มหาเศรษฐีที่ฉันเก็บไว้

“เหนื่อยเหรอ” เสียงทุ้มแหบพร่าของผู้ชายที่ยังคงเจือไปด้วยแรงปรารถนากระซิบอยู่ข้างหูของเธอ

โซเฟีย บราวน์ พยายามลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก เรือนผมสีน้ำตาลแดงนุ่มสลวยของเธอแผ่สยายอย่างไม่ใส่ใจอยู่บนปลอกหมอนผ้าไหม

เธอแอ่นลำคอรับสัมผัสจากการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มอย่างไม่อาจต้านทานด้วยความสุขสม เผยให้เห็นลำคอระหงสง่างาม

“เราพักกันก่อนเถอะ” เธอพึมพำเสียงแหบพร่าไม่ต่างกัน เห็นได้ชัดว่าอ่อนล้าจากบทรักอันเร่าร้อน

แววตาของเฮนรี่ วินด์เซอร์ลุกโชนไปด้วยแรงปรารถนาขณะที่เขาเล่นกับปอยผมของเธอ น้ำเสียงของเขาเจือแววหยอกล้อ “ยอมแพ้แล้วเหรอ เมื่อกี้คุณยังมีแรงพอที่จะข่วนผมอยู่เลยนะ”

โซเฟียเหลือบมองรอยแดงจากเล็บของเธอที่ฝากรอยไว้บนแผงอกของเฮนรี่ แก้มของเธอแดงก่ำขณะที่สบถในใจเงียบๆ

เธอเลี้ยงเขาไว้สองปีแล้ว แต่ดูเหมือนว่าพละกำลังของผู้ชายคนนี้จะมีแต่เพิ่มขึ้นตามกาลเวลา

หลังเธอจะหักอยู่แล้ว!

เฮนรี่มองลงมาที่เธอขณะที่มือของเขากำรอบเอวบางของเธอไว้อย่างมั่นคง แสงไฟจากเบื้องบนทอดเงาลงบนโครงหน้าที่คมคายราวกับรูปสลักของเขาอยู่แล้ว ทำให้เขาดูเหมือนผลงานชิ้นเอกที่รังสรรค์โดยศิลปินผู้ทุ่มเทที่สุด

“อายุมันเริ่มถามหาแล้ว จะให้ไปสู้กับเด็กหนุ่มอย่างคุณได้ยังไงไหว” ในที่สุดโซเฟียก็หายใจได้ทั่วท้อง เล็บที่ตกแต่งอย่างสวยงามของเธอข่วนเบาๆ บนแผงอกของเฮนรี่อย่างหยอกเย้าเหมือนแมวขี้งอน

เฮนรี่รวบมือที่ซุกซนของเธอไว้ ดวงตาของเขาฉายแววเข้มจัดด้วยแรงปรารถนา “ในสายตาของผม คุณยังสาวเสมอ”

ทันทีที่เขาพูดจบ โทรศัพท์ของโซเฟียที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงก็ดังขึ้น บนหน้าจอปรากฏชื่อผู้ติดต่อว่า “ฮันนี่” ราวกับน้ำเย็นจัดถังใหญ่ที่สาดใส่เขา ทำลายบรรยากาศส่วนตัวลงในทันที

แววตาของเฮนรี่ฉายแววอันตราย “ฮันนี่? นี่คือเหตุผลที่คุณอยากจะเลิกกับผมคืนนี้สินะ”

“ไม่ใช่เลิก แต่เป็นการยุติความสัมพันธ์ในรูปแบบนี้” โซเฟียแก้ให้ถูกต้องอย่างจริงจัง เธอเอื้อมมือไปเพื่อจะวางสาย แต่เฮนรี่เร็วกว่า เขากดรับสาย

เสียงที่ไม่สบอารมณ์ของโอลิเวอร์ มิลเลอร์ ดังออกมาจากลำโพง

“โซเฟีย เมื่อไหร่คุณจะกลับบ้าน คุณก็รู้ว่าผมรอคุณอยู่ที่นี่ คิดจะงี่เง่าใส่ผมรึไง”

เสียงนุ่มนวลอ่อนหวานของผู้หญิงคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมาจากปลายสาย

“โอลิเวอร์คะ พูดกับโซเฟียดีๆ หน่อยสิ อย่าไปดุเธอเลย”

สีหน้าของโซเฟียเย็นชาลงทันที

คลาร่า การ์เซีย พูดต่อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนของเธอ “โซเฟียคะ คุณปู่ของโอลิเวอร์อยากให้เขาพาคุณกลับบ้าน ถึงคุณอยากจะงี่เง่าไปบ้าง แต่ก็ไม่ควรจะไม่เคารพผู้ใหญ่นะคะ อีกอย่าง พวกเราก็รอคุณอยู่ที่บ้านมาทั้งเย็นแล้ว”

น้ำเสียงของคลาร่าอ่อนโยน แต่เธอกลับใส่ร้ายว่าโซเฟียเป็นคนไม่เคารพผู้ใหญ่ไปแล้วเรียบร้อย ประโยคครึ่งหลังของเธอนั้นมีความหมายแอบแฝงเป็นพิเศษ

ตอนนี้โอลิเวอร์อยู่ในที่ที่เคยเป็นเรือนหอของพวกเขา

โซเฟียออกไปข้างนอกดึกดื่นป่านนี้ ใครจะรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

โซเฟียเข้าใจความหมายโดยนัยนั้นดี แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

ห่างกันไปสองปี เล่ห์เหลี่ยมของคลาร่ายังคงตื้นเขินเหมือนเดิม

คลาร่าไม่เพียงแต่จงใจทำลายชีวิตแต่งงานของคนอื่น แต่เธอยังเกลี้ยกล่อมให้โอลิเวอร์พาเธอไปต่างประเทศในวันแต่งงานของเขากับโซเฟียอีกด้วย

พวกเขาทั้งสองใช้เวลาสองปีในต่างแดนกับความสัมพันธ์ที่ผิดศีลธรรม ปรนเปรอความสุขให้ตัวเองโดยไม่สนใจเลยว่าเกวิน มิลเลอร์ คุณปู่ของโอลิเวอร์ ต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะช็อก และตระกูลมิลเลอร์ก็กลายเป็นตัวตลกให้คนหัวเราะเยาะ

น้ำเสียงของโซเฟียเย็นชาและเต็มไปด้วยการเสียดสี “รอแค่ครึ่งวันทนไม่ได้หรือไง ฉันเคยรอคุณทั้งคืน สุดท้ายก็ได้ยินแค่ว่าคุณพาคลาร่าไปต่างประเทศแล้ว”

ความโกรธของโอลิเวอร์ยิ่งลุกโชน “โซเฟีย ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่มีเวลามาเล่นละครกับคุณ! ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน กลับมาบ้านเดี๋ยวนี้เลย”

โซเฟียขมวดคิ้ว ความสนใจทั้งหมดของเธอจดจ่ออยู่กับการคุยโทรศัพท์ เธอไม่ทันสังเกตเห็นสีหน้าของเฮนรี่ที่ขรึมลงอยู่ข้างๆ

เธอไม่อยากเจอโอลิเวอร์ แต่ก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อเกวินได้

ดึกป่านนี้แล้ว แต่เกวินยังคงรออยู่

เธอตั้งสติ "เดี๋ยวฉันไปเดี๋ยวนี้ค่ะ"

ทันทีที่เธอพูดจบ มือของเฮนรี่ที่วางอยู่บนหน้าอกของเธอก็พลันขยับ เขายกศีรษะขึ้นมากัดที่ติ่งหูของเธอ แล้วจงใจพูดด้วยเสียงอู้อี้ "โซเฟีย คุณทนกลับไปได้จริงๆ เหรอ ผมไม่ดีกว่าเขารึไง"

เสียงของเฮนรี่ทุ้มต่ำและแหบพร่าอยู่แล้ว แต่ตอนนี้เขากลับจงใจกดเสียงให้ต่ำลง และถ้อยคำของเขาก็แฝงไปด้วยเจตนาที่จะยั่วยวน

โซเฟียรีบส่งสายตาปรามเฮนรี่ทันที เป็นการส่งสัญญาณให้เขาเงียบ

เรื่องที่โอลิเวอร์นอกใจเธอเป็นที่รู้กันทั่ว

เธอต้องรักษาจุดยืนของตัวเองในฐานะผู้ถูกกระทำ หากโอลิเวอร์จับได้ว่าเธออยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เหมาะสม ความได้เปรียบของเธอก็จะหมดไป

โอลิเวอร์ได้ยินเสียงจากปลายสายอย่างชัดเจน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันทีพร้อมกับเสียงที่ดังขึ้น "มีผู้ชายอยู่กับเธอเหรอ โซเฟีย ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันแน่"

"คุณหูฝาดไปแล้ว"

โซเฟียรีบวางสายทันที ไม่เปิดโอกาสให้โอลิเวอร์ได้ซักไซ้อะไรอีก

เธอเปลี่ยนโทรศัพท์เป็นโหมดเงียบแล้วโยนทิ้งไปข้างๆ

เมื่อมองไปที่เฮนรี่ เธอขยับขึ้นไปนั่งคร่อมบนตัวเขา ตอนนี้เธอกำลังมองลงมาจากเบื้องบน มือของเธอวางอยู่บนลูกกระเดือกของเขา นิ้วเรียวลูบไล้ขึ้นลงอย่างแผ่วเบา

เฮนรี่กลืนน้ำลายโดยไม่รู้ตัว

ดวงตาคู่สวยของโซเฟียหรี่ลงเล็กน้อย

"คุณจงใจทำแบบนี้ ต้องการอะไรกันแน่ อยากจะมาแทนที่โอลิเวอร์งั้นเหรอ"

เธอตบเบาๆ ไปที่กล้ามอกที่สลักเสลาของเฮนรี่อย่างหยอกเย้า "ตอบฉันสิ"

แววตาของเฮนรี่ยิ่งล้ำลึกขึ้น เสียงของเขาทุ้มต่ำ "คุณก็รู้เจตนาของผมมาตั้งแต่วันแรกแล้ว"

"ฝันไปเถอะ แต่มันเป็นไปไม่ได้" โซเฟียรู้สึกเสียดายเล็กน้อยขณะที่พูดออกไป

เพราะถึงอย่างไร เฮนรี่ก็คือคู่ควงที่สมบูรณ์แบบในทุกๆ ด้าน

ไม่ใช่แค่หน้าตาหล่อเหลาและมีรูปร่างที่น่าทึ่ง แต่ลีลาของเขาก็ยังยอดเยี่ยมอีกด้วย

มิฉะนั้น ความสัมพันธ์แบบนี้ของพวกเขาก็คงไม่ยืดยาวมาถึงสองปี

แม้เธอจะเกลียดชังโอลิเวอร์ แต่เธอก็ซาบซึ้งในความเมตตาของเกวิน

ตอนที่ตระกูลบราวน์ใช้เธอเป็นหมากตัวหนึ่ง ก็มีแต่เกวินที่มอบความอบอุ่นของครอบครัวให้เธออีกครั้ง

หากไม่ใช่เพราะสุขภาพของเกวินที่ย่ำแย่ลงเรื่อยๆ เขาก็คงไม่รีบเรียกตัวโอลิเวอร์กลับมาอย่างเร่งด่วน

โซเฟียกำลังจะพูดอะไรต่อ แต่ริมฝีปากของเฮนรี่ก็บดขยี้ลงบนริมฝีปากของเธออย่างรุนแรงและเร่งร้อน ราวกับจะหยุดไม่ให้เธอพูดอะไรที่ไร้เยื่อใยไปมากกว่านี้

โซเฟียถอนหายใจในใจ 'เอาเถอะ มีความสุขกับปัจจุบันไปก่อนแล้วกัน'

ในขณะเดียวกัน โอลิเวอร์ก็ไม่อาจสลัดความรู้สึกว่าเสียงที่เขาได้ยินนั้นมีบางอย่างผิดปกติ แม้จะแผ่วเบา แต่เขามั่นใจว่ามีเสียงผู้ชายอยู่ที่ปลายสาย

ดึกดื่นป่านนี้ โซเฟียอยู่กับผู้ชายคนอื่น!

คลาร่าสังเกตสีหน้าที่มืดครึ้มลงของเขาอย่างระมัดระวัง "โอลิเวอร์คะ อย่าคิดมากเลย บางทีโซเฟียอาจจะกำลังคุยงานกับลูกค้าผู้ชายอยู่ก็ได้ค่ะ"

"งานประเภทไหนที่ต้องคุยกันดึกป่านนี้"

โอลิเวอร์ผุดลุกขึ้นยืน ความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของอย่างบ้าคลั่งก็พลุ่งพล่านขึ้นในใจ

"ถ้าโซเฟียกล้าหักหลังฉัน ฉันไม่มีวันให้อภัยเธอเด็ดขาด!"

โอลิเวอร์พยายามข่มความรู้สึกเป็นลางร้ายที่ก่อตัวขึ้นในอก

ในขณะนั้น ที่ห้องพักของโรงแรม โซเฟียและเฮนรี่ก็ได้เสร็จสิ้นสมรภูมิรักของพวกเขาในที่สุด

โซเฟียเหนื่อยล้าจนแม้แต่จะยกนิ้วก็ยังทำไม่ได้

เฮนรี่อุ้มเธอไปยังห้องน้ำอย่างอ่อนโยนเพื่อทำความสะอาดร่างกายให้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาทำมาตลอดสองปี

โซเฟียนอนแช่ตัวในอ่างฟองสบู่อย่างสบายอารมณ์

หลังจากชำระล้างร่างกายให้เธอจนสะอาดหมดจด เฮนรี่ก็ใช้ผ้าขนหนูห่อตัวเธอแล้วอุ้มกลับมาที่เตียง ก่อนจะเข้าไปทำความสะอาดตัวเอง

แต่เมื่อเขาออกมา เขาก็พบกับการ์ดใบหนึ่งที่โซเฟียยื่นให้

"ถึงแม้คุณจะยอดเยี่ยมและทำให้ฉันพอใจในทุกๆ ด้าน แต่สามีฉันกลับมาแล้ว"

"ความสัมพันธ์ของเราจบลงแค่นี้ ในการ์ดนี่คือค่าตอบแทนของคุณ"