บทที่ 972

เชอร์ลีย์คิดว่าไวโอเล็ตเสียใจจริงๆ จึงเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ "นี่ ไม่เป็นไรแล้วนะ! ฉันไม่โทษเธอหรอก ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น"

ไวโอเล็ตเช็ดน้ำตา ก้มหน้าลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปหาคาร์เตอร์ ตัวยังสั่นไม่หายจากการร้องไห้

"คุณพ่อคะ หนูขอโทษจริงๆ ค่ะ! หนูดูแลเชอร์ลีย์ไม่ดีเอง พวกเรากำลังจะไปห้...