

Hol van Verdriet (Grijze Wolven Serie Boek 9)
Quinn Loftis · Voltooid · 83.4k Woorden
Inleiding
Hoewel Jacque en Jen Sally, hun oude beste vriendin, missen, hebben ze hun tijd besteed aan het omgaan met hun eigen huiselijke problemen. Jacque en Fane verwachten de geboorte van hun eerste kind en Jen en Decebel staan voor de uitdagingen van het zorgen voor een baby. Beide meisjes wachten vol spanning op Sally's terugkeer en hebben Perizada's woord dat ze op tijd terug zal zijn voor de geboorte van Jacque's baby.
Vasile en Alina, het Alpha-paar van de Roemeense roedel, genieten van deze tijd van vrede. Maar Vasile is niet de machtigste Alpha in eeuwen geworden door een dwaas te zijn. Hij heeft lang genoeg geleefd om te weten dat er altijd een nieuwe strijd aan de horizon is. Zolang het kwaad in deze wereld bestaat, moet zijn ras naar voren treden en in de bres staan, degenen beschermend die zichzelf niet kunnen verdedigen. Maar de strijd die hij verwacht is groter dan hij ooit had kunnen bedenken.
Hoofdstuk 1
"Sommigen zeggen dat er geen grotere vreugde is dan herenigd te worden met een vriend na lange tijd. Ik ben het daar niet mee eens. Ik ben er vrij zeker van dat ik iets veel zoeters kan vinden dan Sally's grote, bruine ogen. Zoals mijn maatje, bijvoorbeeld, bedekt met chocolade en een blinddoek vasthoudend met een ondeugende glinstering in zijn ogen. Wacht, zei ik dat hardop? Mijn fout. Wat ik bedoelde te zeggen was, Welkom thuis, Sally." ~Jen
"Drie kinderen zijn dood, Vasile. Drie!" snauwde Alina. Zijn partner stond midden in een kamer besmeurd met rood. De muren huilden met het bloed van onschuldigen. De geluiden van horror die ongetwijfeld eerder deze kamer hadden gevuld, vulden nu de geest van de Roemeense Alpha. Het was een kamer die alleen paars en roze had moeten zien en alleen kinderliedjes en gegiechel had moeten horen. Maar nu was het een graf. De dood was gekomen naar de kamer van de Marshal-drieling, en hij was niet met lege handen vertrokken.
De dekens waren teruggeslagen op elk van de bedden, alsof de meisjes gewoon even water gingen halen. De lichamen waren niet gewelddadig geslingerd of lukraak op de vloer gegooid. Ondanks de aanwezigheid van bloed overal in de kamer, was dit geen gedachteloze daad of een impulsieve misdaad. Het was nauwgezet. Het was opzettelijk. Het was bedoeld om gezien te worden, alsof de moordenaars wisten dat ze een publiek zouden hebben.
De drie lichamen van de kleine meisjes zaten rond een kleine speeltafel. Ze waren geposeerd alsof ze een theekransje hielden, compleet met kopjes, schoteltjes en een theepot. De vaas in het midden van de tafel hield drie bloemen. Bloed bedekte de bloemen, en hun gewicht deed ze voorover buigen, alsof ze huilden over de lichamen die voor hen zaten. Elk van de meisjes hield iets op hun schoot dat duidelijk maakte voor wie het publiek bedoeld was. Rosie, Jill en Bethy hielden elk een knuffelwolf in hun delicate koude handen.
"De ouders zijn onaangeraakt, nog steeds slapend in hun bedden," zei Perizada van de feeën toen ze in de kamer verscheen.
"Ze zijn niet dood?" Vasile's hoofd schoot naar de hoge fee. Hij verlaagde zijn stem, zich afvragend hoe ze het paar niet hadden gewekt toen Alina haar kreet had geslaakt.
Peri schudde haar hoofd. "Er is magie aan het werk op hen. Ze zijn niet in een natuurlijke slaap."
"Wat betekent dat?" vroeg Alina, haar ogen nog steeds wijd van schok en haar lichaam trillend van de woede die door haar heen stroomde. Vasile had zijn partner maar een handvol keren in hun lange leven samen haar zelfbeheersing zien verliezen; hij had het gevoel dat hij het heel snel weer zou zien.
"Het betekent dat iemand, op een bepaald moment, deze verdomde duivels heeft geleerd hoe ze zwarte magie moeten gebruiken," zei Peri met opeengeklemde tanden.
Vasile's eigen wolf huilde binnenin hem bij het onrecht van wat ze voor zich zagen—onschuldige kleine levens die veel te vroeg en veel te gruwelijk waren beëindigd. De wereld was altijd al een donkere plek geweest, maar het leek erop dat de hoeveelheid duisternis de laatste tijd toenam. Na eeuwen van vechten, soms winnen, soms verliezen, voelde Vasile alsof hij en zijn wolven misschien niet genoeg zouden zijn om de aanval te verijdelen—niet deze keer. Hij boog zijn hoofd en fluisterde een vurige gebed tot de Grote Luna om over de zielen van de drie kinderen die die nacht waren gedood te waken. Hij vroeg haar om wijsheid en leiding en de kracht om te doorstaan wat ze te wachten stond.
"Er is meer," zei Peri plotseling. "Maar dat moeten we hier niet bespreken."
"Meer?" ademde Alina.
Peri slaakte een vermoeide zucht. "Het is slecht."
Vasile's wolf gromde vanbinnen en de mens moest vechten om het gerommel niet uit zijn borst te laten exploderen. "Verwijder de magie van de mensen. Bel de autoriteiten met een anonieme tip. En in godsnaam, maak deze verdomde kamer schoon. We kunnen niet hebben dat de menselijke politie de meisjes in zo'n staat vindt. Dat zou te veel vragen oproepen en dat is het laatste wat we nu nodig hebben."
Zijn partner liep naar de lichamen toe en hij gromde, "Mina."
"Niet doen, Vasile Lupei," blafte ze terug. "Ik zal ze elk één keer vasthouden, want het laatste wat hun kostbare vormen op deze aarde zouden moeten voelen, zou niet de aanraking van geweld moeten zijn. Het zou een van liefde moeten zijn."
Hij keek toe hoe ze het eerste meisje oppakte. Alina droeg haar naar het bed en legde de stille vorm er voorzichtig in. Ze trok de dekens op en drukte een kus op het voorhoofd van het meisje. Vasile's hart brak nog een beetje meer toen hij zijn partner het slaapliedje hoorde neuriën dat ze vroeger voor hun zoon zong toen hij nog een pup was. Ze herhaalde het gebaar met elk van de andere twee meisjes, en toen de drie weer ingestopt waren, knielde zijn partner aan het voeteneind van het laatste bed en boog haar hoofd.
Hij liep naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder. Ze beefde en haar gedachten overspoelden zijn geest. Ze wilde gerechtigheid, ze wilde genoegdoening, maar bovenal wilde ze iets wat hij haar niet kon geven. Ze wilde hen terug—levend, gelukkig, zingend, spelend en theekransjes houdend. Alina wilde dat Bethany, Jill en Rosie verjaardagsfeestjes hadden, kussengevechten, logeerpartijtjes en gebroken harten door jongens die hun verliefdheden niet beantwoordden. Ze wilde dat ze kapotte knieën hadden, slechte kapsels, ruzies met hun moeder en huilsessies met hun beste vriendinnen. Haar hart deed pijn met een intensiteit die alleen een moeder kan voelen.
"Dit is niet juist, Alfa," fluisterde ze door de tranen die ze niet langer kon tegenhouden. "Ze hadden dit niet hoeven doorstaan. We hebben hen in de steek gelaten. Wij, die de kracht hebben om hen te beschermen, hebben gefaald." Ze haalde diep adem en liet het langzaam los en stond toen op. Toen ze zich omdraaide om hem aan te kijken, was Vasile niet verrast om haar wolvenogen te zien gloeien. "Vertel me dat het niet nog een keer zal gebeuren."
"Dat kan ik niet," gaf hij toe.
"Wat kun je me dan wel vertellen?"
"Ik zal niet stoppen totdat ik de lijken van hun moordenaars aan je voeten leg."
"Wat als het er honderden, duizenden zijn?" vroeg Alina met samengeknepen ogen.
"Dan kun je misschien beter in een groot veld staan met veel ruimte, want er zullen veel lichamen voor je liggen."
"Het zal de meisjes niet terugbrengen."
"Nee. Maar het zal voorkomen dat er meer op zo'n manier sterven. Dat is alles wat ik je kan geven."
Een laatste traan gleed uit haar oog en ze knikte langzaam. "Dan moet dat maar genoeg zijn."
Peri werkte haar magie terwijl het alfa-paar hun pijn verwerkte. Ze concentreerde zich op het verwijderen van de gruwelijke scène terwijl ze probeerde haar emoties onder controle te houden. Haar eigen woede en verdriet over de sterfgevallen kwamen overeen met die van Alina, ook al had ze zelf geen kinderen. Peri wist hoe kostbaar de jongeren waren. Ze waren de hoop van degenen die voor hen waren gekomen en de wereld hadden verpest. De jongere generaties van welk ras dan ook hadden de mogelijkheid om de dingen die kapot waren te repareren en de dingen die veranderd moesten worden, te veranderen. Om hen te zien sterven voordat hun tijd was gekomen, was om te zien hoe hoop begon te vervagen totdat er niets anders dan wanhoop overbleef. Ze had nagedacht over het idee van kinderen met Lucian, maar Peri wist niet of ze het kon rechtvaardigen om nieuwe onschuldigen in de wereld te brengen. Aan de andere kant, als goede mensen geen kinderen kregen, zou er dan überhaupt nog hoop zijn voor de toekomstige generaties?
Ze schoof al die gedachten opzij en ging verder met haar taak. Toen ze klaar was, haalde ze de mobiele telefoon tevoorschijn die haar partner had aangedrongen dat ze bij zich zou dragen voor het geval er iets gebeurde en hij haar niet kon bereiken. Ze draaide het alarmnummer dat mensen gebruikten wanneer ze hulp nodig hadden. "Ja, ik wil verdachte activiteit melden. Ik reed langs een huis in de Emmastraat en zag een man uit een raam klimmen. Hij rende in de tegenovergestelde richting van mijn auto, maar hij was gekleed in donkere kleding en leek paniekerig." Ze pauzeerde en luisterde naar de noodoproeper. "Nee, ik woon niet in de straat. Ik heb het adres genoteerd als Emmastraat 6517. Nee, ik ben daar niet meer. Dank u." Ze hing op en had ervoor gezorgd dat de autoriteiten de mobiele telefoon niet konden traceren naar hun locatie.
Peri draaide zich om naar het alfa-paar. "We moeten gaan." Ze stak haar hand uit naar beiden, en zodra ze haar aanraakten, flitste ze hen terug naar Vasile’s kantoor in het roedelhuis in Roemenië.
Ze nam enkele langzame ademhalingen, zich voorbereidend op de dingen die ze hen moest vertellen. "Je moet waarschijnlijk Decebel bellen en me laten gaan om hem en iedereen die je voor dit probleem wilt gebruiken te halen." Ze keek naar hen op en wist dat de angst en pijn duidelijk op haar gezicht te lezen waren. "Ik zal je helpen wanneer ik kan, maar ik heb twee gloednieuwe genezers in de greep van een gestoorde hoge fae. Ik zal Lucian en de andere roedelmannen nodig hebben totdat Volcan verslagen is. Jullie staan er alleen voor in dit. Hoewel ik denk dat het verstandig zou zijn om het zo stil mogelijk te houden."
Peri wachtte terwijl Vasile Decebel, Fane, Costin en, tot haar verrassing, Cypher, de tovenaar-koning, belde. Toen hij klaar was met bellen, gaf hij haar een plechtige knik en flitste ze weg om elk van de mannen te verzamelen. Ze vroeg niet waarom hij geen van de vrouwen had opgenomen. Jen had een jonge baby en Jacque was in verwachting. Nieuws over kinderen die vermoord werden, leeggezogen door vampiers, was nieuws dat ze op dit moment niet echt konden verwerken.
Laatste Hoofdstukken
#20 Epiloog
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#19 Hoofdstuk 18
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#18 Hoofdstuk 17
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#17 Hoofdstuk 16
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#16 Hoofdstuk 15
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#15 Hoofdstuk 14
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#14 Hoofdstuk 13
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#13 Hoofdstuk 12
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#12 Hoofdstuk 11
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025#11 Hoofdstuk 10
Laatst Bijgewerkt: 1/13/2025
Je Vindt Dit Misschien Leuk 😍
Geclaimd door de Beste Vrienden van mijn Broer
ER ZAL MM, MF, en MFMM seks zijn
Op 22-jarige leeftijd keert Alyssa Bennett terug naar haar kleine geboortestad, op de vlucht voor haar gewelddadige echtgenoot met hun zeven maanden oude dochter, Zuri. Omdat ze haar broer niet kan bereiken, wendt ze zich met tegenzin tot zijn klootzakken van beste vrienden voor hulp - ondanks hun geschiedenis van haar pesten. King, de handhaver van de motorbende van haar broer, de Crimson Reapers, is vastbesloten om haar te breken. Nikolai wil haar voor zichzelf opeisen, en Mason, altijd de volger, is gewoon blij dat hij deel uitmaakt van de actie. Terwijl Alyssa de gevaarlijke dynamiek van de vrienden van haar broer navigeert, moet ze een manier vinden om zichzelf en Zuri te beschermen, terwijl ze donkere geheimen ontdekt die alles kunnen veranderen.
Getrouwd met een Lelijke Echtgenoot? Nee!
Maar na de bruiloft ontdekte ik dat deze man helemaal niet lelijk was; integendeel, hij was zowel knap als charmant, en hij was ook nog eens miljardair!
Onderwerping aan de Maffia Drieling
"Je was van ons vanaf het moment dat we je zagen."
"Ik weet niet hoe lang het gaat duren voordat je beseft dat je bij ons hoort." Een van de drieling zei, terwijl hij mijn hoofd naar achteren trok om zijn intense ogen te ontmoeten.
"Je bent van ons om te neuken, van ons om lief te hebben, van ons om te claimen en te gebruiken op welke manier we maar willen. Is dat niet zo, lieverd?" De tweede voegde toe.
"J...ja, meneer." ademde ik.
"Nu, wees een braaf meisje en spreid je benen, laten we eens zien wat een behoeftige kleine puinhoop onze woorden van je hebben gemaakt." De derde voegde toe.
Camilla was getuige van een moord gepleegd door gemaskerde mannen en wist gelukkig te ontsnappen. Op haar zoektocht naar haar verdwenen vader kruist ze het pad van de gevaarlijkste maffia-drieling ter wereld, die de moordenaars waren die ze eerder had ontmoet. Maar dat wist ze niet...
Toen de waarheid aan het licht kwam, werd ze meegenomen naar de BDSM-club van de drieling. Camilla heeft geen manier om te ontsnappen, de maffia-drieling zou alles doen om haar als hun kleine slet te houden.
Ze zijn bereid haar te delen, maar zal zij zich aan hen alle drie onderwerpen?
Mijn Bezittelijke Mafia Mannen
"Ik weet niet hoe lang het gaat duren voordat je dit beseft, schatje, maar je bent van ons." Zijn diepe stem zei het terwijl hij mijn hoofd naar achteren trok zodat zijn intense ogen de mijne ontmoetten.
"Je kutje druipt voor ons, wees nu een braaf meisje en spreid je benen. Ik wil een smaakje proeven, wil je mijn tong over je kleine kutje voelen glijden?"
"Ja, p...papa." kreunde ik.
Angelia Hartwell, een jonge en mooie studente, wilde haar leven verkennen. Ze wilde weten hoe het voelt om een echte orgasme te hebben, ze wilde weten hoe het voelde om onderdanig te zijn. Ze wilde seks ervaren op de beste, gevaarlijkste en heerlijkste manieren.
Op zoek naar het vervullen van haar seksuele fantasieën, belandde ze in een van de meest exclusieve en gevaarlijke BDSM-clubs van het land. Daar trok ze de aandacht van drie bezitterige maffiamannen. Ze willen haar alle drie koste wat het kost.
Ze wilde één dominante, maar in plaats daarvan kreeg ze drie bezitterige mannen, waarvan één haar collegeprofessor was.
Slechts één moment, slechts één dans, en haar leven veranderde compleet.
Het Brave Meisje van de Maffia
"Wat is dit?" vroeg ze.
"Een schriftelijke overeenkomst voor de prijs van onze transactie," antwoordde Damon. Hij zei het zo kalm en nonchalant, alsof hij niet net een miljoen dollar bood voor de maagdelijkheid van een meisje.
Violet slikte moeizaam en haar ogen begonnen over de woorden op dat papier te glijden. De overeenkomst was vrij duidelijk. Het stelde in feite dat ze akkoord ging met de verkoop van haar maagdelijkheid voor het genoemde bedrag en dat hun handtekeningen de deal zouden bezegelen. Damon had zijn deel al ondertekend en het hare was nog leeg.
Violet keek op en zag Damon haar een pen aanreiken. Ze was deze kamer binnengekomen met het idee om zich terug te trekken, maar na het lezen van het document veranderde Violet van gedachten. Het was een miljoen euro. Dit was meer geld dan ze ooit in haar leven zou kunnen zien. Eén nacht vergeleken met dat bedrag zou verwaarloosbaar zijn. Men zou zelfs kunnen beweren dat het een koopje was. Dus voordat ze zich weer kon bedenken, nam Violet de pen uit Damons hand en zette haar naam op de stippellijn. Precies toen de klok middernacht sloeg die dag, had Violet Rose Carvey zojuist een deal gesloten met Damon Van Zandt, de duivel in eigen persoon.
Hel's Verraad
ALLEEN VOOR 18+
Haar zien masturberen met de gedachte aan mij maakte me gek. Als een creep stond ik naast haar bed in mijn demonenvorm om onzichtbaar te zijn. Ik bewoog mijn lul heen en weer in mijn hand terwijl ik haar twee vingers in en uit haar prachtige, natte kut zag glijden.
"Ja! Sla mijn kut, meneer," kreunde ze, haar verbeelding sloeg op hol. Terwijl ze trilde en klaarkwam op haar vingers, steeg haar essentie op om mij te ontmoeten en verloor ik de controle over mezelf, ik kwam zo hard klaar.
"Baas?" riep mijn menselijke secretaresse uit.
"Verdomme!" hijgde ik, beseffend dat ik in menselijke vorm was.
Aria Morales werd geplaagd door extreem ongeluk. Het was zo intens dat ze overal waar ze ging verbanden meenam omdat ze altijd ergens haar been stootte of soms plat op de grond viel. In de steek gelaten door haar familie, worstelt ze om haar studie af te maken, maar niemand wil haar aannemen vanwege haar onhandigheid. Ongewenst, ongelukkig en gefrustreerd besluit ze nog één keer te proberen haar geluk te veranderen.
Toen ontmoette ze Alaric Denver.
Alaric Denver is je alledaagse miljardair en eigenaar van Legacy Empire, maar achter die façade schuilt een demon; een incubus en de Prins van de Hel. Hij was een seksdemon, maar hij gaf alleen genot, ontving het nauwelijks ooit. Hij is ook een defect, half demon, half mens, dus de energie van de hel was giftig voor hem. Hij moest op aarde leven en voedde zich met menselijke verlangens en ondeugden, maar het was nooit genoeg.
Dat was totdat hij Aria Morales ontmoette.
Meneer Forbes
God! Zijn woorden maakten me tegelijkertijd opgewonden en geïrriteerd. Zelfs nu is hij nog steeds dezelfde klootzak, arrogant en bazig als altijd, die alles op zijn manier wil.
"Waarom zou ik dat doen?" vroeg ik, terwijl ik mijn benen voelde verzwakken.
"Sorry als ik je het idee heb gegeven dat je een keuze had," zei hij voordat hij mijn haar greep en mijn bovenlichaam naar voren duwde, waardoor ik gedwongen werd om voorover te buigen en mijn handen op het oppervlak van zijn bureau te plaatsen.
Oh, verdomme. Het maakte me aan het lachen en nog natter. Bryce Forbes was veel ruwer dan ik me had voorgesteld.
Anneliese Starling kon elk synoniem voor het woord wreedheid uit het woordenboek gebruiken om haar klootzak van een baas te beschrijven, en het zou nog steeds niet genoeg zijn. Bryce Forbes is de belichaming van wreedheid, maar helaas ook van onweerstaanbaar verlangen.
Terwijl de spanning tussen Anne en Bryce oncontroleerbare niveaus bereikt, moet Anneliese vechten om de verleiding te weerstaan en zal ze moeilijke keuzes moeten maken, tussen het volgen van haar professionele ambities of toegeven aan haar diepste verlangens. Uiteindelijk staat de grens tussen kantoor en slaapkamer op het punt volledig te verdwijnen.
Bryce weet niet meer wat hij moet doen om haar uit zijn gedachten te houden. Lange tijd was Anneliese Starling gewoon het meisje dat met zijn vader werkte en de lieveling van zijn familie. Maar helaas voor Bryce is ze een onmisbare en provocerende vrouw geworden die hem gek kan maken. Bryce weet niet hoe lang hij zijn handen nog van haar af kan houden.
Verstrikt in een gevaarlijk spel, waar zaken en verboden genoegens elkaar kruisen, staan Anne en Bryce voor de dunne lijn tussen het professionele en het persoonlijke, waar elke uitgewisselde blik, elke provocatie, een uitnodiging is om gevaarlijke en onbekende territoria te verkennen.
Tango met het Hart van de Alpha
"Hij ontmoette haar op het Alpha-trainingskamp," zei hij. "Ze is een perfecte partner voor hem. Het sneeuwde vannacht, wat aangeeft dat zijn wolf blij is met zijn keuze."
Mijn hart zonk, en tranen rolden over mijn wangen.
Alexander nam mijn onschuld gisteravond, en nu neemt hij dat ding in zijn kantoor als zijn Luna.
Emily werd het mikpunt van spot van de roedel op haar 18e verjaardag en had nooit verwacht dat de zoon van de Alpha haar partner zou zijn.
Na een nacht van hartstochtelijke liefde ontdekt Emily dat haar partner een gekozen partner heeft genomen. Gebroken en vernederd verdwijnt ze uit de roedel.
Nu, vijf jaar later, is Emily een gerespecteerde hooggeplaatste krijger in het leger van de Koning Alpha.
Wanneer haar beste vriendin haar uitnodigt voor een avond vol muziek en gelach, verwacht ze nooit haar partner tegen te komen.
Zal haar partner ontdekken dat zij het is?
Zal hij haar achterna gaan, en vooral, zal Emily haar geheimen veilig kunnen houden?
Verliefd op Mijn Ontvoerder
Toen Sandra met Ryan trouwde, dacht ze dat ze met haar held was getrouwd. Een jonge, veelbelovende rechercheur op weg naar de top. Het duurde niet lang voordat ze besefte dat ze zich had vergist. Een narcistische, gewelddadige man met de steun van de stad en het politiekorps. Ze zat gevangen. Gevangen. Tot de avond van haar maandelijkse uitstapje naar de bioscoop met de vriendinnen die ze mocht zien. De andere vrouwen van rechercheurs. Ze zag zijn ogen toen hij tegen de muur leunde. Een vleugje herkenning toen ze langs hem liep. Toen werd alles donker.
Spijt van het Afwijzen van Mij
Ik zet een stap naar voren, pak een lok van mijn haar en draai die om mijn vinger.
Alle ogen zijn op mij gericht en mijn roedel trekt zich terug.
Mijn ogen ontmoeten elk paar ogen totdat ze landen op de persoon die me de meeste pijn heeft gedaan.
"Ik leef."
Lily heeft er altijd van gedroomd om haar partner te ontmoeten sinds ze verandert.
Maar haar hoop wordt verpletterd nadat hij haar voor de hele school afwijst. Om het nog erger te maken, is hij de toekomstige alfa van haar roedel.
Zonder om te kijken, besluit Lily zichzelf opnieuw uit te vinden.
Maar, wat heeft het voor zin als ze niet teruggaat en hem laat zien wat hij heeft gemist?
**Waarschuwing: Dit boek bevat expliciet taalgebruik, beledigingen, seksisme, geweld en bloed. Lees verder op eigen risico.
Gelieve mijn inhoud niet te reproduceren of kopiëren, sorry maar doe het niet.
Taboe
Een paar nachten na het evenement in de club waar ik Meneer ontmoette, ging ik met mijn vader naar een welkomstfeestje voor een van zijn vrienden die terugkwam naar Amsterdam. Sinds de dood van mijn moeder en broer ben ik altijd mijn vaders plus één, niet dat we heel close zijn, maar ik moet doen wat van me verwacht wordt. Mijn vader is een zeer rijke en invloedrijke man, wat ik zo goed mogelijk probeer te vermijden. Het welkomstfeestje van vanavond was een van die feestjes waar ik echt niet naartoe wilde. Ik bedoel, het is een oude vriend van mijn vader, wat moet ik daar in hemelsnaam doen? Ik stond met mijn rug naar de groep toen de vriend van mijn vader zich bij ons voegde. Toen hij sprak, wist ik zeker dat ik die stem kende. Zodra ik me omdraaide en mijn vader ons voorstelde, kwam er alleen maar uit mijn mond: Meneer?.........
Gevangen Door De Alpha
Ik kan mijn lichaamsreactie niet beheersen. Ik ben gevangen met dit beest van een man.
God, help me alsjeblieft.
"Maak je geen zorgen, ik zal voor je zorgen, schoonheid," zei hij terwijl hij mijn hoofd kantelde en me hard kuste.
Na een gebroken hart door de campus hunk, verdronk Sandra zichzelf in ellende tot de avond van Valentijnsdag, toen ze een vreemdeling ontmoette en zichzelf aan hem verloor. Toen het effect van de alcohol wegebde, rende ze weg zonder om te kijken. Ze dacht dat het een eenmalige fling was, maar ze stond op het punt de grootste verrassing van haar leven te krijgen. Toen de vreemdeling opnieuw verscheen en haar midden op de dag ontvoerde, wist ze dat ze vastzat, maar de plek was buiten haar verbeelding. De man die ze dacht te kunnen vergeten na de verhitte passie, bleek niet zomaar iemand te zijn, maar de grote, slechte alfa van de weerwolvenclan? Wat zou ze doen als de alfa haar opeist?