นายช่างข้างบ้าน

‘หรั่ง’ เป็นลูกที่เกิดมาจากทหารอเมริกันกับเมียเช่าคนไทยซึ่งเขาถูกทิ้งไว้ให้ผู้เป็นพี่สาวอย่างป้านอมและลุงวีเลี้ยงดู เพราะมารดาของหรั่งได้เสียชีวิตตอนคลอดลูก

แม้ป้านอมกับลุงวีบอกว่าไม่เคยรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับบิดาของหรั่ง แต่ทั้งสองก็ยังเลี้ยงดูเขาด้วยความรักเหมือนลูกในไส้แท้ๆ เพราะป้านอมกับลุงวีไม่มีทายาทสืบสกุล ดังนั้นในหลักฐานทะเบียนราษฎร์ของหรั่ง

จึงมีนางประนอม นายวีระชัย ใจสะอาดเป็นมารดาและบิดา ทั้งที่รูปพรรณสัญฐานของ

‘นายวีระชาติ ใจสะอาด’ หรือ ‘ไอ้หรั่ง’ ชายไทยวัย26ปี แทบไม่มีเค้าความเป็นไทยสักเพียงนิด

“วันนี้อย่าพึ่งปิดร้านก่อนสองทุ่มล่ะ! รอลูกค้ามารับรถคืนก่อนค่อยปิด”

วีระชัยยื่นปิ่นโตอาหารที่นางประนอมภรรยาทำมาให้เป็นพิเศษ สำหรับมื้อเย็นแก่บุตรชายบุญธรรมและช่างในร้าน พร้อมกำชับเรื่องสำคัญ ก่อนกลับไปนอนบ้านสวนในซอยข้างร้านซ่อมรถยนต์ ติดตั้งระบบแอร์ ระบบไฟฟ้าและเครื่องเสียงรถยนต์ทุกชนิด ของสองพ่อลูกคู่นี้

“ครับพ่อ!”

หรั่งรับคำบิดาอย่างแข็งขัน เขารู้ดีว่าท่านเชื่อใจตนเองมากไม่ว่าเรื่องใดๆ ก็ตาม ทั้งเรื่องเงินทองเรื่องงาน แต่ที่ต้องแยกให้เขามานอนที่ร้านก็เพราะอยากให้อิสระแก่ชีวิตวัยหนุ่มของหรั่ง

เขาเรียนจบช่างยนต์เพื่อมาสืบทอดกิจการของบิดาบุญธรรมซึ่งพูดได้เต็มปากว่าหรั่งชวยทำให้ร้านซ่อมรถยนต์เล็กๆ กลายเป็นร้านที่มีกิจการขนาดใหญ่

อีกทั้งชายหนุ่มก็ชอบอาชีพนี้ และรักการทำงานเปื้อนเปรอะคราบน้ำมัน แม้จะมีหลายคนแนะนำให้ไปสมัครเป็นดารานายแบบ หรั่งก็ไม่เคยสนใจ

แค่กิจการที่เขาร่วมแรงร่วมใจ ก่อร่างสร้างมาด้วยกันกับบิดาตอนนี้ก็รุ่งเรือง จนต้องให้ลูกน้องไปขยายสาขาเพิ่มเกือบสิบสาขาทั่วกรุงเทพฯ กระทั่งประนอมเบื่อนับสตางค์ ซ้ำยังบ่นหรั่งกับสามีทุกวันว่าทำแต่งานไม่มีเวลาให้นางเลย

หรั่งทั้งชาญฉลาด ขยันขันแข็งแถมมีรูปร่างมาดแมนบวกหน้าตาแสนหล่อเหลาเป็นรูปทรัพย์ ที่บรรดาสาวน้อยสาวใหญ่เก้งกวางบ่างชะนีต่างหมายหัวสีน้ำตาลทองของเขาไว้ในฐานะสามีแห่งชาติ (วีระชาติ=สามีแห่งชาติ)

ที่กล่าวมาทั้งหมดทั้งมวลนั้นก็รวมไปถึง ‘น้องชมพู่’ หรือ ‘ชมพู่แก้มแหม่ม’ สาวน้อยแสนสวยใสลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นวัย 21ปี ผู้มีบ้านเรือนเคียงกันกับร้านของหรั่ง

หญิงสาวมีชะตาชีวิตคล้ายกับเขาแต่ต่างกันตรงที่มารดาของเธอเป็นภรรยาน้อยนักธุรกิจญี่ปุ่น และเลี้ยงดูครอบครัวชมพู่แก้มแหม่มเป็นอย่างดี แม้จะไม่ได้มีสิทธ์เชิดหน้าชูตาในสังคมเหมือนบ้านใหญ่ที่เกาะฮ็อกไกโด

แต่ชมพู่ก็ถูกบิดามารดาดูแลประคบประหงมอย่างดีราวไข่ในหิน

น้องชมพู่เป็นถึงดาวมหาลัยเพราะมีผิวพรรณนวลเนียนขาวใสได้ฝั่งบิดาบวกกับหน้าตาจิ้มลิ้มออกแนวสาวญี่ปุ่น ปากแดงแก้มแดงของเธอน่าหอมน่าจูบ แถมอกอวบล้นเกินตัวก็ยั่วยวนหัวใจให้คนอย่าง ‘ไอ้หรั่ง’ ฝันหาน้องชมพู่ของมันทุกค่ำคืน

“ว๊าย.. ชมพู่เปียกหมดแล้วพี่หรั่ง เล่นบ้าอะไรอีกแล้ว!”

เสียงใสไพเราะเจื้อยแจ้ว ต่อว่าต่อขานที่หรั่งแกล้งฉีดน้ำจากสายยางใส่เธอ ตอนลงจากรถมาเปิดประตูอัลลอยหน้าบ้านประจวบเหมาะกับเวลาเดียวกัน ขณะชายหนุ่มกำลังช่วยสองนายช่างหนุ่มน้อยคู่ฝาแฝดชื่อเอและบีทำความสะอาดล้างครบน้ำมันหน้าร้านทุกวันก่อนเลิกงาน

“พี่มีบริการพิเศษล้างรถให้ชมพู่ ล้างฟรีตลอดชีวิตแถมเจ้าของร้าน สนใจไหมจ๊ะ?”

เสียงเป่าปากวี๊ดวิ้วของเอและบี เชียร์เจ้านายหนุ่มแซวดังเซ็งแซ่ ทำเอาชมพู่แก้มแดงเถือก แต่เพราะถูกหรั่งกับสองช่างหนุ่มน้อยแซวอยู่เป็นประจำ  ชมพู่จึงไม่กระดากที่จะตอบโต้กันกลับอย่างสนุกปาก

“แถมลุงวีน่ะเหรอ? ไม่เอาหรอก เดี๋ยวชมพู่โดนป้านอมมาฉีกอก!”

คำตอบของสาวงามขวัญใจเจ้านาย ทำเอานายช่างเอและบีหัวเราะขำหรั่งไปตามๆ กัน

“ถ้าของแถมเป็นพี่หรั่งคนนี้ น้องชมพู่ของพี่จะรับไว้พิจารณาไหมจ๊ะ?”

“พี่หรั่งบ้า! เมาจาระบีแล้วพูดเลอะเทอะ!”

ชมพูสะเทิ้นอายวาจาเกี้ยวพาราศีของหรั่ง ที่พูดต่อหน้าบรรดาช่างหนุ่มในร้านเขา จนผิวขาวๆ แดงเถือกไปทั้งตัว เธอขับรถกลับเข้าบ้าน ก่อนโผล่หน้าออกมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่หรั่ง แล้วก็ต้องกรี๊ดกร๊าดวี๊ดว้ายปิดประตูบ้านอย่างรวดเร็วหนีน้ำจากสายยางในมือเขา

“ท่าทางพี่ชมพู่ชอบพี่หรั่งแหง๋ๆ อายจนตัวแดงเชียว”

นายช่างเอแฝดผู้พี่วิจารณ์ตามที่เขาเห็น

“เอ็งแน่ใจเหรอวะไอ้เอ ?”

หรั่งถามลูกน้องเพื่อความชัวร์ ทั้งที่ใจตัวเองก็รู้สึกว่าใช่ แต่ยังไม่กล้าฟันธง

“แน่สิพี่ เมื่อวานผมล้างหน้าร้านกับไอ้บีสองคน ตอนพี่กำลังเซอร์วิสช่วงล่างให้สาวพริตตี้หลังร้าน พี่ชมพู่ยังมองหาพี่หรั่งให้เลิ่กลั่กเลย”

“ใช่ๆ ผมก็เห็น”

แฝดบีผู้น้องเอ่ยสนับสนุนเสียงพี่ชาย

“แล้วพวกมึงรู้ได้ไงว่ากูให้เซอร์วิสช่วงล่างอยู่หลังร้านวะ?”

หรั่งถามสองช่างหนุ่มน้อยด้วยความสงสัย

“โห พี่หรั่ง! เสียงกินตับดังป๊าบๆ ร้านงี้ก็สั่นสะเทือนจนตึกแทบถล่ม ใครจะไม่รู้!!”

แฝดเอวางมือจากด้ามไม้กวาดน้ำ ทำท่าตะปบฝ่ามือใส่กันประกอบคำอธิบายอย่างสมจริงสมจัง

“เวร! พวกมึงก็ไม่ยอมบอกกู”

“ขืนบอกก็อดดูหนังสดน่ะสิพี่! ฮ่าๆๆ”

แฝดบีหัวเราะร่า แล้วก็ต้องวิ่งหนีบาทาเจ้านายเป็นพัลวัน