
บทนำ
ลอร่าจ้องมองชายที่ตะโกนอยู่ตรงหน้าเธอ สามีของเธอและเจ้าชายแห่งอาณาจักร เธอทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อเป็นลูน่าที่ดี แต่เจ้าชายก็ยังทอดทิ้งเธอ เพราะเธอไม่ใช่คู่แท้ของเขา
จนกระทั่งลอร่าถูกฆ่า เธอก็ยังไม่รู้ว่าคู่แท้ของเธออยู่ที่ไหน...เทพธิดาแห่งดวงจันทร์สงสารเธอและให้ชีวิตที่สองแก่เธอ
ตอนนี้เธอไม่ใช่ลูน่าลอร่าอีกต่อไป แต่เป็นลอเรล มิลเลอร์ สาวชนบทอายุสิบเจ็ดปีที่สวยงามและมีความสุขกับชีวิตที่เป็นอิสระ
ในวันที่อาณาจักรหมาป่าเอาชนะพวกแวมไพร์ได้ เธอปีนต้นไม้เพื่อมองหากองทัพที่ชนะ และชายที่เหมือนเทพเจ้าก็ปรากฏในสายตาของเธอ
คู่แท้ของเธอ
ราชาแห่งอาณาจักรหมาป่าและเทพเจ้าแห่งสงครามที่ไม่เคยพ่ายแพ้: อดอล์ฟ เรย์มอนด์ -- และยังเป็นพ่อตาของเธอที่เธอไม่เคยพบมาก่อน
"เธอจะมากับฉันและเป็นภรรยาและลูน่าของฉันไหม?"
เธอจะไปไหม?
บท 1
ไม่มีเวลาให้เสียเปล่าอีกแล้ว
ซาร่าห์ถกกระโปรงวิ่งผ่านสวนผลไม้นอกปราสาทซินเธียเพื่อตามหาลอร่า นับตั้งแต่พระชายาของพระราชาสิ้นพระชนม์ไปเมื่อหลายปีก่อน ตำแหน่งลูน่าก็ว่างลง เจ้าชายบาซิลอภิเษกสมรสกับลอร่าเพื่อเติมเต็มบทบาทนั้นและช่วยบริหารอาณาจักรในขณะที่พระราชาอดอล์ฟทรงนำทัพทำสงครามกับเหล่าแวมไพร์
หลายคนกังขาในตัวลอร่าเนื่องจากชาติกำเนิดของนาง แต่ซาร่าห์ยังคงรับใช้นางอย่างภักดีนับตั้งแต่นางได้รับการแต่งตั้ง ในความเห็นของเธอ การแต่งงานกับลอร่าเป็นสิ่งเดียวที่เจ้าชายบาซิลเคยทำถูกต้อง
แต่ตอนนี้ เขากลับไปก่อเรื่องแบบนี้เข้าจนได้
นางเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ต้องรีบไปบอกลอร่า ไปเตือนนาง และช่วยนางเตรียมตัว บางทีลอร่าอาจจะหาทางออกได้หากนางมีเวลามากพอ
“ท่านลูน่าเพคะ?! ท่านลูน่าลอร่า ท่านอยู่ที่ไหนเพคะ?”
ซาร่าห์ลื่นไถลและสะดุด เกือบจะชนต้นไม้อยู่แล้วเมื่อพบลอร่าอยู่บนบันไดในสวนผลไม้ กำลังดูแลการเก็บเกี่ยวผลไม้สด
“ท่านลูน่าลอร่า ขอบคุณสวรรค์ ข้าพบท่านแล้ว! เจ้าชายบาซิล พระองค์--”
“ใจเย็นๆ ก่อน ซาร่าห์” ลอร่าปีนลงจากบันได “ตอนนี้ข้าไม่ได้กังวลเรื่องบาซิล ข้าต้องแน่ใจว่าผลไม้และผักเหล่านี้จะถูกส่งไปยังชายแดนอย่างปลอดภัย”
"ท่านไม่จำเป็นต้องทำด้วยตัวเองนี่เพคะ! ทำไมไม่มอบหมายให้พ่อค้าเล่าเพคะ? ท่านคือท่านลูน่าผู้เป็นที่เคารพยิ่งของเรานะเพคะ"
ลอร่าส่ายหน้า "ตอนนี้ที่พระราชากำลังต่อสู้กับแวมไพร์ที่ชายแดน เวลาเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง เราจะเปิดโอกาสให้ศัตรูลอบวางยาพิษในอาหารไม่ได้เด็ดขาด แม้ว่าบาซิลจะคัดค้านที่ข้าทำเช่นนี้ก็ตาม..." นางหยุดพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างขมขื่นและฝืนยิ้ม "แล้วจะเหนื่อยยากไปเพื่ออะไรกัน"
"เจ้าชายบาซิลกำลังจัดงานเลี้ยงที่พระราชวัง เชิญเหล่าขุนนางทั้งหมด--"
"ว่าอะไรนะ?!"
ลอร่าหันขวับ ชุดกระโปรงสีเทาหมุนรอบตัวขณะที่นางวิ่งกลับไปยังปราสาท ซาร่าห์วิ่งตามไป หวังว่าจะอธิบายให้จบ หรืออย่างน้อยก็ช่วยให้นางเตรียมพร้อมเผชิญหน้ากับเหล่าขุนนาง
“ท่านลูน่า รอด้วยเพคะ!”
เสียงดนตรีดังเคล้าคลอในอากาศ กลิ่นไวน์สดใหม่และเนื้อย่างหอมกรุ่นลอยออกมาจากห้องโถงพร้อมกับเสียงหัวเราะ เหล่าคนรับใช้ใช้เวลาตลอดช่วงเช้าขัดถูห้องโถงหรูหราจนกระทั่งทองคำและคริสตัลทุกชิ้นส่องประกายระยิบระยับสมกับความโอ่อ่าของปราสาทซินเธีย
ลอร่ายืนอยู่เลยทางเดินหินอ่อนที่ทอดผ่านสวนเข้าไปยังห้องเต้นรำ ตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ
"เขาทำแบบนี้ได้ยังไง..."
พระราชา บิดาของบาซิล กำลังนำทหารเสี่ยงชีวิตอยู่ที่ชายแดนเพื่ออิสรภาพของหมาป่าทุกตนในอาณาจักร แต่บาซิลกลับผลาญเงินและอาหารอันมีค่าไปกับงานเลี้ยงหรูหราฟุ่มเฟือยเช่นนี้
ถ้านางรู้เร็วกว่านี้ นางคงหยุดยั้งมันได้ก่อนที่จะเริ่ม แต่นี่แขกเหรื่อมาถึงแล้วและวงดนตรีก็กำลังบรรเลง นางรู้สึกเสียหน้าที่ตนเองไม่รู้อะไรเลย
ชั่วครู่หนึ่ง นางมองพวกเขาหมุนตัวเริงระบำบนฟลอร์เต้นรำ ประดับประดาด้วยเครื่องประดับเลอค่าและผ้าไหมเนื้อดี หูของผู้หญิงทุกคนเปล่งประกายด้วยอัญมณี และรองเท้าของผู้ชายทุกคนก็ขัดเงาวับ
“ท่านลูน่าเพคะ ได้โปรด ให้พวกเรา...”
ขุนนางคนหนึ่งหันมามองนางอย่างเย้ยหยัน ทำให้ลอร่าตัวแข็งทื่อและนึกถึงชีวิตในอดีตสมัยเป็นส่วนหนึ่งของฝูงเอเมอรัลด์ทไวไลท์ เป็นเพียงคนธรรมดาคนหนึ่งในฝูง มันทำให้นางนึกถึงการที่บาซิลไม่เห็นคุณค่าในตัวนางและความพยายามของนางด้วย
นางคือลูน่า แต่แม้แต่ขุนนางก็ยังไม่เคารพนาง
สายตาของนางลดต่ำลง นางนึกขึ้นได้อย่างหวาดหวั่นว่าตนเองยังอยู่ในชุดกระโปรงสีเทาเรียบๆ ที่เปื้อนคราบหญ้าและโคลนจากการทำงาน นางคือลูน่าแห่งอาณาจักร จะให้ใครมาเห็นในงานของขุนนางโดยแต่งตัวเหมือนชาวบ้านธรรมดาไม่ได้! นางรีบหันหลังเพื่อหนีไปก่อนที่ใครจะเห็นหรือจำนางได้ แต่ก็ถูกหยุดไว้ด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่คุ้นเคย
“ช่างรกหูรกตาเสียจริง” เขาพูดเนิบนาบ นางรู้สึกขุ่นเคืองกับน้ำเสียงเย็นชาของเขา ที่เต็มไปด้วยการประชดประชันและความรังเกียจ “เจ้าแต่งตัวอะไรน่ะ? เจ้ากล้านำความอับอายมาสู่อาณาจักรด้วยการแต่งตัวเช่นนี้ได้อย่างไร?”
นางลังเลอยู่ครู่หนึ่งว่าจะหนีต่อดีหรือไม่ แต่เหล่าขุนนางที่อยู่ใกล้ๆ เริ่มกระซิบกระซาบและหัวเราะคิกคักแล้ว นางนึกภาพใบหน้าเย้ยหยันของพวกเขาออก และรู้ว่าพวกเขาจะพูดอะไรถ้านางหนีไปตอนนี้ นางยืดตัวตรงและหันไปเผชิญหน้ากับเขา แต่ภาพของผู้หญิงที่ควงแขนบาซิลอยู่แทงใจนางเหมือนถูกกริชปักอก
บาซิลหล่อเหลาเหมือนบิดาและยังหนุ่ม ดวงตาสีเข้มของเขาดูเย็นชา แต่กลับขับเน้นใบหน้าคมคายให้เด่นชัดขึ้น แม้แต่รอยยิ้มเยาะหยิ่งผยองของเขาก็ราวกับเทพธิดาสรรค์สร้างมาเพื่อล่อลวงใจ นางหมาป่าที่ควงแขนเขาอยู่ห่มคลุมด้วยผ้าไหมเนื้อดีและเครื่องประดับเลอค่าทั้งหมดที่ควรจะเป็นของลอร่า อันที่จริง เดเลียกำลังสวมชุดกระโปรงชุดหนึ่งของนางและเครื่องประดับชุดที่พระราชาประทานให้นางเมื่อปีก่อน ใบหน้าของนางร้อนผ่าวเมื่อเห็นเดเลียอยู่ในเสื้อผ้าของตนเอง
พวกเขาทั้งคู่ดูช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน และลอร่าไม่เคยรู้สึกแปลกแยกเท่านี้มาก่อน หล่อนไม่คิดว่าตัวเองจะเคยรู้สึกต่ำต้อยและไร้ค่าได้เท่ากับในตอนนี้
ทั้งหมดเป็นความผิดของหล่อนเอง
เดเลียถูกหน่วยลาดตระเวนพบในป่ารอบนอกนครหลวงเมื่อครึ่งเดือนก่อน ในสภาพบาดเจ็บและดูเหมือนไร้ที่พึ่ง หล่อนอ้างว่ามาจากฝูงที่ห่างไกลมากและถูกพวกหมาป่าโลนทำร้ายบริเวณชานเมือง หล่อนอ้อนวอนขอที่ลี้ภัยภายในนครหลวง บาซิลเวทนาหญิงสาวผู้น่าสงสารจึงพากลับมายังปราสาท แต่พวกเขาใกล้ชิดกันได้รวดเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร?
ทำไมหล่อนถึงไม่ทันสังเกตว่าผู้หญิงคนนั้นแทรกตัวเข้ามาในที่ที่ควรจะเป็นของลอร่า?
หล่อนเกือบจะหัวเราะออกมา หล่อนมัวแต่ยุ่งอยู่กับการทำหน้าที่ของลูน่าจนไม่ได้ใส่ใจกับการเป็นภรรยาที่ดีนัก และบาซิลก็แค่หาใครสักคนมาทำหน้าที่แทน
เหล่าขุนนางเอนตัวพิงซุ้มประตู เฝ้าดูเหตุการณ์ที่คลี่คลาย ความอัปยศอดสูปั่นป่วนในท้องของหล่อน และความสิ้นหวังเริ่มเข้าครอบงำในอกพร้อมบีบรัดหัวใจ หล่อนคือภรรยาของเขา คู่หมายของเขา และรับใช้อาณาจักรในฐานะลูน่า เขาควงแขนเดเลียอย่างภาคภูมิใจต่อหน้าข้าราชบริพารเช่นนี้ได้อย่างไร? เขาทำให้หล่อนอับอายเช่นนี้ได้อย่างไร? ไม่เคยมีความคิดคำนึงถึงหล่อนเลยสักนิดหรือ?
หล่อนปัดความคิดนั้นทิ้งไปและยืดตัวตรง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น หล่อนคือลูน่า ศักดิ์ศรีและหน้าที่ต้องมาก่อน
“เรากำลังอยู่ท่ามกลางสงครามนะเพคะ เหตุใดฝ่าบาทจึงทรงจัดงานเลี้ยงหรูหราฟุ่มเฟือยเช่นนี้?”
ขุนนางคนหนึ่งสูดลมหายใจ และเสียงนั้นก็แพร่กระจายไปในหมู่แขกที่อยู่ใกล้เคียง
แววตาของบาซิลแข็งกร้าวขึ้นขณะที่เขาแยกเขี้ยว “เจ้าสำคัญตัวผิดไปแล้วที่มาถามข้าเช่นนี้ มันเป็นสิทธิ์ของข้าที่จะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบในปราสาทของข้า”
“แต่หม่อมฉันเป็นลูน่าของฝ่าบาท เราปกครองอาณาจักรและปราสาทนี้ร่วมกันในขณะที่พระราชาประทับอยู่ที่ชายแดน หม่อมฉันมีสิทธิ์ทุกประการที่จะรับรู้ กองทัพของเรายังคงทำสงครามกับพวกแวมไพร์ เราไม่อาจใช้จ่ายเงินมากมายเช่นนี้ได้—”
“เจ้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นลูน่า!” บาซิลตวาดอย่างเกรี้ยวกราด “ข้าแค่ยอมให้เจ้าทำหน้าที่นี้มาจนถึงบัดนี้ เจ้ากล้าดียังไงมาสั่งสอนข้า!”
เดเลียโอบแขนรอบตัวบาซิล พูดเสียงนุ่มนวล “ได้โปรดเถิดเพคะ องค์ชาย โปรดคิดถึงแขกเหรื่อด้วยเถิดเพคะ…”
ความเดือดดาลของบาซิลจางหายไปเมื่อเขาหันไปหาเดเลีย แววตาของเขาอ่อนโยนและรอยยิ้มก็หวานละมุน มันทำให้ลอร่าคลื่นไส้ นางหมาป่าจากฝูงที่ไม่รู้จักจะดีไปกว่าหล่อนได้จริงหรือ?
“แน่นอน ยอดรักของข้า ช่างเป็นวาจาที่หลักแหลมโดยแท้ เจ้าคือคนที่ใช่จริงๆ” เขาหันกลับมาถลึงตาใส่ลอร่า หล่อนสะดุ้งกับความโกรธในดวงตาของเขา “ดูสารรูปตัวเองเสียสิ เจ้าดูเหมือนสาวใช้ในปราสาทมากกว่าจะเป็นลูน่าของข้า อย่ามาพูดเรื่องปัญหางบประมาณกับข้า ใครๆ ก็รู้ว่าเจ้าใช้เงินไปกับโครงการไร้สาระมากกว่า หากข้าเป็นเจ้า ข้าคงอับอายเกินกว่าจะมาปรากฏตัว!”
ทุกสิ่งที่หล่อนทำก็เพื่ออาณาจักร เพื่อบาซิล ทำไมเขาถึงมองไม่เห็น?
“ข้า-ข้าแค่—”
“เจ้ามันไร้ค่าสิ้นดี”
ลอร่าก้มหน้าลง หล่อนรู้เรื่องนั้นดี บาซิลไม่จำเป็นต้องบอกหล่อน แต่ถึงกระนั้นหล่อนก็พยายามดิ้นรนให้เหนือกว่านั้น สามปีของการทำงานหนักไม่ได้ก่อให้เกิดผลอันใดเลย
มันจะเคยมีความหมายบ้างไหม?
“ถึงกระนั้น ข้าก็ดีใจที่เจ้าโผล่หน้าอันน่าสังเวชของเจ้ามา ทำให้ข้าไม่ต้องลำบากไปตามตัวเจ้ามา” บาซิลเชิดหน้า “เตรียมตัวจากไปเสียเดี๋ยวนี้ อีกไม่นาน ข้าจะประกาศให้เดเลียเป็นคู่ของข้า เป็นคนที่ข้าจะรักไปตลอดชีวิต”
ลอร่าอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกกว้างเมื่อฝันร้ายที่สุดกลายเป็นความจริง จากไป? บาซิลรักเดเลีย? หล่อนรู้ว่าไม่เคยมีความรักระหว่างพวกเขาทั้งสอง หล่อนรู้ว่าตนเป็นเพียงคู่หมายที่ถูกตีตราของบาซิล แต่นี่มันมากเกินไป
“เดเลียจะเป็นลูน่าของอาณาจักร ส่วนเจ้า ลอร่า แฮมิลตัน ข้าไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเจ้าหลังจากการหย่าร้างของเรา”
ขากรรไกรของหล่อนสั่นระริก ดวงตาร้อนผ่าวด้วยน้ำตา หล่อนเป็นลูน่าและภรรยาของบาซิลมาสามปี หล่อนได้นำพาอาณาจักรร่วมกับเขาในขณะที่พระราชาไม่อยู่ด้วยความสง่างามและการดูแลอย่างเหมาะสมที่สุด
บาซิลจะทิ้งขว้างหล่อนราวกับเศษอาหารอย่างนี้ไม่ได้!
“ฝ่าบาททำอย่างนี้ไม่ได้—”
หล่อนสำลักและโซเซด้วยความตกใจเมื่อพันธะระหว่างพวกเขาสิ้นสุดลง มันเปราะบางราวกับพันธะของคู่หมายที่ถูกตีตราทั้งหมด เขาไม่ได้สูญเสียสิ่งใดเลยในการทำลายมัน แต่กลับพรากทุกสิ่งทุกอย่างไปจากหล่อน
“ไม่… ไม่นะ ฝ่าบาท ท-ทำอย่างนี้ไม่ได้” หล่อนร่ำไห้ “ฝ่าบาททำอย่างนี้ไม่ได้!”
บาซิลหันกลับมา แววตาของเขาเย็นชาและไร้ความปรานี
น้ำเสียงของเขาเจือความยินดีขณะยิ้มเยาะใส่หล่อน “ข้าบอกเจ้าแล้ว ข้าจะทำตามใจชอบ เจ้าไม่คู่ควรแม้แต่จะเป็นสาวใช้สำรองในปราสาทของข้าด้วยซ้ำ เอาล่ะ ออกไปจากปราสาทของข้า!”
บทล่าสุด
#174 บทที่ 174: แจ็ค
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#173 บทที่ 173: การป้องกันและไม่ใช่
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#172 บทที่ 172: การลืม
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#171 บทที่ 171: ความรักและความหลงใหล
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#170 บทที่ 170: โอลิเวีย
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#169 บทที่ 169: คู่รักและคู่ชะตากร
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#168 บทที่ 168: เลดี้นิมูเอะ
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#167 บทที่ 167: การให้อภัย
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#166 บทที่ 166: ช่วงเวลาสุดท้ายที่ถูกสาป
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025#165 บทที่ 165: วิสัยทัศน์
อัปเดตล่าสุด: 5/7/2025
คุณอาจชอบ 😍
ภรรยารสโอชา
แต่สิ่งที่ทำให้เธอยิ่งบ้าคลั่งยิ่งขึ้นก็คือเมื่อวานนี้เธอได้เห็นพี่ชายของสามีกำลังอาบน้ำโดยบังเอิญ
ค่ำคืนแห่งความหลงใหลกับทนายเศรษฐี
ฉันคิดว่าฉันนอนกับเพื่อนสนิทของพี่ชาย
ฉันผละออกมาและไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง...ฉันรู้ว่าเขาใหญ่ แต่ไม่คิดว่าจะใหญ่ขนาดนี้ และฉันมั่นใจว่าเขาสังเกตเห็นว่าฉันตกใจ
"เป็นอะไรไปจ๊ะ...ตกใจเหรอ?" เขายิ้มและจ้องตาฉัน ฉันตอบด้วยการเอียงหัวและยิ้มให้เขา
"รู้ไหม ฉันไม่ได้คาดหวังให้เธอทำแบบนี้ ฉันแค่อยากจะ..." เขาหยุดพูดเมื่อฉันใช้มือจับของเขาและใช้ลิ้นวนรอบหัวเห็ดก่อนจะเอาเข้าปาก
"โอย!!" เขาคราง
ชีวิตของดาเลีย ธอมป์สัน เปลี่ยนไปหลังจากเธอกลับมาจากการไปเยี่ยมพ่อแม่สองสัปดาห์ และพบว่าแฟนหนุ่ม สก็อตต์ มิลเลอร์ กำลังนอกใจเธอกับเพื่อนสนิทสมัยมัธยม เอ็มม่า โจนส์
ด้วยความโกรธและเสียใจ เธอตัดสินใจกลับบ้าน แต่เปลี่ยนใจและเลือกที่จะปาร์ตี้หนักกับคนแปลกหน้า
เธอดื่มจนเมาและยอมมอบร่างกายให้กับคนแปลกหน้าชื่อ เจสัน สมิธ ซึ่งกลายเป็นเจ้านายคนใหม่ของเธอและเป็นเพื่อนสนิทของพี่ชายเธอ
คุณฟอร์บส์
โอ้พระเจ้า! คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นและหงุดหงิดในเวลาเดียวกัน แม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังเป็นคนเดิมที่หยิ่งยโสและชอบบงการทุกอย่างตามใจตัวเอง
"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย?" ฉันถาม ขณะที่รู้สึกว่าขาของฉันเริ่มอ่อนแรง
"ขอโทษนะถ้าฉันทำให้เธอคิดว่าเธอมีทางเลือก" เขาพูดก่อนจะคว้าผมของฉันแล้วดันตัวฉันลง บังคับให้ฉันก้มลงและวางมือบนโต๊ะทำงานของเขา
โอ้ พระเจ้า มันทำให้ฉันยิ้ม และทำให้ฉันยิ่งเปียกชุ่ม บรายซ์ ฟอร์บส์ ดุเดือดกว่าที่ฉันเคยจินตนาการไว้มาก
แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง สามารถใช้คำพ้องความหมายทุกคำในพจนานุกรมเพื่ออธิบายเจ้านายจอมโหดของเธอ และมันก็ยังไม่เพียงพอ บรายซ์ ฟอร์บส์ เป็นตัวอย่างของความโหดร้าย แต่โชคร้ายที่เขาก็เป็นตัวอย่างของความปรารถนาที่ไม่อาจต้านทานได้เช่นกัน
ในขณะที่ความตึงเครียดระหว่างแอนน์และบรายซ์ถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้ แอนนาลีสต้องต่อสู้เพื่อไม่ให้ยอมแพ้ต่อสิ่งยั่วยวน และต้องตัดสินใจอย่างยากลำบาก ระหว่างการตามความทะเยอทะยานในอาชีพของเธอหรือยอมแพ้ต่อความปรารถนาลึกๆ ของเธอ เพราะเส้นแบ่งระหว่างสำนักงานและห้องนอนกำลังจะหายไปอย่างสิ้นเชิง
บรายซ์ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อให้เธอออกไปจากความคิดของเขา แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง เคยเป็นแค่เด็กสาวที่ทำงานกับพ่อของเขา และเป็นที่รักของครอบครัวเขา แต่โชคร้ายสำหรับบรายซ์ เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ขาดไม่ได้และยั่วยวนที่สามารถทำให้เขาคลั่งได้ บรายซ์ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถห้ามมือของเขาไม่ให้แตะต้องเธอได้นานแค่ไหน
ในเกมที่อันตราย ที่ธุรกิจและความสุขต้องห้ามมาบรรจบกัน แอนน์และบรายซ์ต้องเผชิญกับเส้นแบ่งที่บางเบาระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ที่ทุกสายตาที่แลกเปลี่ยน ทุกการยั่วยุ เป็นคำเชิญให้สำรวจดินแดนที่อันตรายและไม่รู้จัก
รักที่ไม่เอ่ย
ไม่เพียงแค่นั้น อเล็กซานเดอร์ยังทำตัวสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่นอีกด้วย
เมื่อควินน์ตั้งท้องอีกครั้งและตัดสินใจแน่วแน่ที่จะหย่ากับอเล็กซานเดอร์ ในขณะที่อเล็กซานเดอร์รู้ว่าเขากำลังจะสูญเสียสิ่งที่มีค่าที่สุด เขาก็คลั่งไปเลย...
(ฉันขอแนะนำหนังสือที่น่าติดตามมากจนฉันไม่สามารถวางลงได้เป็นเวลาสามวันสามคืน มันน่าตื่นเต้นและต้องอ่านจริงๆ ชื่อหนังสือคือ "หย่าง่าย แต่งใหม่ยาก" คุณสามารถค้นหาได้ในช่องค้นหา)
กับดักอดีตภรรยา
แม้จะอยู่ด้วยกันมาเป็นเวลาสองปี แต่ความสัมพันธ์ของพวกเขากลับไม่มีความหมายเท่ากับการกลับมาของเด็บบี้ มาร์ตินเพื่อรักษาอาการป่วยของเด็บบี้ เขาไม่สนใจการตั้งครรภ์ของแพทริเซียและผูกมัดเธอไว้กับเตียงผ่าตัดอย่างโหดร้าย มาร์ตินไร้หัวใจ ทำให้แพทริเซียรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น จนเธอตัดสินใจจากไปยังต่างประเทศ
อย่างไรก็ตาม มาร์ตินไม่เคยยอมแพ้แพทริเซีย แม้ว่าเขาจะเกลียดเธอ เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเขามีความหลงใหลในตัวเธออย่างอธิบายไม่ได้ หรือว่าโดยไม่รู้ตัว มาร์ตินได้ตกหลุมรักแพทริเซียอย่างหมดใจ?
เมื่อเธอกลับมาจากต่างประเทศ เด็กชายตัวน้อยที่อยู่ข้างๆ แพทริเซียเป็นลูกของใคร? ทำไมเขาถึงมีหน้าตาคล้ายกับมาร์ติน ผู้ที่เหมือนปีศาจมากขนาดนั้น?
(ฉันขอแนะนำหนังสือที่น่าติดตามอย่างมากจนไม่สามารถวางลงได้เป็นเวลาสามวันสามคืน มันน่าตื่นเต้นและต้องอ่าน ชื่อหนังสือคือ "ลูกสาวราชาการพนัน" คุณสามารถค้นหาได้โดยการพิมพ์ชื่อในช่องค้นหา)
หัวใจแปรผัน
เธอตัดสินใจหย่าร้าง แต่อเล็กซ์รู้สึกเสียใจอย่างมากกับการกระทำของเขาและพยายามอย่างยิ่งที่จะคืนดีกับเธอ ในขณะนั้น เซบขอเธอแต่งงาน พร้อมกับยื่นแหวนเพชรล้ำค่ามาให้และพูดว่า "แต่งงานกับฉันเถอะ ได้โปรด"
ด้วยความที่ลุงของอดีตสามีของเธอไล่ตามเธออย่างจริงจัง ชารอนจึงต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ลำบากใจ เธอจะตัดสินใจอย่างไร?
จุดจบของการแต่งงาน
"ฉันเข้าใจแล้ว...แม้จะผ่านไปหนึ่งปี แต่กำแพงน้ำแข็งของเธอก็ยังไม่ละลายเลยนะ คาร์ดูลา มู..." เขามองเธอด้วยสายตาที่แฝงความรังเกียจเล็กน้อย
มันเหมือนกับการโบกผ้าสีแดงต่อหน้าวัวที่โกรธ เธอรู้สึกโกรธมาก 'ผู้ชายจะหยิ่งยโสได้ขนาดไหนกัน? หนึ่งปีที่แล้ว เธอแทบจะหนีออกจากคุกที่เขาขังเธอไว้ในปราสาทบรรพบุรุษของเขาในกรีซ...หลังจากแต่งงานกับเธอแล้วก็ทิ้งเธอเหมือนของเล่นที่ไม่สนใจอีกต่อไป
และถ้านั่นยังไม่พอ...เขายังทำสิ่งที่น่ารังเกียจที่สุด โดยการพาผู้หญิงคนอื่นขึ้นเตียงและเก็บผู้หญิงคนนั้นไว้เป็นเมียน้อยในอพาร์ตเมนต์ในเมืองของเขา
ใช้เวลาคืนแล้วคืนเล่ากับผู้หญิงคนนั้น ในขณะที่เธอ - ภรรยาของเขา รอเขาอยู่ในปราสาทที่ว่างเปล่าเหมือนวิญญาณที่หลงทาง!
อีรอส โคซาคิส
คราวนี้ เขาจะเอาภรรยาของเขากลับมา!
แล้วเขาจะพาเธอกลับไปที่เตียงของเขาที่เธอควรอยู่ ร่างกายที่เพรียวบางของเธอจะสั่นสะท้านด้วยความปรารถนาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ขณะที่เขาเคลื่อนตัวเข้าไปในเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อดับไฟที่ไม่สามารถดับได้ที่เผาไหม้ระหว่างพวกเขา
เขาจะทำให้เธออยู่บ้านและตั้งครรภ์ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า จนกว่าเธอจะให้ลูกกับเขาหลายคน และจนกว่าความคิดที่จะทิ้งเขาจะถูกลบออกจากใจของเธออย่างสิ้นเชิง!
ที่ปรึกษาท่านนี้ชอบก่อเรื่องอีกแล้ว
ตามแบบฉบับนิยายข้ามมิติที่เขาเคยอ่านมามากมาย หนานหลานคิดว่าตัวเองคงมาที่นี่เพื่อช่วยให้พระเอกนางเอกได้ลงเอยกันอย่างสวยงาม แล้วเขาก็จะได้กลับไปยังโลกเดิม เขาจึงเริ่มวางแผนเร่งความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เพื่อที่ตัวเองจะได้กลับบ้านเร็วๆ แต่ระหว่างดำเนินแผนการ หนานหลานกลับพบว่าตัวเองมีใจให้จงอวี้เหยียน เป็นความรู้สึกแบบคนรัก
แต่เมื่อเขาพยายามหยั่งเชิง จงอวี้เหยียนกลับคิดว่าเขาเป็นสายลับจากประเทศศัตรู และพูดว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายกับชายเป็นเรื่องน่ารังเกียจ หนานหลานหัวใจสลาย จึงออกเดินทางจากเยี่ยนหลิงกั๋ว
จงอวี้เหยียนเองก็เริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อไม่มีหนานหลานอยู่เคียงข้าง จนในที่สุดเสินวั่นอิ้นทนไม่ไหว ตบสติเขาให้รู้สึกตัว จงอวี้เหยียนจึงเข้าใจความรู้สึกในใจตัวเอง ไม่สนใจอีกแล้วว่าใครจะเป็นสายลับหรือไม่ รีบเดินทางไปยังอูเซียนกั๋วเพื่อตามหนานหลานกลับมา
คู่รองของเรื่อง: เสินวั่นอิ้น เป็นคนข้ามมิติมาเช่นกัน และเหมือนกับหนานหลานที่ชอบเพศเดียวกัน แต่ต่างกันตรงที่เธอยอมรับตัวเองได้เร็วกว่า และตกหลุมรักเสินหลินหลันตั้งแต่แรกพบ เธอไม่ปิดบังความรู้สึกและเริ่มตามจีบเพื่อพิชิตใจอีกฝ่าย แม้ตอนแรกเสินหลินหลันจะปฏิเสธ แต่หลังจากเหตุการณ์ช่วยเหลือแบบวีรบุรุษครั้งหนึ่ง ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เริ่มใกล้ชิดขึ้น เสินหลินหลันค่อยๆ เปลี่ยนความคิดที่มีต่อเสินวั่นอิ้น และสุดท้ายก็ตกหลุมรักการจีบที่หวานละมุนรอบด้านของเธอ ทั้งคู่จึงได้ครองรักกันอย่างมีความสุข
กับดักรัก อดีตเมียลวง
(ฉันขอแนะนำหนังสือที่น่าหลงใหลซึ่งฉันไม่สามารถวางลงได้เป็นเวลาสามวันสามคืน มันน่าติดตามและต้องอ่าน ชื่อหนังสือคือ "พ่อ ความรักของแม่จางหายไป" คุณสามารถค้นหาได้โดยการพิมพ์ชื่อในแถบค้นหา)
ทวงคืนหัวใจเธอ
เช่นเดียวกับที่เซเลน่า แฟร์ ผู้แต่งงานแล้ว ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะลงเอยบนเตียงกับผู้ชายที่เธอเพิ่งเจอเพียงครั้งเดียว...
และผู้ชายคนนี้กลับกลายเป็นสามีของเธอที่เธอไม่เคยพบมาก่อน!
(ฉันขอแนะนำหนังสือที่น่าติดตามมากๆ จนฉันไม่สามารถวางมันลงได้เป็นเวลาสามวันสามคืน มันน่าตื่นเต้นและต้องอ่านจริงๆ ชื่อหนังสือคือ "ลูกสาวราชานักพนัน" คุณสามารถค้นหามันได้ในแถบค้นหา)
เศรษฐีพันล้านหลังถูกทอดทิ้ง
ในขณะนี้ พ่อแม่แท้ๆ ของฉันได้พบฉันและช่วยฉันออกจากนรก ฉันเคยคิดว่าพวกเขายากจนมาก แต่ความจริงทำให้ฉันตกตะลึงอย่างมาก!
พ่อแม่แท้ๆ ของฉันกลายเป็นมหาเศรษฐี และพวกเขารักฉันมาก ฉันกลายเป็นเจ้าหญิงที่มีทรัพย์สินมูลค่าหลายพันล้าน ไม่เพียงแค่นั้น ฉันยังมีคู่หมั้นที่หล่อและรวยอีกด้วย...
(อย่าเปิดนิยายเรื่องนี้เบาๆ นะ ไม่งั้นคุณจะติดจนไม่สามารถหยุดอ่านได้สามวันสามคืน...)