เศรษฐีพันล้านคืนเดียว

โรงแรมห้าดาวในเมืองเต็มไปด้วยคนดัง คืนนี้เป็นพิธีหมั้นของเซน ลูกชายของอาลี เอนเตอร์ไพรเซส และโคลอี้ บิชอป ลูกสาวคนที่สองของตระกูลบิชอป!

"เซน...คุณอยู่ห้องไหนคะ" ก่อนพิธีแต่งงานจะเริ่ม โคลอี้รู้สึกเวียนหัวจึงออกจากห้องจัดเลี้ยงไปรับโทรศัพท์

"8607" เสียงของเซนในโทรศัพท์ฟังดูเย็นชาราวกับเขากดความรู้สึกและความรักที่มีต่อเธอในอดีตเอาไว้

"เคทบอกว่าคุณอยากให้ฉันเซอร์ไพรส์ก่อนงานแต่งงานเราเหรอคะ" รอยบุ๋มน่ารักปรากฏบนใบหน้าที่แดงระเรื่อของโคลอี้ "...คุณคิดจะทำให้ฉันเป็นของคุณเหรอ แต่สำหรับครั้งแรก ฉันอยากเก็บมันไว้จนกว่าเราจะแต่งงานนะ เราก็รอกันมาสองปีแล้วนะ"

"ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ รีบขึ้นมาเร็วๆ"

เซนวางสาย

เขาอดใจรอที่จะมีเธอไม่ไหวแล้วเหรอ

โคลอี้กะพริบตาและคิด "ฉันอายุแค่ 19 มันจะ..."

"ไม่เป็นไรมั้ง เขาก็จะเป็นคู่หมั้นของฉันในไม่ช้า" เธอยังรักเซนมากอยู่

โคลอี้เดินโซเซไปตามระเบียงของโรงแรม ใบหน้าเล็กที่บอบบางและสวยงามของเธอแดงระเรื่อเพราะความเมา เธอสวมชุดสั้นสีแชมเปญจากชาแนล ซึ่งแสดงให้เห็นรูปร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งของเธอ เธอดูมีเสน่ห์และน่ารัก

"แปลกจัง ฉันไม่ได้ดื่มมากเลยนี่..." เธอตบหน้าผากของตัวเองและสายตาของเธอค่อยๆ พร่ามัว

ในห้องจัดเลี้ยง เธอไม่ได้ตั้งใจจะดื่มเลย แต่เมื่อสักครู่ คุณนายบิชอปยืนกรานว่าเธอควรดื่มกับแขกและคนสำคัญบางคน

เมื่อเข้าไปในลิฟต์ โคลอี้กดปุ่มชั้น 6 ขณะที่รู้สึกเวียนหัว แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะกดปุ่มชั้น 8 โดยไม่ได้ตั้งใจ

ชั้น 8 ของโรงแรมเป็นชั้นสำหรับวีไอพี

เมื่อออกจากลิฟต์ โคลอี้เดินตรงไปที่ห้องที่เซนบอกว่าเขาอยู่ แต่เธอแยกเลข 8 กับ 6 ไม่ชัดเจน หน้าห้อง 8807 เธอเคาะประตู...

"เข้ามา" เสียงผู้ชายที่เซ็กซี่และมีเสน่ห์ดังมาจากข้างใน

เสียงของเขาทรงพลังพอที่จะยั่วยวนเธอ

โคลอี้ผลักประตูเข้าไปและเดินเข้าไป หัวเราะอย่างงุนงง "เซน เสียงคุณเมื่อไหร่มันทุ้มลึกแบบนี้ เหมือนมีเบสใส่ในเสียงคุณยังไงอย่างงั้น"

ห้องไม่ได้เปิดไฟ แต่ยังคงเห็นเฟอร์นิเจอร์หรูหราของบ้านรางๆ รวมถึงเตียงขนาดคิงไซซ์ มันเป็นห้องประธานาธิบดี

มีกลิ่นน้ำหอมผู้ชายที่แรงในห้อง

"เซน..." เธอเดินไปข้างหน้าพลางพิงกำแพง จากนั้นเธอก็ล้มลงบนเตียงใหญ่ที่สบายและถาม "คุณอยู่ไหน"

เธอรู้สึกถึงความร้อนที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย

โคลอี้ดึงเสื้อผ้าของเธอ....

เสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำ สักพักหนึ่ง ร่างสูงก็เดินออกมา

ในแสงสลัว ชายคนนั้นสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ กล้ามเนื้อบนหน้าอกที่เปลือยเปล่าปรากฏรางๆ พร้อมกับหยดน้ำที่ไหลลงมาจากหน้าอกของเขา

เขาเป็นผู้ชายที่หล่อจนหายใจไม่ออก

ในความมืด ชายคนนั้นมองโคลอี้ด้วยดวงตาสีน้ำตาล และเสียงของเขาไพเราะและมีเสน่ห์ดึงดูด

"คุณเป็นใคร"

"ร้อน..." ริมฝีปากอ่อนนุ่มของโคลอี้เผยอเล็กน้อย "ฉันอยากถอดเสื้อผ้า..."

หลังจากแก้วไวน์ที่แม่บุญธรรมของเธอให้เธอ ทั้งร่างของเธอรู้สึกเหมือนกำลังร้อนขึ้น และตอนนี้สติของเธอก็ยิ่งเลือนรางมากขึ้นเรื่อยๆ

ชายคนนั้นโยนผ้าขนหนูที่ใช้เช็ดผมไปด้านข้างและดึงแขนเธอ "ลุกขึ้น คุณเข้าผิดห้อง-"

"เซน... ฉันนึกว่าคุณต้องการฉัน..." โคลอี้โอบแขนรอบคอของชายคนนั้นและหัวเราะคิกคัก "ฉันอยู่นี่แล้ว... คุณต้องรับผิดชอบฉันนะ"

คลอเอ้ดึงเขาลงมา และเขารีบยื่นแขนข้างหนึ่งออกไปเพื่อพยุงตัว แต่เขาก็ยังเกือบทับตัวเธออยู่ดี

กลิ่นอ่อนๆ ของไวน์ลอยเข้าจมูกเขา พร้อมกับรสหวานของหญิงสาว

คลอเอ้รู้สึกเพียงว่าเธอมีคนอยู่ในอ้อมแขน และได้กลิ่นเจลอาบน้ำที่บริสุทธิ์และน่าหลงใหลจากตัวเขา ทันใดนั้น ลำคอของเธอก็แห้งผากเล็กน้อย และร่างกายของเธอก็ร้อนและอึดอัดมากขึ้น

"ฉันทรมานจัง ให้มันฉันสิ..." คลอเอ้ถูใบหน้าของเธอกับร่างกายของเขาอย่างสบาย ความเย็นบนหน้าอกของเขากำลังบรรเทาความร้อนภายในร่างกายของเธอ

เธอหลับตาอย่างมีความสุขและเตรียมพร้อมที่จะมอบตัวให้กับเซย์นก่อนงานแต่งงานของพวกเขา

ชายที่เกือบวางร่างกายทับเธออยู่กำลังมีผู้หญิงเกาะติดเขาเหมือนลูกแมว เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จและกำลังค่อยๆ ถูกปลุกเร้า เขากดความต้องการของตัวเองมานานเกินไป การควบคุมตัวเองอย่างเข้มแข็งของเขาเริ่มค่อยๆ พังทลายลงภายใต้คำเชิญชวนของหญิงสาว ผู้หญิงคนนี้เป็นเหยื่อที่มาหาเขาเอง!

เขาอดทนและโทรหาเลขาฯ ของเขา "ไม่ต้องส่งเอกสารการประชุมมาที่นี่ ฉันจะไปที่สำนักงานโดยตรงพรุ่งนี้"

ในห้องพรีเซิเดนเชียลสวีทที่มืดนี้ ชายคนนั้นวางสายและโน้มตัวลงบนร่างอ่อนนุ่มของคลอเอ้ "ผู้หญิง นั่นคือสิ่งที่คุณขอ..." เขากระซิบที่หูเธอ "อย่าเสียใจนะ"

หลังจากนั้น เขาจูบริมฝีปากของเธอและเสื้อผ้าทุกชิ้นบนร่างของคลอเอ้ก็ถูกถอดออก

คืนนั้น เขามีเธอตลอดทั้งคืน

วันต่อมา ห้องเต็มไปด้วยร่องรอยที่แสดงถึงความดุเดือดที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก่อน

"โอ๊ย..."

คลอเอ้ขมวดคิ้ว และปากเล็กๆ ของเธอขยับเล็กน้อย จากนั้นเธอก็กลับไปนอนต่อ

ซีอีโอของเอ็มเพอเรอร์ อมาน มองดูหญิงสาวบนเตียง เธอกำลังหลับเหมือนเด็ก กอดผ้าห่มที่พันอยู่รอบอกแน่น ไหล่ขาวเนียนและใบหน้าเล็กละเอียดอ่อนของเธอสวยงามจนแทบลืมหายใจใต้แสงแดดยามเช้า

ผิวที่คอและไหล่ของเธอขาวเหมือนหิมะ ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยจูบทุกชนิด แทบจะแสดงให้เห็นว่าคืนนั้นบ้าคลั่งแค่ไหน

อมานเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศเมื่อวานนี้ เนื่องจากปัญหาเจ็ทแล็ก เขาวางแผนที่จะพักที่โรงแรมนี้หนึ่งคืน เขาถึงกับขอให้เลขาฯ นำเอกสารการประชุมบางอย่างมาให้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าผู้หญิงงุ่มง่ามคนนี้จะเดินเข้ามาในห้องของเขา

เขาเป็นผู้ชายที่ควบคุมตัวเองได้ดี แต่ผู้หญิงคนนี้ทำลายสิ่งนั้นลงอย่างสิ้นเชิงด้วยการเล่นจีบที่เธอทำ ตอนนี้เขาเห็นเธอชัดเจนภายใต้แสงกลางวัน ผู้หญิงคนนี้ดูบริสุทธิ์อย่างน่าประหลาดใจ ด้วยผมหยิกสั้นยาวถึงไหล่และขนตายาว เธอน่ารักแต่ก็ซุกซน

มองดูคลอเอ้บนเตียง อมานมองไปที่กระเป๋าของเธอและพบบัตรประชาชนของเธอ - คลอเอ้ บิชอป?

"ผมจะอยู่ที่สำนักงานในอีกครึ่งชั่วโมง..." เขาโทรศัพท์ "หาข้อมูลผู้หญิงชื่อคลอเอ้ บิชอป และเสนอเงินให้เธอบ้าง อย่าพูดถึงผมกับเธอ"

นี่เป็นค่าชดเชยสำหรับการใช้เวลาหนึ่งคืนกับเขา ท้ายที่สุดแล้ว เขามีความสุขมากกับผู้หญิงคนนี้เมื่อคืนนี้

หลังจากให้คำแนะนำแก่เลขาฯ แล้ว อมานยกซัมเมอร์ขึ้นและดึงเสื้อสูทที่อยู่ใต้ตัวเธอออกมา

"...เซย์น"

คลอเอ้พึมพำ

อมานหยุดการเคลื่อนไหวของเขาชั่วขณะ "เซย์น?"

เขามองดูคลอเอ้ที่ขนตากำลังกระพือเบาๆ และเห็นรอยแดงรูปผีเสื้อบนผิวขาวเหมือนหิมะหลังไหล่ของเธอ ด้วยความคิดที่ลึกซึ้งเล็กน้อย เขาจึงออกจากห้องไป

คลิปหนีบเน็คไทรูปหัวสิงโตแพลทินัมถูกทิ้งไว้บนเตียงโดยที่เขาไม่ทันสังเกต มันถูกสลักด้วยตัวย่อของชื่อของเขา อมาน