บทนำ
จนกระทั่ง ญาดา เข้ามาในชีวิตของเขาด้วยความไม่ตั้งใจ
บท 1
หญิงสาววัย 22 ปีเดินฮัมเพลงโปรดเข้ามาภายในที่ทำงานของเธอด้วยความสบายใจ วันนี้ไม่ใช่วันแรกที่เธอมาทำงานที่นี่ แต่เป็นวันแรกที่หญิงสาวได้บรรจุเป็นพนักงานประจำ หลังจากที่ทำงานเป็นพนักงานฝึกหัดระหว่างกำลังศึกษาอยู่ระดับปริญญาตรี พอจบญาดาได้เลื่อนตำแหน่งมาเป็นพนักงานทดลองงาน หนึ่งปีที่เธอพยายามทำงานอย่างเต็มที่ ขยันขันแข็ง ไม่เคยขาดลามาสาย ทำให้ญาดาได้รับการพิจารณาเป็นพนักงานประจำตามความตั้งใจ
“เปิ้ล...วันนี้มาเร็วจังเลยนะ” ชาสิรีเพื่อนร่วมงานนิสัยดีเอ่ยถามขณะทั้งสองกำลังแต่งตัวไปเป็นเครื่องแต่งกายที่ทางโรงแรมจัดให้
“เป็นพนักงานประจำวันแรกนี่ ก็ต้องขยันหน่อย เดี๋ยวเจ้าของโรงแรมเขาจะไล่ออก” เธอพูดอย่างอารมณ์ดี ใบหน้าสาวเคลือบด้วยรอยยิ้ม
“ดีใจด้วยนะที่ได้บรรจุซะทีหลังจากรอเวลานี้มานาน” เพื่อนสาวพูดและยิ้มอย่างมีไมตรีจิต
“ขอบใจ เงินเดือนออกเดี๋ยวพาไปเลี้ยง”
“ได้เลย บอกล่วงหน้าก็แล้วกันรีจะได้ล้างท้องรอ”
“ท้องแค่นี้จะกินได้เท่าไหร่กัน ข้าวจานเดียวก็อิ่มแล้ว เปิ้ลคิดไม่ผิดหรอกที่พารีไปเลี้ยงข้าว เพราะกินน้อยไม่เปลืองเงินดี”
“รู้ทันอีกแล้ว...ไปกันเถอะ เดี๋ยวพี่ไพจะดุเอา” สองสาวออกจากห้องแต่งตัวของพนักงาน เพราะหากเข้าแผนกช้าแม้วินาทีเดียวรับรองได้เลยว่า ประไพผู้จัดการแผนกจะต้องบ่นเกี่ยวกับการรักษาเวลาในการทำงานยาวแน่นอน ทางที่ดีไปก่อนเวลาสักสิบนาทีน่าจะดีกว่า
ห้องอาหารนานาชาติคือส่วนที่ญาดาต้องรับผิดชอบ หน้าที่บริการเป็นหน้าที่ที่เธอรัก รอยยิ้มที่สวยงาม ดวงหน้าหวานสวยยิ่งมองยิ่งเพลิดเพลิน ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูสด ถูกเคลือบด้วยลิปใสส่งผลให้ดวงหน้าของเธอสวยงามราวกับเทพธิดาน้อย ดึงดูดบุรุษเพศให้เหลียวมองได้ไม่ยาก
“เปิ้ล...เอาอาหารชุดนี้ไปส่งที่ห้องสวีตด้วยนะ” ประไพชี้ไปที่รถเข็นอาหารของทางโรงแรม
“ไหนคะอาหาร เปิ้ลเห็นแต่ขวดเหล้า” ญาดาเอ่ยถามเมื่อมองไปที่รถเข็น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองไม่เห็นอาหารเลยสักจาน นอกจากเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ราคานับหมื่นบาทอยู่หนึ่งขวดเท่านั้น
“นี่แหละคืออาหารของลูกค้าที่พักอยู่ที่ห้องสวีต” ประไพจำได้ดี 4 ปีมาแล้วที่ชายหนุ่มรูปงามคนนี้มาเป็นแขกวีไอพีที่นี่ เขาจะมาที่โรงแรมแห่งนี้ทุกปี เพื่อเตือนความจำและความหลังครั้งเก่าก่อนระหว่างหญิงคนรักที่ตายจากไปและทุกครั้งอาหารที่เขารับประทานตลอดช่วงระยะเวลาที่อยู่ที่นี่คือ สุรา
“มีด้วยเหรอพี่ไพกินเหล้าแทนข้าว พิลึกจัง”
“มีสิก็คุณคาร์ลนี่แหละ คนรักของเขาชื่อวรัญชิญาไง ที่เป็นนางแบบดาวรุ่ง แต่น่าเสียดายต้องมาตายจากไปตั้งแต่อายุยังน้อย บังเอิญจังเลยชื่อเล่นของคนรักคุณคาร์ลชื่อว่าเปิ้ลเหมือนกับเรานี่แหละ คุณคาร์ลจะมาที่นี่ทุกปี ในวันครบรอบที่คุณเปิ้ลเขาเสียชีวิต นี่ก็สี่ปีมาแล้ว จะหมกตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกไปไหนจะอยู่จนครบหนึ่งอาทิตย์แล้วจึงกลับไปอิตาลี พนักงานที่นี่เขาชินกันหมดแล้ว เปิ้ลอาจจะยังไม่รู้เพราะไม่เคยขึ้นไปเป็นรูมเซอร์วิส เขาน่าสงสารมากนะเปิ้ล รักเดียวใจเดียว แม้ว่าคนที่เขารักจะจากไปแล้ว” ประไพไม่รู้สึกสมเพช ตรงกันข้ามเธอรู้สึกทึ่งกับความรักที่มั่นคงของเขาและสงสารกับความรักที่ไม่สมหวังของคาลิเอโป ยึดมั่นถือมั่นจนกระทั่งถึงปัจจุบัน
“สงสัยคุณคาร์ลเขาคงรักคุณเปิ้ลมากนะคะ สี่ปีมาแล้วยังฝังใจอยู่เลย น่าสงสารนะคะ” ญาดารู้สึกสะท้อนใจกับความรักที่มั่นคงของคาลิเอโป จะมีผู้ชายแบบนี้จริงหรือที่ยึดมั่นกับความรักที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ผู้หญิงคนนั้นช่างโชคดีจริงๆ
“รีบไปเถอะ เดี๋ยวคุณคาร์ลเขาจะโมโหเอา” รูมเซอร์วิสส่วนมากจะเป็นผู้ชาย หากแต่วันนี้มีลูกค้าที่มาพักสั่งอาหารให้ไปรับประทานอาหารที่ห้องมากกว่าวันอื่นๆ ประไพจำเป็นที่ต้องให้ญาดานำอาหารขึ้นไปให้ลูกค้ารายนี้
“ค่ะ พี่ไพ” หญิงสาวยิ้มให้ประไพอีกครั้ง ก่อนที่จะเข็นรถที่มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ น้ำแข็งและมิกเซอร์ ตรงไปที่ลิฟต์ในส่วนของพนักงาน ขึ้นไปที่ห้องสวีตชั้นบนสุดของโรงแรม
“ออกไป...บอกให้ออกไปไง ไสหัวออกไปให้หมด” เสียงอ้อแอ้ของคาลิเอโปตวาด บรรดาลูกน้องที่พยายามพาร่างของเจ้านายหนุ่มเข้าไปพักผ่อนภายในห้องนอน หลังจากที่คาลิเอโปดื่มแอลกอฮอล์มาราธอนสามวันสามคืน มีเพียงขนมปังสองแผ่นกับกาแฟร้อนๆ เท่านั้นที่ตกถึงท้องเมื่อเช้านี้เพียงมื้อเดียว
“เข้าไปนอนเถอะครับคุณคาร์ล...ไปนอนเถอะครับ” สเตฟี่พยายามขอร้องคนที่ไม่มีสติที่จะรับฟังอะไรทั้งสิ้นอย่างเหนื่อยหน่ายใจ มาที่โรงแรมนี้ทุกครั้งเมื่อใด เจ้านายของเขาเปลี่ยนเป็นคนละคน เมามายไม่ได้สติ คร่ำครวญหาแต่วรัญชิญา ไม่ว่าจะกี่ปีหัวใจของเจ้านายหนุ่มมีแต่วรัญชิญาคนเดียว
“ไม่ไปโว้ย!!...อย่ามายุ่งบอกให้ออกไปไม่เรียกไม่ต้องเข้ามา ไป ออกไป...แล้วเมื่อไหร่เหล้าที่สั่งจะมาสักทีวะ...ช้าจริงโว้ย” เขาสบถออกมาดังลั่น หากแต่สเตฟี่ไม่ลดละที่จะพาร่างของคาลิเอโปเข้าไปในห้องนอนอย่างทุลักทุเล โดนศอกกลับบ้าง โดนชกบ้าง โดนถีบบ้างก็ตาม เพราะว่าอยากให้เจ้านายได้พักผ่อนแล้วกลับมาเป็นคนเก่าให้เร็วที่สุด
“เหนื่อยฉิบ...เลยพี่สเตฟี่ มาที่นี่ทีไรคุณคาร์ลเป็นอย่างนี้ทุกที” คารอสลูกน้องอีกคนอดบ่นไม่ได้ ก่อนที่จะมาที่นี่ เจ้านายของเขาเป็นผู้เป็นคนมากกว่านี้ เคร่งขรึม เอาการเอางาน ไม่ดื่มสุรา แม้จะไม่มีรอยยิ้มก็ตาม ดีกว่าตอนนี้มากมายนัก
“ออกไป บอกให้ออกไปไง...รำคาญจริงๆ เลย ออกไป...เหล้ามาหรือยังวะ...ไอ้สเตฟี่บอกให้ออกไปไง ถ้าไม่ออกไปกูจะยิงมึงทิ้งนะ” คนไม่ได้สติไม่เพียงแต่พูด ผลักร่างลูกน้องทั้งสองลงไปนั่งอยู่ที่พื้น หยิบปืนที่อยู่โต๊ะหัวเตียงออกมา ทำท่าจะยิงส่งผลให้ทั้งสองวิ่งออกจากห้องแทบไม่ทัน
“ขนาดเมายังดุขนาดนี้ ถ้าไม่เมามีหวังเราสองคนลงไปนอนที่โลงแน่เลยพี่” คารอสบ่นอุบหลังจากที่วิ่งหนีออกมาจากห้อง
“อย่าบ่นเลยน่า...ตอนไม่เมาไม่เป็นอย่างนี้หรอก กลับไปอิตาลีคุณคาร์ลเขาก็เหมือนเดิมแล้ว”
“ผมไม่เข้าใจเลย รู้ว่ามาที่นี่แล้วต้องเจ็บจะมาทำไม ตอกย้ำความเจ็บปวดเปล่าๆ” คารอสพูดอย่างไม่เข้าใจ
“เพราะรักไง...คุณคาร์ลรักคุณเปิ้ลมากถึงมากที่สุด คุณคาร์ลเขาทำใจไม่ได้และไม่มีวันทำใจได้ เจ้านายมาที่นี่เพื่อมาหาคุณเปิ้ล เพราะเจ้านายมีความคิดหนึ่งว่า สักวันหนึ่งเจ้านายจะได้เจอกับคุณเปิ้ลอีกครั้ง” สเตฟี่เข้าใจความรู้สึกของเจ้านายดี คาลิเอโปเคยบอกกับเขาว่า วรัญชิญามาเข้าฝันเขาบอกว่าให้เดินทางมาหาเธอจะได้พบกันอีกครั้งและครั้งนี้จะไม่มีวันแยกจากกัน จนกว่าจะหมดลมหายใจของชีวิต
“จะเจอยังไงคนตายกับคนเป็น ถ้าเจอก็คงเป็นผี...บรื๋อ...สยอง ผมไม่เอาด้วยหรอก ถ้าเจอผมวิ่งป่าราบแน่” คำบอกเล่าของสเตฟี่ทำให้คารอสขนหัวลุกขึ้นมาทันที
“ไม่ว่าจะเป็นผีหรือว่าเป็นคน เจ้านายของเราไม่กลัวหรอก ขอให้เจอเท่านั้น ไปเถอะไปพักผ่อน พรุ่งนี้จะต้องมาดูแลเจ้านายแต่เช้า” สองหนุ่มถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปจากห้องสวีตเพื่อไปห้องพักของทั้งสอง ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม
บทล่าสุด
#143 บทที่ 143 143
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#142 บทที่ 142 142
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#141 บทที่ 141 141
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#140 บทที่ 140 140
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#139 บทที่ 139 139
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#138 บทที่ 138 138
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#137 บทที่ 137 137
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#136 บทที่ 136 136
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#135 บทที่ 135 135
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025#134 บทที่ 134 134
อัปเดตล่าสุด: 11/18/2025
คุณอาจชอบ 😍
ขย่มรักมาเฟีย
"ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...."
"ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงดุ้นของผมไหม...อยากจะอม...อยากจะเลียเหมือนที่เคยทำหรือเปล่า...."
"ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจ คุณจะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม"
"ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่ตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ"
"ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ไปผู้หญิงเอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ"
"ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...."
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย
เมียขัดดอก
"คุณหมอคะฉันขอร้องล่ะคุณหมอช่วยแม่ฉันด้วยเถอะนะ" หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนถึงขั้นยกมือขึ้นมากราบไหว้
"ทางเราช่วยได้เท่าที่ช่วยจริงๆ" ถ้าเขาทำแบบนั้น โรงพยาบาลของเขาอาจจะถูกฟ้องได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย และมันก็ไม่คุ้มกับการเสี่ยง
"ฉันขอร้องล่ะค่ะ จะให้กราบเท้าฉันก็ยอม"
"คุณอย่าทำแบบนี้เลย"เขารีบพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้าให้กลับขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง
"คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันเคยเรียนหมอมาค่ะ ฉันคงพอช่วยงานคุณได้ไม่มากก็น้อย" เพราะเธอเคยเรียนมาด้านนี้ก็เลยรู้ว่าใครที่สามารถจะช่วยแม่ของเธอได้ และก็รู้ด้วยว่ามันเสี่ยงมากถ้าจะทำแบบนี้
"คุณก็เคยเรียนหมอมา คุณก็คงจะรู้ผมคงช่วยไม่ได้"
"ถ้าเปลี่ยนจากช่วยงานเป็นเอาร่างกายของฉันแลกเปลี่ยนได้ไหมคะ"
"คุณพูดอะไร"
"ถ้าคุณหมอยอมช่วยผ่าตัดให้แม่ฉันฉันจะยอมมอบร่างกายให้คุณค่ะ" เธอมีคนที่จะมาบริจาคอวัยวะแล้ว เหลือแค่การผ่าตัดเท่านั้น..
BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD
หนุ่มหล่อ ลูกชายมาเฟียตระกูลใหญ่ผู้เย็นชาไร้ความรู้สึก เขาถูกผู้หญิงหลายคนตราหน้าว่าไร้หัวใจ ถึงอย่างนั้นเพราะความหล่อก็ยังมีผู้หญิงอีกมายมายที่พร้อมจะขึ้นเตียงกับเขา
แต่มีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารังเกียจและไม่อยากเจอหน้าถึงแม้เธอจะพยายามเท่าไรก็ไม่มีวันมีค่าในสายตาของเขา
“อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังจะสนองให้เธอเป็นอยู่นี่ไง แต่ไม่ใช่ในฐานะเมียแต่ง อย่าคิดหวังสูงเกินไป!!”
มิลิน
เธอถูกคนที่ตัวเองแอบรักมาตั้งแต่เด็กรังเกียจเพียงเพราะเขาคิดว่าแม่เธอคือเมียน้อยของพ่อเขา ถึงแม้เขาจะไม่สนใจใยดีอะไรเธอเลย แต่เธอก็ยังรักเขาหมดหัวใจ
ทั้งที่คิดว่าหากยอมยกร่างกายให้เขาแล้วจะได้ความรักกลับคืนมา แต่สุดท้ายก็ได้เพียงความเกลียดชัง
ทาสสวาทอสูรเถื่อน
“แพงไปหรือเปล่า สำหรับค่าตัวของคุณอย่างมากก็คืนละแสน” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับมองร่างบางที่กำลังนั่งอยู่บนตักของเขาด้วยสายตาหื่นกระหาย เขายอมรับว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอสวยและที่สำคัญนมตูมชะมัดยาก
มันโดนใจเขาจริงๆ ยิ่งสเต็ปการอ่อยของผู้หญิงคนนี้เขาก็ยิ่งชอบ เพราะมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เธอกำลังทำ
“ถ้าคุณไม่สู้ก็ปล่อยฉันสิคะ ฉันจะได้ไปหาคนที่เขาใจถึงกว่าคุณ” พิชชาภาพูดจบก็เอามือยันหน้าอกของฟรานติโน่แล้วทำท่าจะลุกออกจากตักของเขา ก่อนจะถูกมือใหญ่รั้งเอวไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
“ได้ ผมจะให้คุณคืนละล้าน แต่คุณต้องตามใจผมทุกอย่าง” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ คิดว่าคนอย่างเขาจะยอมเสียเงินหนึ่งล้านบาทง่ายๆงั้นเหรอ คอยดูเถอะเขาจะตักตวงจากเธอให้คุ้มสมราคาที่เขาต้องจ่ายไป
ภรรยาในนาม
"ผู้หญิงคนนี้คือใคร?"
"ก็ลูกสะใภ้แม่ไงครับ"
"ฉันอยากให้แกแต่งงานก็จริงแต่ไม่ใช่ว่าจะคว้าผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนมาเป็นลูกสะใภ้ของฉันก็ได้"
"แต่ผมชอบผู้หญิงคนนี้เพราะเธอเข้ากับผมได้ดี"
"เข้ากับแกได้ดีหมายความว่ายังไง?"
"ก็มันเข้าทุกครั้งที่สอดใส่"
"คฑา!"
ดิบ เถื่อน รัก
เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนกับ ‘อดีตเพื่อนรัก’ ที่กลายเป็นเพื่อนชัง เพื่อนที่เธอแอบรักเขาเพียงแค่ข้างเดียว เพื่อนที่ตราหน้าว่าเธอคือคนที่ทำให้ผู้หญิงที่เขารักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
“ตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน! มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไป อ้อ…แล้วก็จำเอาไว้ด้วยล่ะ ว่าแม้แต่แอบรักกูมึงก็ไม่มีสิทธิ์” เขาประกาศตัดความสัมพันธ์อย่างสิ้นเยื่อขาดใย วาจาทำร้ายหัวใจอย่างแสนสาหัสทำให้เธอน้ำตารื้น
“จอมมึงฟังกูก่อนได้ไหม”
เสียงสั่นเครือพยายามเอ่ยวิงวอน จากนั้นเธอก็วิ่งตามร่างใหญ่ไป แล้วยื้อแขนกำยำเอาไว้สุดแรง ก่อนจะถูกผลักลงไปกองกับผืนทรายร้อนๆ อย่างไร้ปรานี ครั้นจะตามไปยื้ออีกหนก็ต้องผงะ หลับตาปี๋ กลั้นหายใจตัวแข็งทื่อ เมื่อจอมโหดควักปืนออกมายิงเฉียดใบหูไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด
ปัง!
“ออกไปจากชีวิตกูซะ! แล้วก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก!”
เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน ขณะทอดสายตาชิงชังมาให้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง ทิ้งให้คนถูกเขาผลักไสออกไปจากชีวิตร้องไห้ปานปิ่มจะขาดใจ
อุ้มท้องหนี สามีคลั่ง!
ฉันเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง ฉันสามารถให้กำเนิดลูกคนนี้และเลี้ยงดูเขาให้เติบโตขึ้นมาได้ด้วยตัวคนเดียว!
ฉันเป็นผู้หญิงที่ใจดำ หลังจากหย่ากันไป อดีตสามีก็มาสำนึกผิด คุกเข่าอ้อนวอนขอคืนดี แต่ฉันก็ปฏิเสธไปอย่างเลือดเย็น!
ฉันเป็นผู้หญิงที่เจ้าคิดเจ้าแค้น ชู้รักของสามีฉัน...นังเมียน้อยนั่น ฉันจะทำให้นางต้องชดใช้อย่างสาสม...
(ขอแนะนำสุดยอดนิยายที่ทำเอาฉันติดงอมแงม อ่านรวดเดียวสามวันสามคืนจนวางไม่ลง สนุกเข้มข้นจนหยุดไม่ได้ ห้ามพลาดเด็ดขาด! ชื่อเรื่องคือ 《แต่งเข้าบ้านเศรษฐี อดีตสามีคลั่งรัก》 ไปที่ช่องค้นหาแล้วพิมพ์ชื่อเรื่องได้เลย)
คืนเดียว...ที่หัวใจถูกขโมยโดยซีอีโอ
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันรีบแต่งตัวและหนีออกมา แต่กลับต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อไปถึงบริษัทแล้วพบว่าผู้ชายที่ฉันนอนด้วยเมื่อคืนกลับเป็น CEO คนใหม่...
(ขอแนะนำนิยายสนุกๆ ที่ทำเอาฉันติดงอมแงม อ่านรวดเดียวสามวันสามคืนจนวางไม่ลงเลยค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตามสุดๆ ห้ามพลาดเด็ดขาด ชื่อเรื่องคือ 《โอกาสครั้งที่สอง: แต่งงานกับมหาเศรษฐี》 สามารถค้นหาชื่อเรื่องนี้ได้ในช่องค้นหาเลยค่ะ)
เพอร์เฟค บาสทาร์ด
"ไปตายซะ, ไอ้ลูกหมา!" ฉันตะโกนกลับ, พยายามดิ้นให้หลุด
"พูดมา!" เขาคำราม, ใช้มือข้างหนึ่งจับคางของฉัน
"นายคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงง่ายเหรอ?"
"งั้นก็ไม่ใช่สินะ?"
"ไปลงนรกซะ!"
"ดี, นั่นแหละที่ฉันอยากได้ยิน," เขาพูด, ยกเสื้อสีดำของฉันขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง, เผยให้เห็นหน้าอกของฉันและทำให้ร่างกายของฉันเต็มไปด้วยอะดรีนาลีน
"นายทำบ้าอะไรเนี่ย?" ฉันหอบหายใจขณะที่เขาจ้องมองหน้าอกของฉันด้วยรอยยิ้มพอใจ
เขาใช้นิ้วลูบไปที่รอยที่เขาทิ้งไว้ใต้หัวนมของฉัน
ไอ้สารเลวกำลังชื่นชมรอยที่เขาทำไว้บนตัวฉันเหรอ?
"เอาขามาพันรอบตัวฉัน," เขาสั่ง
เขาก้มลงพอที่จะเอาหน้าอกของฉันเข้าปาก, ดูดหัวนมอย่างแรง ฉันกัดริมฝีปากล่างเพื่อกลั้นเสียงครางขณะที่เขากัดลง, ทำให้ฉันแอ่นหน้าอกเข้าหาเขา
"ฉันจะปล่อยมือเธอ; อย่าคิดจะหยุดฉันเชียว"
ไอ้สารเลว, หยิ่งยโส, และน่าหลงใหลอย่างที่สุด, ชายประเภทที่เอลลี่สาบานว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวอีก แต่เมื่อพี่ชายของเพื่อนกลับมาที่เมือง, เธอก็พบว่าตัวเองใกล้จะยอมแพ้ต่อความปรารถนาที่รุนแรงที่สุดของเธอ
เธอน่ารำคาญ, ฉลาด, เซ็กซี่, บ้าสุดๆ, และเธอกำลังทำให้อีธาน มอร์แกนคลั่งไคล้เช่นกัน
สิ่งที่เริ่มต้นเป็นเกมง่ายๆ ตอนนี้กลับทรมานเขา เขาไม่สามารถเอาเธอออกจากหัวได้, แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาในหัวใจของเขาอีก
แม้ว่าทั้งคู่จะต่อสู้สุดกำลังกับแรงดึงดูดที่ร้อนแรงนี้, พวกเขาจะสามารถต้านทานได้หรือไม่?
เจ้าสาวตัวแทนของราชาอัลฟ่า
ฉันรู้สึกพ่ายแพ้เมื่อฉันนอนอยู่ใต้ร่างแข็งแกร่งของราชาอัลฟ่า เขากดตัวลงมาหนักหน่วง น้ำตาเปื้อนใบหน้าของฉันและเขามองไปรอบๆ ใบหน้าของฉันด้วยความสงสัย เขาหยุดนิ่งไปนาน หายใจหอบและตัวสั่น
เมื่อครู่เขาฉีกชุดแต่งงานที่สั่งตัดพิเศษของฉันออกจากร่างกายผอมบางของฉันและฉีกมันเป็นชิ้นๆ ฉันสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้เมื่อเขากดฉันลงบนเตียงของเขา จูบทุกจุดบนร่างกายของฉันและกัดจนฉันเลือดออก
สายตาสีฟ้าเข้มของเขาดูดุร้ายและในขณะนั้นฉันกลัวชีวิตของฉันจริงๆ ฉันกลัวว่าคืนวันแต่งงานของฉันจะเป็นจุดจบของชีวิตฉันทั้งหมด
ความทรงจำของวันนั้นเข้ามาในใจฉันขณะที่ฉันคิดกับตัวเองว่า "ฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง?"
เพื่อช่วยน้องชายของเธอ ฮันนาห์ถูกบังคับให้แทนที่เอมี่ พี่สาวต่างแม่ของเธอในงานแต่งงานที่จัดขึ้น ต้องแต่งงานกับราชาอัลฟ่าผู้โหดร้าย ปีเตอร์ เธอไม่รู้เลยว่ามีอันตรายมากมายรอเธออยู่
อัลฟ่าปีเตอร์ ชายที่หยิ่งยโส เย็นชา และแข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรหมาป่า เขายอมรับการแต่งงานนี้เพราะเขาต้องการหาคู่แท้ของเขา ตามคำทำนาย มีเพียงคู่แท้ของเขาเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาจากความโกรธบ้าคลั่งได้ เขาไม่รู้เลยว่าในไม่ช้าเขาจะพบว่าตัวเองตกหลุมรักกับเด็กสาวโอเมก้าคนนี้
