอก็ยังคงประหม่าที่จะต้องเป็นจุดสนใจ

แต่เมื่อนึกถึงเอมิลี่ หัวใจของแพทริเซียก็บีบรัด และเธอก็ผลักประตูให้เปิดออกเร็วขึ้นอีกนิด

เมื่อเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง แพทริเซียก็กวาดตามองไปรอบๆ อย่างร้อนรน

ผ่านฝูงชน เธอเห็นร่างเล็กๆ ของเอมิลี่ และลำคอของเธอก็พลันตีบตัน

เอมิลี่สวมชุดเดรสสีชมพูตัวน้อย กำลังทำหน้ามุ่ย ใบหน้าอวบอิ่มของเธอมักจะขมวดคิ้วอยู่เสมอ ดูไม่มีความสุขอย่างยิ่ง

มิสซี่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้ารำคาญ กำลังพึมพำอะไรบางอย่าง

หัวใจของแพทริเซียกระตุกวูบ เธอรีบเดินตรงไปยังเอมิลี่

ในขณะนั้น แขกคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาทันทีว่า "นั่นคุณนายแอนเดอร์สันหรือเปล่า"

ทุกคนหันไปมอง สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่ผู้หญิงตรงประตู

ชุดเดรสสีเบจที่ถูกดัดแปลงโดยแพทริเซีย มีคอเสื้อแบบไม่สมมาตรซึ่งขับเน้นรูปร่างอันสง่างามของเธอ

ผมยาวของเธอสยายลงมาอย่างหลวมๆ มีสองสามปอยเกาะอยู่บนแก้ม เพิ่มสัมผัสของเสน่ห์แบบสบายๆ และความน่าดึงดูดใจ

"ใครว่าเธอไม่สวยกัน ดูเหมือนดาราหนังเลยนะ" ใครคนหนึ่งในฝูงชนอุทานขึ้น

"ฉันจำได้ว่าชุดชาแนลตัวนั้นเดิมทีไม่ได้เป็นแบบนี้นะ คุณแอนเดอร์สันจ้างดีไซเนอร์มาปรับแก้ให้เธอโดยเฉพาะเลยเหรอ"

"ฉันว่าน่าจะใช่นะ หุ่นเธอดีมากเลย"

"คุณแอนเดอร์สันรักภรรยาของเขามากจริงๆ"

สายตาของชาร์ลส์จับจ้องไปที่ชุดของแพทริเซีย ดวงตาคมลึกของเขาฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย

"หม่ามี้!" เอมิลี่ที่กำลังทำหน้าบึ้งอยู่ สว่างวาบขึ้นทันทีที่เห็นแพทริเซีย เธอสะบัดมือออกจากมิสซี่แล้ววิ่งตรงไปหาแพทริเซีย

แพทริเซียคุกเข่าลงและกอดเอมิลี่ไว้แน่น สูดดมกลิ่นหอมที่คุ้นเคยของลูกสาว และอดไม่ได้ที่จะจูบใบหน้าเล็กๆ ของเธอ

"หม่ามี้หายไปไหนมาคะ แด๊ดดี้กับหนูตามหาหม่ามี้กันใหญ่เลย!"

เอมิลี่ซบลงในอ้อมแขนของเธอ ถูไถไปมาอย่างออดอ้อน

หัวใจของแพทริเซียปวดแปลบ

เอมิลี่ของเธอ ยังเด็กมาก ยังคงเป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่ไร้เดียงสาและน่ารักคนเดิม

โชคดีที่เธอมีโอกาสอีกครั้งที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งในช่วงเวลาการเติบโตของลูก

ขณะที่เธอเงยหน้าขึ้น สายตาของเธอก็ข้ามผ่านฝูงชนและสบเข้ากับสายตาของชาร์ลส์

สายตาของพวกเขาสบกัน แววตาของแพทริเซียเย็นชาและห่างเหิน ในขณะที่ชาร์ลส์มองเธอด้วยสีหน้าพินิจพิเคราะห์และประหลาดใจ

ภรรยาที่เพิ่งเข้ามาในตระกูลได้ไม่กี่วันนี้เคยแต่เจียมเนื้อเจียมตัวและขี้อายต่อหน้าเขาเสมอมา จู่ๆ เธอกลายเป็นคนที่เจิดจรัสเช่นนี้ได้อย่างไร?