เสิ่นชีมารดาของวายร้ายทั้งสามจอมป่วนในจวนอ๋อง

1

"นังหญิงชั่วเจ้าเหตุใดเจ้านำของของชินอ๋องไปขาย" เสิ่นชีรู้สึกว่าใบหน้าของนางโดนเท้าของผู้ใดเหยียบเข้าให้

"ชูเยียนพอแล้ว อย่าทำพระชายาเลย" แม่นมจินร่ำไห้อย่างอาลัยทั้งกอดเจ้ากอดแป้งทั้งสาม เสี่ยวเจี่ย เสี่ยวเม่ยเมย เสี่ยวซานเมย

"อย่าทำร้ายท่านแม่" สามแฝดตะโกนขึ้นพร้อมกัน แม้มารดาคนนี้จะใจร้ายกับพวกนาง แต่แม่นมจินก็พร่ำสอนให้กตัญญูต่อมารดา ดวงหน้าละอ่อนของพวกนางทั้งสามน้ำตาหยดแหมะลงพื้น ทำให้เสิ่นชีมองไปที่สตรีกลุ่มนั้น

เหตุใดนางถึงได้ปวดใจเช่นนี้เล่า เสิ่นชีจำได้ว่านางอยู่ในหุบเขาช่วยทหารขนทรัพย์สมบัติแผ่นดินที่มีอายุหลายพันปี จากนั้นหุบเขาถล่มลงมาทุกคนตายกันหมด

พอนางลืมตาขึ้นมาก็อยู่ในร่างของสตรีนางนี้ อีกทั้งมีชื่อแซ่เดียวกับนาง

"ความชั่วของเจ้ายังไม่พอ เจ้ายังผลักท่านหญิงน้อยเซียวหมิ่นธิดาของฝูอ๋องอีกด้วย เจ้าจะให้ชินอ๋องไปบอกฝูอ๋องว่าอย่างไร" ชูเยียนเหยียบหน้าเสิ่นชีไว้อย่างนั้น

ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมไหลเข้ามาในสมองของเสิ่นชี ท่านหญิงน้อยเซียวหมิ่นนั้นเป็นธิดาของฝูอ๋องกับชายาฝูอ๋องอย่างเจียวเหมย

เซียวหมิ่นตกลงไปในสระบัวศีรษะนางกระทบกับก้อนหินเลือดออกบัดนี้ยังไม่ได้สติ

เซียวหมิ่นมักมาที่จวนชินอ๋องเสมอเพราะฝูอ๋องหรือองค์ชายสามสนิทกับชินอ๋องมาก

ชินอ๋องที่ตาบอดข้างซ้ายเขาได้สวมหน้ากากผีเสื้อบดบังไว้ อีกทั้งขาทั้งสองข้างของเขาพิการ หลังจากที่เข้าร่วมเทศกาลล่าสัตว์เมื่อปีก่อน เขาตกหน้าผากิ่งไม้ทิ่มดวงตาของเขา

โชคดีที่สองพี่น้องอย่างชูเยียนชูหยางที่กำลังหาของป่าในตอนนั้นช่วยเหลือเขาไว้ กระนั้นเขาจึงรับสองคนนี้เป็นองครักษ์

"ท่านหญิงยังไม่ได้สติ เจ้าจะทำเช่นไร เพราะเจ้ากับเจ้าเด็กนรกสามคนนั้นทำให้ท่านหญิงเป็นเช่นนี้"

"ไม่จริงพวกข้าไม่ได้ทำ" เสิ่นชีถูกชูเยียนกระชากผมตบเข้าที่ใบหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า

"ท่านอ๋องสังหารนางรึไม่" ชูหยางเอ่ยขึ้นมองท่าทีของชินอ๋อง

เสิ่นชีเป็นบุตรของขุนนางการคลัง นางใช้แผนร้ายเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว วางยาปลุกกำหนัดเขาในงานวันคล้ายวันเกิดอดีตราชครูอย่างท่านเสิ่นเย่ซึ่งเป็นปู่ของเสิ่นชีที่เกษียณอายุราชการแล้ว

นางช่างร้ายยิ่งนักทำลายบุพเพสันนิวาสของเขากับเฟยหยี เฟยหยีบุตรสาวท่านผู้ตรวจการเฟยหง

เขามองเสิ่นชีทำให้หญิงสาวรับรู้ถึงแววตาเกลียดชังสะท้อนในดวงตาดอกท้อคู่นั้น

"ฆ่า!!!"

"ท่านอ๋องอย่าฆ่าท่านแม่ของพวกข้าเลย" สามแฝดคลานมาตรงหน้ารถเข็นของชินอ๋อง ใบหน้าอวบ ๆ ดวงตาแดงก่ำร่ำไห้ด้วยความเวทนา เจ้าแฝดโขกศีรษะให้ชินอ๋องอีกทั้งแม่นมจินก็โขกศีรษะด้วย ช่างเป็นภาพที่น่าเวทนานัก

เหล่าองครักษ์นับสิบต่างอดที่จะเห็นใจเจ้าแฝดทั้งสามมิได้ แม้มารดาอย่างเสิ่นชีไม่เคยให้ความรักสามแฝด แต่ทว่าสามแฝดร่ำไห้ขอร้องชีวิตนาง

อีกเรื่องหนึ่งที่ทำให้ชินอ๋องขายหน้าเป็นที่สุดคือเจ้าเด็กแฝดสามคนนี้มิใช่ลูกเขาเพราะเจ้าเด็กแฝดคลอดก่อนกำหนดปกติต้องคลอดเดือนสิบ แต่นางคลอดเดือนแปด เขาต้องแบกรับคำครหาว่านางสวมเขาให้เขา

"ท่านพ่ออย่าฆ่านางเลย" เสี่ยวเจีย เสี่ยวเม่ยเมย เสี่ยวซานเมย ทั้งสามต่างตะโกนขอร้องแทนมารดา

"ข้าน้อยจะสังหารนางเดี๋ยวนี้" ชูเยียนไม่รอช้าเตะร่างบางจนไปชนกับต้นไม้ เสิ่นชีถึงกับกระอักเลือดคำโตออกมาอย่างน่าอนาถ

"ท่านแม่"

"พระชายา"

"ท่านอ๋องท่านหมอในวังหลวงมิอาจรักษาท่านหญิงได้นางไม่หายใจแล้ว" หมอเซี่ยจินรีบวิ่งเข้ามารายงาน

"ท่านอ๋อง ฝูอ๋องมาที่หน้าจวนแล้วขอรับ" บ่าวชายรีบวิ่งมารายงาน

เสิ่นชีคิดว่าเป็นโอกาสดีที่นางจะทำให้ท่านหญิงน้อยฟื้นขึ้นมา

"ให้ข้ารักษานางเถอะ" เสิ่นชีรู้ตัวดีนางไม่ได้ทะลุมิติมาแค่ดวงวิญญาณ แต่ของวิเศษนางมาด้วย นั่นคือเครื่องมือแพทย์

ทันใดนั้นสองพี่น้องสกุลชูกับเหล่าองครักษ์ถึงขำแทบฟันล่วง

"น้ำหน้าอย่างเจ้านี่นะเป็นวิชาแพทย์ ทั่วทั้งเมืองต้าเยียนผู้ใดไม่รู้เล่าว่าคุณหนูใหญ่จวนการคลังไล่ล่าแต่บุรุษ เพลงพิณหมากล้อมล้วนไร้ค่า อย่าไปถามหาวิชาแพทย์เลย" ชูเยียนมองเสิ่นชีปลายกระบี่พุ่งไปทางนาง

"ท่านแม่" สามแฝดร่ำไห้เป็นสายเลือด

"ช้าก่อน !!!" เสียงตะโกนของชินอ๋องพลันดังขึ้น กระบี่ของชูเยียนหยุดชะงักทันที

"ให้นางไปรักษาท่านหญิงเซียวหมิ่น หากนางมิสามารถทำให้เซียวหมิ่นฟื้นได้ เจ้าค่ะสังหารนาง" พอชูเยียนฟังประโยคแรกของชินอ๋องหมายจะโต้แย้งเหตุใดต้องให้โอกาสกับนังคนไร้ประโยชน์นี้ด้วยเล่า แต่ฟังประโยคหลังชูเยียนพอใจอย่างมากเก็บกระบี่เข้าฝัก

"หากข้ารักษาท่านหญิงได้ท่านอ๋องจะไว้ชีวิตพวกเรารึไม่" เสิ่นชีมองชินอ๋อง

"ได้ข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า"

สามแฝดกอดแม่นมจินพวกนางมีทางรอดแล้ว

ชินอ๋องหรือเซียวหรงคิดว่าหากนางรักษาคนที่ใกล้ตายแล้วฟื้นได้ นางคงจะเก่งเกินไปแล้วกระมัง...

เสิ่นชีเดินตามคนพวกนั้นเข้าในเรือนรักษาท่านหญิงน้อย นางมองร่างที่ใบหน้าซีด

"พวกท่านออกไปรอด้านนอก" นางมองไปที่ทุกคน

"นี่เจ้า" ชูหยางพลันมองนางอย่างไม่วางใจ ชินอ๋องพยักหน้าให้เสียนเห่าเข็นรถเข็นไม้ของเขาออกไป

ภายในห้องมีเพียงนางกับท่านหญิงน้อยเซียวหมิ่น

เสิ่นชีจะให้ท่านหญิงน้อยตายไม่ได้ หญิงสาวพลันตาสายตามองไปที่แหวนหยก นางเข้าไปในแหวนหยกแห่งจิตวิญญาณ นำเครื่องช็อตไฟฟ้าออกมา

ร่างกายของเซียวหมิ่นตอบสนองแล้ว หญิงสาวฉีดยาแก้ปวดให้ท่านหญิง

"เสร็จแล้วพวกท่านเข้าไปดูนางเถอะ" ทุกคนมองนางด้วยสายตาชิงชัง โดยเฉพาะฝูอ๋องเซียวคัง

ทุกคนต่างรีบเข้าไปด้านในรวมทั้งหมอหลวง สามแฝดกับแม่นมรีบกอดมารดาทันที...