ทวงรัก (คืน) สัญญาใจ

ร้านอาหารริมน้ำที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแสนจะโรแมนติก แต่พราวมุกกลับยืนเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย เธอมารอเขาที่นี่มาทุกปี แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของเควิน ผู้ชายที่เคยให้คำมั่นสัญญากับเธอเอาไว้ ก่อนที่เขาจะหายไปจากชีวิตของเธอ

"แกเลิกมารอเขาสักทีได้ไหมพราว ป่านนี้เขาคงมีลูกมีเมียไปแล้วมั้ง แกควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่หาใครสักคนมาเป็นเสาหลัก ทำไมต้องเอาชีวิตไปจมปลักกับผู้ชายคนนั้น คนที่เขาไม่เคยเห็นคุณค่าของแกเลย”

นั่นคือน้ำเสียงของน้ำค้าง ที่พยายามพูดเตือนสติเพื่อนรัก เมื่อพราวมุกมักจะมานั่งรอชายคนรักอยู่ตรงนี้ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่มีวี่แววของเควินเลย หากแต่ว่าพราวมุกยังคงมานั่งรอชายหนุ่ม ตามคำมั่นสัญญาที่ให้กันไว้เมื่อหลายปีก่อน

"เธอจะให้ฉันทำยังไงล่ะน้ำ ในเมื่อฉันรักเขา ต่อให้ต้องรอไปทั้งชีวิต แม้ว่าฉันต้องมาที่นี่ในทุกเทศกาล ปีใหม่หรือสงกรานต์ ฉันก็จะมา" หญิงสาวแสนสวยใบหน้างาม แต่ทว่าแววตาของเธอแฝงไปด้วยร่องรอยแสนเศร้า เมื่อพราวมุกยังคงซื่อสัตย์มั่นคงต่อเขาเพียงผู้เดียว เควินคือรักแรกและรักเดียวของเธอ

ในขณะที่เขาต้องการเอาคืน พราวมุกเองก็ปรารถนาอยากให้ชายหนุ่มรู้สึกผิดและเจ็บปวดราวกับกำลังตกอยู่ในมรสุมอันโหดร้ายในชีวิต เพียงเพราะเขาไม่เชื่อใจเธอ ความรักที่เขาพร่ำบอกกลายเป็นเพียงแค่ลมปากเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นจากการที่เขา ไม่แม้จะถามหาความจริงจากเธอด้วยซ้ำ จนนำมาสู่หายนะในชีวิตคู่ กลายเป็นความแตกแยก ต่างฝ่ายต่างก็ได้รับความเจ็บปวดแสนสาหัส ซึ่งไม่อาจกลับไปสานสัมพันธ์ต่อได้

ฉะนั้นสาเหตุที่เควินหายไปจากชีวิตของพราวมุก เป็นเพราะการเข้าใจผิด เมื่อมารดาของเขาจัดฉากให้หญิงสาวดูน่ารังเกียจในสายตาของชายหนุ่ม จนไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาบาดใจได้ ซึ่งการกลับมาของท่านประธานบริษัทเควีกรุ๊ป ผู้มากด้วยประสบการณ์และความสามารถทางด้านธุรกิจโลจิสติกส์ หลังจากที่เขาหายไปเป็นสิบปี จุดประสงค์หลักในการกลับมาเมืองไทยครั้งนี้ของเควิน เพราะอยากเอาคืนอดีตหญิงสาวอันเป็นที่รักของเขา

แต่ทว่าในทางกลับกัน พราวมุกเองก็รอคอยวันเวลา เพื่อจะทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอเช่นกัน หญิงต้องการเอาชนะเควิน หวังที่จะทำให้เขารู้สึกผิด หลังจากแฟนหนุ่มเลือกที่จะเชื่อ ในสิ่งที่มารดาของเขาสร้างสถานการณ์ขึ้นมามากกว่าเธอ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่เขาเคยพร่ำบอกว่ารักสุดหัวใจ

สุดท้ายแล้ว เควินก็ไม่แม้แต่จะฟังคำอธิบายจากเธอ พราวมุกจึงกลายเป็นจำเลยของสังคมไปโดยปริยาย เมื่อหญิงสาวได้กลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่ที่หนักไปกว่านั้นคือ เธอได้ลูกแฝดชายหญิง

“แกแน่ใจนะว่าจะรอเขาแบบนี้ตลอดปีตลอดชาติ”

“ใช่” “โอ๊ย! เขาแกงอกออกมาแล้วเนี่ย ทำไมแกโง่แบบนี้นะพราว” น้ำค้างสุดที่จะทน เมื่อเห็นเพื่อนรักไม่ยอมมูฟออนสักที

“ที่พราวบอกว่ารอ ไม่ได้หมายความว่ารอให้เขามารัก เพราะในเวลานี้ สิ่งที่พราวต้องการจากเขามันไม่ใช่ความรักอีกแล้ว” ดวงตากลมโตได้ฉายแววมุ่งมั่นออกมา เมื่อความรักค่อยๆ กัดกินหัวใจของเธอ จนทำให้หญิงสาวไม่อาจทนเจ็บปวดอยู่ฝ่ายเดียวได้อีกต่อไป

“ก็แกบอกกับฉันเองนี่นา เมื่อกี้ยังพูดอยู่หยก ๆ ก็ฉันรักเขาต่อให้รอทั้งชีวิต ทุกเทศกาลก็จะมารอเขา ใครพูดแกไม่ใช่เหรอ ชิ!” น้ำค้างทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบพราวมุก ก่อนจะตะเบ็งถามออกไปด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ พลางเบ้ปากใส่ด้วยความรู้สึกหมั่นไส้เพื่อนรัก

“ฉันแค่ทบทวนความทรงจำ เพื่อตอกย้ำในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นทำกับฉันเอาไว้” คราวนี้แววตาของพราวมุกได้ฉายแววความแค้นออกมา แสดงออกถึงเจตจำนงที่มีต่อชายหนุ่มอดีตคนรักอย่างชัดเจน

“เรื่องนั้นค่อยว่ากัน ตอนนี้ฉันได้ยินคนในบริษัทเขาพูดถึงท่านประธานคนใหม่ ได้ข่าวว่าเขาจะบินมาต้นเดือนหน้า พร้อมทั้งประกาศรับสมัครเลขา แกลองไปสมัครดูไหม”

/////////////////////////////////////////////////////////////////////

“คามิลลา”

“ว่าไง” พอเปลี่ยนชุดเสร็จ คาร์เตอร์ดูอ้อยอิ่ง หน้าตาของเขาบ่งบอกให้น้องสาวรู้ว่าพี่ชายกำลังท้อใจ

“เธอเชื่อเรื่องที่น้าน้ำพูดไหม”

“เรื่องอะไรเหรอ”

“ก็เรื่องพ่อของเราไง”

“นายอย่าพูดให้แม่ได้ยินเชียวนะ แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอคาร์เตอร์ พ่อตายไปแล้ว เขาตายไปจากชีวิตของพวกเราแล้ว” คามิลลามักจะแสดงน้ำเสียงแข็ง เวลาพูดถึงบิดาของเธอเสมอ

เด็กหญิงวัยสิบสามปี ที่ดูโตเป็นสาวสวยพอ ๆ กับคาร์เตอร์ที่ดูโตเป็นหนุ่มหล่อเกินเด็กวัยเดียวกัน หน้าตาของเธออ่อนหวานมารยาทงามน้ำใจดีเป็นเลิศ เพราะถูกปลูกฝังด้านคุณธรรมจริยธรรมมาตั้งแต่เด็ก คนทั้งคู่มีมารดาอย่างพราวมุกเป็นผู้เลี้ยงดูฟูมฟักมาอย่างดี แต่หัวใจของคามิลลากลับแกร่งยิ่งกว่าภูผา

แน่นอนว่าคามิลลาตั้งปณิธานเอาไว้ ถ้าวันใดได้พบกับบิดา เธอจะไม่มีวันให้อภัยผู้ชายคนนั้น คนที่ทิ้งมารดาและเธอกับพี่ชายไปอย่างไม่ใยดี เขาไม่มีสิทธ์แม้แต่คิดที่จะเป็นพ่อของเธอ

“แต่วันนั้นที่แม่คุยกับน้าน้ำ เธอเองก็ได้ยินไม่ใช่เหรอ พวกเขาพูดถึงพ่อของเรา แสดงว่าพ่อยังอยู่”

“นายเลิกเพ้อเจ้อสักทีได้ไหมคาร์เตอร์ เรามีเวลาทำงานแค่สองชั่วโมงรีบไปเถอะ เดี๋ยวแม่ก็มารับแล้ว”คามิลลารีบตัดบท

///////////////////////////////////////////////////////////////////////

“ฝาแฝดเหรอ” เขาพยายามมองข้ามผ่านเด็กทั้งสอง แต่พอจ้องมองทีไร เหมือนมีอะไรดึงดูดใจทุกที

“ครับนาย เด็กผู้ชายชื่อคาเตอร์ ส่วนเด็กผู้หญิงชื่อคามิลลาอายุสิบสามปี เป็นลูกของคุณพราวมุก แต่ไม่ได้ระบุบิดา” ชาร์ลีมือขวาของเขาเริ่มรายงานในสิ่งที่นักสืบเล่าเรื่องให้ฟังก่อนหน้านี้

“บุรินทร์ เขาเป็นใครแฟนใหม่ของพราวมุกใช่ไหม”

“เท่าที่สืบมา ได้ข่าวว่าเขาตามจีบคุณพราวมุกครับ แต่รู้สึกว่าจะเป็นการตบมือข้างเดียวมากกว่า”

“แล้วจัสตินล่ะ เขาไม่เคยแวะมาหาพราวมุกกับลูก ๆ บ้างเลยรึไง ทำไมเขายังอยู่กับน้ำค้าง” สิ่งที่คาใจเควินคือจัสติน หรือเป็นเพราะว่าพราวมุกรักเพื่อนของเธอมาก จึงยอมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เพื่อชดเชยความผิดพลาดของตัวเอง

“คุณน้ำค้างมาหาคุณพราวมุกบ่อยมาก แต่ทุกครั้งเธอมักจะมาคนเดียว”

“ไอ้เชี้ยจัสติน!” ถึงแม้เขาจะโกรธพราวมุกมากแค่ไหน แต่ก็ดูเหมือนว่าเควินจะเกลียดเธอไม่ลง ยิ่งเขาเห็นเธอกับลูกนั่งอัดรถจักรยานยนต์ ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกสงสาร ทั้งที่เขาควรสะใจ ที่เห็นหญิงสาวมีชีวิตตกต่ำกว่าที่เขาเคยคิดเอาไว้

////////////////////////////////////////////////////////////////////

“พราวฉันมีอะไรจะบอกแก... ฉันจะเริ่มยังไงดี” น้ำค้างกระอึกกระอักไม่กล้าพูดความจริงออกไป

“เรื่องอะไรก็พูดมาสิ พราวฟังได้ คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่าการเป็นแม่เลี้ยวเดี๋ยว มิหนำซ้ำเหมือนชะตาจะเล่นตลกส่งเด็กแฝดมาให้อีก แต่พอนึกอีกที... มันก็ดีเหมือนกันนะ พราวอยู่ได้ก็เพราะลูกแฝด ถ้าไม่มีพวกเขาไม่รู้ว่าป่านนี้พราวจะเป็นยังไงบ้าง จะมีแรงฮึดสู้เหมือนที่เป็นอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้”

พราวมุกตัดพ้อต่อโชคชะตาที่นำพาให้เธอมาเจอเทพบุตร แต่สุดท้ายเขาก็กลายร่างเป็นอสุรกายร้ายอย่างไร้เหตุผล

“ประธานบริษัทเควีกรุ๊ปยังคงป็นคุณเควิน และเขาก็กลับมาแล้วด้วย”

“แล้วไง” พราวมุกไม่ได้แสดงความตื่นตระหนกเลยสักนิด จนน้ำค้างเริ่มมั่นใจในการคิดเอาคืนของเพื่อนรัก

“ระวังเรื่องลูกไว้ให้ดี ถ้าเขารู้คนที่เดือดร้อนก็คือแก คิดเหรอว่าเขาจะปล่อยให้แกมีอำนาจปกครองคามิลลากับคาร์เตอร์อยู่ฝ่ายเดียว” น้ำค้างยังไม่วางใจเรื่องนี้ เพราะเธอรู้ดีว่าจุดอ่อนของหัวใจพราวมุกคือลูกแฝดของเธอ

“เขาไปโดยไม่ร่ำลาพราวสักคำ เรื่องราวในวันนั้น มันพิสูจน์แล้วว่าเขาไม่มีคุณสมบัติของความเป็นพ่อ อย่าว่าแต่พ่อเลยความเป็นมนุษย์เขาก็ไม่มีด้วยซ้ำ สิ่งที่เขากระทำมันไม่ต่างจากการผลักพราวให้ล้ม แล้วเหยียบจนจมดินซ้ำแล้วซ้ำเล่า”

“อย่าลืมสิพราว เขามีเงินมีอิทธิพลแค่ไหน เพียงแค่คุณเควินกระดิกนิ้วแกก็อาจเสียลูกแฝดให้เขาไปก็ได้”

“ไม่มีทาง! เขาจะไม่มีวันได้ในสิ่งที่เขาทิ้งไปตั้งแต่แรก”

“ยังไงแกก็ระวังตัวไว้บ้างก็ดีนะ ฉันเตือนแกก็เพราะว่ารักและหวังดี”

……………………………………………………………………….

ปีศาจชอนซา ฝากผลงานด้วยนะคะ