Miljardair na Verlaten

Abella Medici zat aan de eettafel en staarde naar de familieleden van de familie Wilson voor haar, terwijl ze allerlei gemengde emoties voelde.

Ze was ooit de oudste dochter van de familie Wilson. Maar een paar maanden geleden onthulde een routinecontrole in het ziekenhuis dat haar bloedgroep niet overeenkwam met die van de familie Wilson.

Het bleek dat Abella eigenlijk geen Wilson was, wat iedereen in shock achterliet.

De Wilsons begonnen hun echte dochter te zoeken en vonden haar snel—Isla Wilson.

Ze spoorden ook de biologische ouders van Abella op. De mensen die beweerden Abella's ouders te zijn, belden het Wilson landhuis en zeiden dat ze Abella mee naar huis wilden nemen.

Dus deze maaltijd voor Abella was waarschijnlijk haar laatste in het Wilson landhuis.

Haar adoptievader, Jeff Wilson, schepte wat eten voor haar op, "Neem nog wat meer. Je krijgt misschien niet zo goed eten als je terug naar huis gaat."

Gisteren ontdekte Jeff dat Abella's biologische ouders in een heel arme buurt woonden, en geen van beiden had een baan.

Hij dacht dat het leven zwaar zou worden voor Abella zodra ze terugging naar haar echte thuis.

Maar Abella legde haar vork neer en zei kalm, "Ik zit vol."

Ze stond op en vertrok, haar vertrek was zo schoon en beslissend alsof ze nooit enige band met dit huis had gevoeld.

Haar adoptiemoeder, Skylar Wilson, was meteen ontevreden, "Dat ondankbare kreng! Jeff maakt zich zorgen dat je niet goed te eten krijgt bij je biologische ouders!"

"Mam, kalmeer. Abella wil waarschijnlijk niet terug naar het platteland en voelt zich nu opgewonden..." zei Isla, de biologische dochter die de familie Wilson had gevonden.

Gisteren hoorde ze dat Abella's oorspronkelijke familie erg arm was. Niet alleen waren haar ouders werkloos, maar er waren ook vijf ongehuwde broers en een ernstig zieke grootmoeder thuis.

De last voor de familie was onvoorstelbaar!

Isla's gevoel van superioriteit laaide op, en ze kon het niet laten om op te staan en te zeggen, "Ik zal haar uitzwaaien!"

Aan de eettafel gaf Jeff Skylar een berispende blik, "Abella was tenslotte ooit ons kind!"

Skylar snoof, "Elke keer als ik eraan denk hoe we Abella al die jaren als een schat behandelden terwijl Isla buiten leed, voelt het als een mes in mijn hart."

Abella liep naar de woonkamer, pakte de rugzak op de bank en maakte zich klaar om te vertrekken.

Isla haalde haar meteen in, "Abella, 1 oktober is mijn verlovingsfeest met Remy Johnson. Kom je?"

Haar ogen waren vol verwachting, maar haar toon kon haar trots en opschepperij niet verbergen.

Iedereen wist dat de familie Wilson en de familie Johnson een huwelijksafspraak hadden.

Als Jeff Isla niet had gevonden, zou degene die verloofd was met Remy Abella zijn geweest.

"Remy is zo'n uitstekende jongen, en hij is heel goed voor me. Als ik niet door mama en papa was gevonden, zou jij degene zijn die met hem verloofd was! Je neemt me dat toch niet kwalijk, hè?" zei Isla, haar oogleden fladderend met een schijnbaar onschuldige blik.

Abella glimlachte flauw, "Dankzij jou heeft het afval zijn rechtmatige plek gevonden."

Ze voegde eraan toe, "Ik dacht er net aan om Remy in de prullenbak te gooien, maar ik had niet verwacht dat jij hem zo snel zou oprapen."

Isla stond op het punt om iets terug te zeggen toen ze Skylar zag aankomen. Dus keek ze meteen verdrietig als een klein konijntje, haar ogen rood.

Skylar kwam de woonkamer binnen en zag toevallig deze scène, waardoor ze boos werd, "Abella! Hoe kun je zo tegen Isla praten! Kun je niet normaal praten?"

"Ik denk dat ik gelijk heb." Abella's lippen krulden lichtjes, "Maar jij, jij zou naar een oogarts moeten gaan."

Skylar had een maand met Isla doorgebracht en had nog steeds niet door Isla's schijnbaar onschuldige maar eigenlijk sluwe aard gezien. Haar zicht was echt slecht!

Skylar trilde van woede.

"Abella, ik geef je de ketting die ik van papa en mama heb gekregen, mijn favoriete. We zijn tenslotte zussen, en wie weet wanneer we elkaar weer zien na dit." Isla, die zich zoet voordoet, rende op Abella af, maar raakte alleen haar rugzak aan.

Tot ieders verbazing viel er een saffieren ketting uit Abella's rugzak!

Iedereen stond versteld.

Isla sloeg haar hand voor haar mond, "Hoe kan dit?"

De saffieren ketting die ze zogenaamd aan Abella zou geven, hoe kwam die in Abella's rugzak terecht voordat het überhaupt gebeurde?

Abella glimlachte lichtjes. Was dit een poging om haar voor diefstal te laten opdraaien?

"Hoe komt Isla's ketting bij jou?" Skylar kon haar ogen niet geloven en riep, "Jeff, kom kijken! Abella durfde Isla's ketting mee te nemen voordat ze vertrok. We hebben al die jaren een dief opgevoed!"

Jeff kwam erbij staan, verbijsterd, "Wat is er aan de hand?"

"Het is oké, papa en mama." Isla probeerde snel de boel te sussen, "Deze ketting was bedoeld voor Abella. Of ik hem nu geef of ze hem zelf neemt, het is hetzelfde!"

"Hoe is dat hetzelfde? Als je het aan Abella geeft, is het een cadeau! Maar als Abella het zelf neemt, is ze een dief!" Skylar was woedend, "Abella, in plaats van goede dingen van anderen te leren, leer je een dief te zijn!"

"Mama, je mag dat niet over Abella zeggen!" Isla raapte de saffieren ketting van de grond op en gaf die vriendelijk aan Abella, "Abella, trek je niets aan van mama's woorden. Ik weet dat je deze ketting nam om voor de toekomst te plannen, toch? Ik hoorde dat je situatie daar niet goed is. Deze ketting kan in de toekomst van pas komen. Neem het!"

Verschillende dienstmeisjes konden het niet laten om iets te zeggen,

"Mevrouw Wilson, u bent te goedhartig! Deze ketting is honderdduizend euro waard!"

"Dit is speciaal voor u ontworpen door meneer en mevrouw Wilson! Het is uniek in de wereld, er is er maar één van!"

"Uw naam staat er zelfs op gegraveerd, mevrouw Isla Wilson!"

"Mevrouw Wilson houdt zoveel van deze ketting, maar nu geeft ze hem aan mevrouw Medici."

"Mevrouw Medici heeft uw favoriete sieraad gestolen, maar u neemt het haar niet kwalijk."

"Mevrouw Medici had net zo'n slechte houding, maar u bent nog steeds zo aardig voor haar. Uw hart is te goed!"

Luisterend naar de lof om haar heen, hief Isla haar blik op, "Abella heeft het meer nodig dan ik!"

De mensen om hen heen konden het niet laten om de twee zussen met elkaar te vergelijken.

Abella, behalve haar goede uiterlijk, kon echt niet op tegen Isla in andere opzichten!

Skylar rukte de ketting uit Isla's hand en zei pijnlijk, "Jij dom kind, haar familie is een bodemloze put. Zelfs tien kettingen zouden niet genoeg zijn!"

Met deze woorden keek Skylar met afschuw naar Abella, "We hebben je al die jaren opgevoed en ons best gedaan! Deze ketting is een cadeau voor Isla, denk er niet aan! Voordat ik de politie bel, kun je maar beter snel vertrekken!"

"Mama!" Isla hoorde dit en zei bezorgd, "Abella's biologische ouders zijn werkloos, en er zijn vijf broers om uit te huwelijken, plus een ernstig zieke grootmoeder waar Abella voor moet zorgen. Het verkopen van deze ketting zou wat geld kunnen opleveren. Abella heeft het meer nodig dan ik."

Verschillende dienstmeisjes waren ontroerd door Isla's vriendelijkheid. Ze was echt te verstandig en aardig!

"Mama, aangezien je me deze ketting hebt gegeven, heb ik het recht om erover te beschikken!" Isla rukte eigenwijs de ketting terug uit Skylar's hand en presenteerde het als een schat aan Abella, "Abella, neem het. Ik neem het je niet kwalijk dat je het gestolen hebt. Het was voor jou bedoeld."

Abella hief haar ogen op, haar lange wimpers wierpen schaduwen terwijl ze haar geïnteresseerd aankeek.

Isla benadrukte dat Abella de ketting had gestolen.

Isla had alleen deze paar trucjes, kon ze niet met iets verfijnders komen?