Stad in de Schijnwerpers: De Verborgen Vrouw van de CEO

Het Suburban Café.

Elizabeth Jones zat onrustig in een booth, haar ogen strak gericht op haar vriend, Anthony Thomas.

"Anthony," ze greep zijn mouw vast, haar stem trillend, "Wat moeten we doen?"

Anthony zat tegenover haar, zijn lippen strak op elkaar gedrukt, nerveus spelend met zijn koffiekopje.

"Elizabeth, rustig. Laat me nadenken," mompelde hij.

"Hoe kan ik rustig blijven? Morgen moet ik met je oom trouwen. Maar jij bent mijn vriend," zei Elizabeth, haar wenkbrauwen gefronst terwijl ze op haar lip beet. "Anthony, ik heb mijn besluit genomen. Ik laat mijn stiefmoeder en haar kliek me niet meer rondcommanderen. Ik ga niet trouwen met Michael Thomas. Anthony," ze greep zijn hand, "laten we gewoon samen weglopen!"

Anthony trok zijn hand terug alsof hij zich had verbrand, stotterend, "E-Elizabeth, w-we moeten dit goed doordenken. Niemand weet dat jij mijn meisje bent. Als de familie Thomas erachter komt dat ik je heb meegenomen, ben ik er geweest."

Toen hij haar gezicht zag betrekken, voegde hij snel toe, "Wat dacht je hiervan? Doe alsof je van niets weet en ga door met de bruiloft. Wacht dan op mijn telefoontje. Oké? Maak je geen zorgen, Elizabeth. Ik haal je eruit. Zelfs als het misgaat, Michael zal toch niet lang meer leven, hij ligt in coma. Zodra hij weg is, kom ik je halen! Vertrouw me. Ik laat je niet in de steek!"

Elizabeths gezicht verzachtte in een glimlach.

Toen Anthony de prachtige Elizabeth zag, dacht hij dat hij zijn plan misschien moest heroverwegen.

De volgende dag, bij de trouwlocatie van de familie Thomas.

Voor de spiegel zat Elizabeth helemaal opgetut.

Ze had een lang, slank postuur met een elegante houding.

De trouwjurk was op maat gemaakt en paste perfect. De witte stof accentueerde haar vormen, de zoom raakte net haar enkels.

Ze was slank, maar had de juiste rondingen.

Haar huid was vlekkeloos en haar make-up liet haar stralen als een bloeiende rode roos.

De spiegel weerspiegelde haar verbluffende gezicht.

Maar haar mooie amandelvormige ogen waren gevuld met angst.

Met nog twintig minuten tot de ceremonie bleef ze haar telefoon checken, angstig wachtend op een antwoord.

Ze had op Anthony's telefoontje gewacht, maar ze kon niet begrijpen waarom het nog niet was gekomen.

Ze kon niet langer wachten.

Eigenlijk had deze bruiloft alleen een bruid.

De bruidegom ontbrak.

Zes maanden geleden had een auto-ongeluk Michael aan bed gekluisterd en in coma gebracht.

Doktoren zeiden dat hij minder dan een jaar te leven had.

Zijn moeder, Mary Smith, was er kapot van.

Denkend dat het een echte tragedie was voor Michael om op zo'n jonge leeftijd zoiets mee te maken, besloot Mary een huwelijk voor hem te regelen terwijl hij nog leefde.

Hoewel de familie Thomas topklasse was in Aurora Bay, wilde niemand hun dochter uithuwelijken aan een man op zijn sterfbed.

Bovendien had Elizabeth al Anthony.

Ze stond op van de stoel, haar telefoon stevig in haar hand, en vond een excuus om de kamer te verlaten.

Er waren te veel mensen in de kleedkamer, dus ze kon geen telefoontje plegen.

Maar ze moest Anthony zo snel mogelijk bereiken.

Ze moest weten hoe Anthony van plan was haar te helpen de bruiloft te ontlopen.

Als het niet voor haar stiefmoeder Jennifer Johnson en stiefzus Patricia Jones' vuile trucs was, zou ze niet in deze situatie zitten.

Met beide handen de zware trouwjurk optillend, strompelde ze op hoge hakken door de gang, op zoek naar een rustige plek om Anthony te bellen.

Toen ze langs een lounge liep, stopte ze.

Ze hoorde het gelach van haar zus Patricia.

De deur van de lounge stond op een kier zodat Elizabeth door de spleet kon gluren.

"Anthony, mijn domme zus wacht waarschijnlijk nog steeds op jou om haar van die bruiloft te redden! Waarom ga je niet even kijken of ze van gedachten is veranderd en de bruiloft wil annuleren?" Patricia hing aan Anthony, die in een pak was, in de kamer.

Anthony hield Patricia's taille vast, zijn rechterhand gleed omhoog langs haar dij.

Hun lichamen waren strak tegen elkaar aangedrukt.

Anthony kuste Patricia's nek wild terwijl hij mompelde, "Elizabeth is zo'n dwaas. Er is geen manier dat ze de bruiloft annuleert of probeert weg te rennen. Het is allemaal geregeld. De lijfwachten van de familie Thomas zullen haar terug slepen om de bruiloft af te maken als het moet."

Elizabeth stond buiten de deur, haar bloed veranderde in ijs.

Die stem had ooit zoveel lieve woordjes in haar oor gefluisterd!

Was het Anthony?

In haar moment van hulpeloosheid was Anthony hier, zich gezellig makend met Patricia achter haar rug om!

Elizabeth was verbluft, haar lichaam wankelde terwijl ze zich tegen de muur staande hield.

Patricia's schelle stem bereikte haar oren, "Anthony, hoe denk je dat Elizabeth zou reageren als ze erachter komt dat je ontelbare nachten met mij hebt doorgebracht?"

Elizabeth's hoofd tolde, haar zicht werd donker. Gelukkig hield ze zich aan de muur vast om niet te vallen.

Haar vingers klemden zich om haar trouwjurk, haar lichaam trilde van onderdrukte woede. Ze sloot haar ogen, vechtend tegen de tranen die dreigden te vallen.

Haar vader, Robert Jones, had een financiële tegenslag in zijn bedrijf en stond op de rand van faillissement.

In zijn nood was hij ernstig ziek geworden.