De Liefde van de CEO Onthuld te Midden van een Dreigende Scheiding

"Zachary! Laat me los!" Winona Sullivan, in haar dunne zijden blouse, bloosde en kronkelde op het zachte bed, terwijl ze probeerde zich los te wrikken uit de stevige greep van Zachary Bailey.

Zachary gromde, zijn ademhaling werd zwaarder terwijl hij zijn hete lichaam nog dichter tegen haar aandrukte. "Blijf stil, niet bewegen."

Winona verstijfde toen ze iets hards tegen haar onderrug voelde. Haar ogen werden rood en haar stem trilde van angst. "Je moet jezelf beheersen. Ik wil dit niet..."

Zachary pauzeerde even. "Je wilt dit niet?"

In de volgende seconde stond hij op en drukte haar onder zich. Het heldere maanlicht accentueerde zijn bijna buitenaardse, betoverende schoonheid.

Zijn ogen waren bloeddoorlopen en zijn blik was niet langer kalm. "Je wilt dit niet, maar je hebt me wel de soep laten drinken?"

Winona's handen waren boven haar hoofd vastgeklemd, waardoor ze niet kon worstelen. "Welke soep..."

Zodra ze sprak, herinnerde ze het zich. Voor het slapengaan had Zachary's moeder hem een kom soep gebracht. Zachary wilde het niet drinken, maar Winona had hem uitgescholden voor koudhartig en erop aangedrongen dat hij elke druppel zou opdrinken.

Nu leek het erop dat er zeker iets mis was met die soep.

Winona stond op het punt in tranen uit te barsten. "Ik wist niet dat er iets mis was met de soep. Als ik het had geweten, had ik je het niet laten drinken."

Zachary's lippen krulden in een spottende glimlach. "Wist je het niet? Ik dacht dat je nogal ervaren was in deze zaken."

Winona, die op het punt stond te protesteren, zweeg. Ze had inderdaad toen een fout gemaakt, maar ze had haar redenen. Drie jaar na hun huwelijk had Zachary constant die nacht ter sprake gebracht; hoe ze ook probeerde uit te leggen, hij wilde gewoon niet luisteren.

Denkend aan de afgewezen scheidingsovereenkomst, keek Winona terug. "Als je zoveel om dat incident geeft, kun je van me scheiden."

Zachary, die haar had uitgelachen, keek plotseling grimmig. "Scheiding? Zodat je terug kunt gaan naar je minnaar?"

Winona, die niet wilde onderdoen, beet van zich af. "Doe jij dit dan niet ook voor je minnaar?"

Drie jaar geleden had ze speciale middelen gebruikt om Zachary te dwingen met haar te trouwen. Op hun huwelijksnacht had Zachary haar een scheidingsovereenkomst toegeworpen, waarin duidelijk stond dat hun huwelijk een contract was en automatisch zou eindigen na drie jaar.

Winona wist dat de scheidingsovereenkomst was bedoeld voor Zachary's geliefde, die in het buitenland studeerde en over drie jaar zou terugkeren.

Maar op dat moment was Winona wanhopig en stemde ze in met de buitensporige eis.

Winona hief haar gezicht op, haar gladde huid glinsterde vaag in het maanlicht, haar vochtige ogen gevuld met een mengeling van onschuld en zuiverheid. Zachary's keel werd strak en zijn al harde erectie werd nog meer gezwollen.

De volgende seconde raakten Winona's woorden hem als een emmer koud water. "Is Fiona Clark niet terug? Waarom scheid je dan niet van me?"

Zachary's gezicht werd extreem donker en zijn eerder harde erectie verslapte onmiddellijk. Hij stak zijn hand uit en greep Winona's kin. "Dit heeft niets met Fiona te maken. Kun je ophouden haar erbij te halen?"

Net toen Winona wilde tegenwerpen, ging Zachary's telefoon.

De ringtone was Fiona's speciale ringtone.

Winona glimlachte sarcastisch. De volgende seconde gleed Zachary, die haar stevig vasthield, van haar af en nam de oproep aan.

Winona, die hem had vermeden, stak plotseling haar hand uit en wreef ruw over zijn erectie met haar delicate hand. Toen hij naar beneden keek, likte ze suggestief haar lippen met haar kleine tong.

Zachary's lichaam spande zich onmiddellijk aan. Hij kneep Winona's hand stevig vast alsof hij haar wilde verpletteren. Zijn normaal zo rustige ogen waren als draaikolken, klaar om haar op te slokken.

De mensen aan de andere kant van de lijn, die geen reactie van Zachary kregen, zeiden nerveus: "Meneer Bailey, Fiona is een danseres..."

Voordat de mensen hun zin konden afmaken, liet Winona zachte kreunen ontsnappen, haar woorden zwak verlengend. "Rustig aan; het doet pijn."

Op dit moment, zulke verleidelijke woorden zeggen met zo'n stem, maakte beide mensen aan de lijn versteld.

Zachary was de eerste die reageerde. Hij liet Winona los, kleedde zich aan en liep weg. "Houd haar in de gaten, ik kom er zo aan."

Winona, in haar gekreukte shirt, zat ontspannen op het bed, zonder enig besef van haar rol als echtgenote. In plaats daarvan zwaaide ze comfortabel met haar hand. "Vergeet niet de scheidingsovereenkomst te tekenen."

Aangezien Zachary's hart niet bij haar was, zou hij niet blijven, ongeacht hoe ze hem probeerde tegen te houden. Fiona laten walgen was genoeg.

Zachary, klaar om te vertrekken, pauzeerde en gaf Winona een donkere blik, maar zei niets en vertrok alleen.

Een goede nachtrust. De volgende ochtend werd Winona verfrist wakker, maar al haar goede humeur verdween onmiddellijk toen ze het sms'je zag: [Sorry, mevrouw Sullivan, de limited edition tas die u had besteld is meegenomen door iemand gestuurd door meneer Bailey. Hij is een super VIP in onze winkel, en zijn verzoeken hebben de hoogste prioriteit.]

Het bericht eindigde met een foto van de persoon die de tas vasthield, en het was niemand minder dan Fiona.

Winona vernauwde haar ogen. Fiona had Winona's man gisteravond weggekaapt, en nu nam ze haar tas. Dit was ondraaglijk.

Winona stuurde snel een sms naar de winkelbediende, met het verzoek Fiona op te houden.

Vijftien minuten later arriveerde Winona bij de winkel. Fiona bewonderde de tas op haar gemak. Toen ze Winona zag, was ze helemaal niet verrast. "Winona, je bent er. De bediende zei dat deze tas gereserveerd was, en ik gokte dat het van jou was. Uiteindelijk hebben alleen wij dezelfde smaak."

De wereld was echt achteruitgegaan wanneer minnaressen het durfden de wettige echtgenote uit te dagen.

Zonder woorden te verspillen, hief Winona haar kin. "Ik heb niet de gewoonte om zoals jij een minnares te zijn, midden in de nacht iemands man te bellen, en geen tas te kunnen betalen, waardoor je die van iemand anders moet stelen."

Niet verwachtend dat Winona zo scherp zou zijn, hield Fiona de tas stevig vast, haar hand werd wit van de druk. De trotse uitdrukking op haar gezicht verzwakte. "Zachary houdt van mij. Hij vertelde me dat jullie huwelijk een contract is. Jij bent de minnares."

Nooit verwachtend dat Zachary Fiona zelfs dit zou vertellen, voelde Winona, die dacht dat ze al ongevoelig was voor de pijn, een steek in haar hart, een golf van bitterheid opkomen.

Als Zachary zoveel van Fiona hield, waarom kwam hij dan nog steeds naar Winona, zelfs nu weigerend te scheiden?

Winona dwong zichzelf sterk te blijven. "Dat was vroeger. Nu ben ik Zachary's wettige echtgenote. De helft van zijn bezittingen zijn van mij. Aangezien je deze tas leuk vindt, kun je mij de helft van het geld betalen. Hij zal jou niet om geld vragen, maar mijn helft moet je aan mij teruggeven."

Fiona slaakte een zucht van verlichting, veranderde haar uitdrukking in een zielige maar vastberaden blik. Ze riep zacht achter Winona, "Zachary, je bent hier..."