Shadows of betrayal

Shadows of betrayal

Samuel Nyeche · เสร็จสิ้น · 211.0k คำ

295
ยอดนิยม
295
การดู
88
เพิ่มเมื่อ
เพิ่มไปยังชั้นวาง
เริ่มอ่าน
แชร์:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

บทนำ

SYNOPSIS:I thought meeting my mate would be the start of my happily ever after. For a moment, it was. Jacob Jude, the powerful heir of the Golden Claw Pack, ignited a fire in me that I’d never known. Then, in one cruel twist, he shattered my world.

With my sight newly restored, I opened my eyes to betrayal—false accusations, heartbreak, and the lifeless body of my twin sister. Losing them both on the same day nearly destroyed me. But someone pulled me back from the edge.

Four years later, I’m no longer the fragile, blind girl who was cast aside. I’ve rebuilt myself, stronger and sharper than ever. Returning to the Golden Claw Pack wasn’t in my plans, but fate has a cruel sense of humor. Because standing at the altar is the man who broke me... and the sister I buried.

Now, I have one question—will love or vengeance claim me first?

บท 1

Chapter 1: The Friend Scent

It struck me while I was strolling through the packed East Coast market. The scent. It smelt wild, earthy, and full of something I had never smelled before. Ancient, I was unable to move for a moment because my breath was seized. I could only think of the fragrance beckoning to me as if the entire world had frozen.

My friend.

I spoke the word in a whisper to myself, unaware that I had said it out loud. My heart pounded, unfamiliar heat spreading throughout my chest. I knew, felt it, the connection to it, to him, despite not knowing where he was. I didn't need to be able to see him to know. I knew, somehow within me.

"Watch it!" A rough voice interrupted my daydream, and I instinctively raised my cane, tapping it in front of me to steady myself. I could again hear the hum of the marketplace, but the scent still clung. The temptation was irresistible.

I was holding my breath and planted my feet to the ground. Focus, Isidora. I was no longer that same girl. I had adapted to leave without eyes, but there was something about the power of the scent that caused me to hesitate. This was more than a sense. This was him. My Friend.

And then I heard him. A voice—low, rich, and pulling at something inside of me I couldn't identify.

"Friend ?"

I froze in my tracks. My heart skipped a beat. That voice. It was like a magnet, drawing me to it. It was familiar, but not in a way that would make any sense. I couldn't determine whose it was, but I could feel its presence like I'd heard it my entire life.

I turned my head in the direction of the voice, my hold on the cane tightening. I couldn't see him, but I could feel him, and that was enough. "Who are you?" I demanded, attempting to keep the shake from my voice and conceal it.

"Jacob. Jacob Jude," the voice replied, and my body tensed.

Jacob Jude.

The name washed over me like a wave, and I was taken aback. It shouldn't have sounded so familiar, so. Right, but it did. My breath stopped again, and I swallowed in an attempt to stabilize myself. I knew that name. He was the son of the Golden Claw Pack. The last time that I had seen him, things were different. He was to be my Friend. But I could not permit myself to think it—not after all that had transpired.

"Isidora Christa," I murmured, the words escaping more of a whisper than anything else. My body was tense as if a storm brewed within me.

I could feel him approaching, yet I did not know how. Every step he took seemed to bring him near, and my heart was racing. The chemistry between us was tangible, yet I could not see it. I wanted to run from it, yet something within me reminded me that I needed to stay.

His hand emerged, and I did not step back. His fingers brushed against mine, and my whole body trembled at the touch. It was like a flame had been ignited between us, something hot, charged, and dangerous.

"You're blind," he whispered, his voice now soft, barely audible, but there was no censure there. Only curiosity.

"And you're my friend," I replied before I could stop myself. The words tumbled out, heavy with the weight of all I'd kept inside for so long.

I could feel the shift in the atmosphere around him, the tension building. I did not know if it was his guilt, maybe mine, but we both knew it—the distance between us, the hurt that had built up over the years. But this. this was different. Something I had not expected.

He didn't answer right away, and I could feel him come closer. I heard him breathe, slow and steady, but there was something else there—something that curled my belly with need. My heart was racing; his smell surrounded me, pulling me in and making it increasingly difficult to breathe.

I was supposed to be angry. I was supposed to despise him for what he'd done to me. He'd rejected me, discarded me like I wasn't worth anything like I wasn't worth his time. But there he was, before me, and all I felt was this pull.

"You shouldn't be here," I said to him, my voice shaking but firm. I was attempting to be strong, to hold on to the anger that was the only thing preventing me from giving in to the temptation of him, but it was so hard. So hard when he was this close when the chemistry between us was this real.

"I needed to see you," he whispered, and I could feel the regret in his voice. "I didn't know. I didn't know what I was doing."

I recoiled, my hand tightening on my cane. What was he saying? Had he not known? My heart hurt. I wanted to believe him. I wanted so much.

"You hurt me," I said to him, my tone more biting than I intended. "You gave up on me without a fight."

I was wrong," he whispered now, his hand seeking mine once more. The warmth of his palm seeped into mine before he wrapped his fingers around my wrist in a loose cuff, his fingers skimming over the skin of my arm. His touch created shivers of heat tumbling through me, and I could no longer pretend.

I was stupid," he went on, his voice barely above a whisper and despairing. "I believed I was acting in the best way possible, but I was mistaken. I should have fought for you. I should never have let you leave.".

My breath remained in my throat. Fought for me? I had wanted him to fight. I had wanted him to come back, tell me that he loved me, make everything all right. But he hadn't. He had left me, and I couldn't remember anything else.

"I don't know if I can trust you again," I breathed, my heart hurting as I withdrew my hand from his. "You walked out on me once. I couldn't take that again."

"I'm not leaving this time," he said, his voice burning, determined. "I won't lose you again. I'll do anything to show you."

I stepped back, my heart racing. His words stung, and for a moment I was torn. One part of me wanted to run from him, to run from the hunger that was pulling me towards him. But another part of me—another part of me that still knew what it was like to be with him—wanted to stay.

"I don't know," I said, my voice trembling. "I don't know if I can ever forgive you."

"You don't have to forgive me yet," he whispered again, leaning in once more, his warm breath in my ear. "Just let me have a chance to prove it to you. Let me have the chance to prove to you that I'm not that man anymore."

The words hung between us, heavy with meaning. I could sense the tension mount, the pull stronger than ever before. I struggled against it. I struggled to turn and go, but I did not. I could not.

His lips brushed my ear, and I stiffened every muscle tense.

"Isidora…," he whispered, his voice a soft entreaty.

And then, just when my breath was stuck in my throat, a loud voice broke in between us.

"Isidora, where the hell are you?"

I spun around at the sound of the voice, my heart plummeting. I knew that voice.

I knew whose it belonged to.

It was Lucas, That changed everything.

บทล่าสุด

คุณอาจชอบ 😍

รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ

รักโคตรร้าย ผู้ชายพันธุ์ดิบ

364.8k การดู · เสร็จสิ้น · พราวนภา
‘ต่อให้มึงสลัดคราบทอม แล้วแต่งหญิงให้สวยกว่านี้ร้อยเท่า กูก็ไม่เหลือบตาแล เกลียดก็คือเกลียด…ชัดนะ!’

ปรเมศ จิรกุล หมอหนุ่มเนื้อหอม รองผู้อำนวยการโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง เขาขึ้นชื่อเรื่องความฮอตฉ่า เป็นสุภาพบุรุษ อ่อนโยน เทคแคร์ดีเยี่ยม และให้เกียรติผู้หญิงทุกคน ยกเว้นกับธารธารา อัศวนนท์
ปรเมศตั้งแง่รังเกียจธารธาราตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า เพียงเพราะเธอแต่งตัวเหมือนผู้ชาย เขาเลยประณามว่าเธอเป็นพวกผิดเพศน่ารังเกียจ แต่ใครเลยจะรู้ว่าหมอสาวมาดทอมหัวใจหญิงนั้นจะเฝ้ารักและแอบมองเขาอยู่ห่างๆ เพราะเจียมตัวดีว่าอีกฝ่ายแสนจะรังเกียจ และดูเหมือนคำกล่าวที่ว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นจะใช้ไม่ได้ผลสำหรับคนทั้งคู่
กระทั่งดวลเหล้ากันจนเมาแบบขาดสติสุดกู่ เขาจึงเผลอปล้ำแม่สาวทอมที่เขาประกาศว่าเกลียดเข้าไส้ หนำซ้ำยังโยนความผิดว่า ‘ความสัมพันธ์บัดซบ’ ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะยัยทอมตัวแสบยั่วเขา เมากับเมาเอากันแล้วไง น้ำแตกก็แยกทาง ทว่าพออีกฝ่ายหลบหน้าเขากลับร้อนรนกระวนกระวาย ครั้นทนไม่ไหวหมอหนุ่มจอมยโสก็ต้องคอยราวี และตามหึงหวงเมื่อมีใครคิดจะจีบ ‘เมียทอม’ ของเขา แต่กว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้ เธอก็หายไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว
ลิขิตรักนายสุดหื่น

ลิขิตรักนายสุดหื่น

120.5k การดู · กำลังอัปเดต · รินธารา
เมื่อเธอโดนนอกใจจากคนที่รัก จึงหนีไปเริ่มต้อนชีวิตใหม่ที่ดูไบ และเธอก็ได้เจอกับหนุ่มอาหรับสุดแซ่บ ที่มายั่วยวนหลอกล่อให้เธอมีเซ็กส์ที่เร่าร้อนกับเขา และเขายังต้องการให้เธอท้องลูกของเขาอีก....

เรื่องย่อ....
“คุณอัสลาน… คุณออกไปห่างๆฉันหน่อยได้ไหม…ห้องครัวนี่มันก็กว้างมากเลยนะคุณ ทำไมคุณต้องมาใกล้ฉันขนาดนี้ด้วย…”
“ก็ผมอยากจะดูว่าคุณใส่ยาเสน่ห์อะไรลงไปในอาหารหรือเปล่า เพราะช่วงนี้ผมรู้สึกโหยหาคุณตลอดเลย…”
“ใครจะบ้ามาใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกินล่ะ แค่นี้ฉันก็แทบไม่ได้นอนแล้ว… ขืนใส่ยาเสน่ห์ให้คุณกิน ฉันไม่นอนแกผ้าให้คุณเอาทั้งวันเลยเหรอ…”
“หึๆ…ก็คุณมันน่ามั่นเขี้ยวนิ จะจับจะตบตรงไหนก็แน่นไปหมดเลย…แถมกลิ่นตัวก็หอมไปยันหอยเลย…อืม…พูดไปแล้วขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยสิ วันนี้ทำงานมาโคตรเหนื่อยเลย…”
“อื้อ…คุณจะทำอะไรน่ะคุณฮัสลาน นี่มันในห้องครัวนะคุณ…เดี๋ยวพวกแม่บ้านเดินเข้ามาจะทำยังไงคะ…ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ จะมาดมอะไรตรงนี้”
“ก็ผมอยากดมตอนนี้ไงคุณ…เห็นหน้าคุณแล้วผมก็รู้สึกเสี้ยนจนทนไม่ไหวแล้วเนี่ย…ขอผมดมให้ชื่นใจหน่อยเถอะ”
“อ้ะ….คุณอัสลาน….อื้อ….ทำไมคุณมันหื่นแบบนี้เนี่ย….เอามือของคุณออกไปนะ เดี๋ยวคนมาเห็น….อ้ะ…ซี๊ด…อ่าส์….”
โซ่สวาทร้อนรัก

โซ่สวาทร้อนรัก

171k การดู · เสร็จสิ้น · รินธารา
“ใครบอกให้คุณแต่งตัวแบบนี้หึ อยากจะโชว์ให้คนอื่นเห็นหรือไง ว่านมตัวเองมันใหญ่น่ะห้ะ”
“มันเรื่องของฉัน ตัวฉันของฉันนมก็นมของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่ง”
“ก็สิทธ์ของความเป็นผัวคนแรกของคุณไง นมคุณน่ะเป็นของผม ทั้งตัวคุณก็เป็นของผม...เข้าใจไหม? ”

คาเรน เซนโดริก อายุ 32 ปี
หนุ่มลูกครึ่งอเมริกา-อาหรับ ที่มีบุคลิกสุขุมเยือกเย็น เจ้าเล่ห์แสนกล และยังเป็นCEO บริษัทไอทีอินเตอร์เนชั่นกรุ๊ปชื่อดังในอเมริกาที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก ในแต่ละวันจะมีสาวๆมาคอยปนเปรอสวาทให้เขาในทุกค่ำคืน และในที่สุดเขาก็จัดการเหยื่อสาวผิดคน เพราะคิดว่าเธอคือคนที่ลูกน้องหามา จึงใช้เงินปิดปากเธอให้จบเรื่อง แต่ใครจะคิดว่าเขาต้องมาเจอกับเธออีกครั้ง
ทับทิม รินลดา ชลวัตร อายุ 25 ปี
สาวแว่นช่างเพ้อ ที่มีความสามารถรอบด้าน พ่วงด้วยวาจาอันจัดจ้านไม่ยอมใคร จนถูกคัดเลือกให้ไปดูงานที่ดูไบ ต้องมาเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสาวสวยสุดมั่นสำหรับงานครั้งนี้ แต่พอไปถึงเธอกลับถูกซาตาน พรากพรหมจรรย์ไปตั้งแต่วันแรกที่ไปถึง และซาตานคนนั้นก็ดันเป็นเจ้าของบริษัทที่เธอทำงานอยู่ แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อต้องเจอกับเขาอีกครั้ง
ขย่มรักมาเฟีย

ขย่มรักมาเฟีย

96.5k การดู · กำลังอัปเดต · รินธารา
"ถ้าคุณจำรสชาติที่ผมมอบให้ไม่ได้....ผมก็จะทบทวนความทรงจำให้กับคุณเอง...ว่าเราเคยทำอะไรกันมาบ้าง..."

"ความทรงจำบ้าบออะไรของคุณ ฉันไม่อยากจะทบทวนอะไรทั้งนั้น ออกไปห่างๆฉันเลยนะ...อื้อ...ปล่อยฉันสิ ไอ้มาเฟียบ้า...จะมายุ่งกับฉันทำไมห้ะ!...."

"ไม่ยุ่งกับเมีย...แล้วจะให้ไปยุ่งกับหมาแมวที่ไหนล่ะหึ...ไม่ได้เจอตั้งนาน...คิดถึงดุ้นของผมไหม...อยากจะอม...อยากจะเลียเหมือนที่เคยทำหรือเปล่า...."

"ไม่....ถ้าคุณเสี้ยนมากนักก็ไปเอากับผู้หญิงของคุณสิ..ผู้หญิงพวกนั้นเขาเต็มใจทำให้คุณแบบถึงอกถึงใจ คุณจะมาบีบบังคับฉันให้เสียแรงทำไม"

"ก็ผู้หญิงพวกนั้นมันไม่ตื่นเต้นเหมือนกับคุณนิ....ผมชอบใช้แรง...โดยเฉพาะกับคุณ....ชอบเยแรงๆ....ตอกแบบจุกๆ และที่สำคัญผมชอบตอนที่คุณครางเหมือนคนกำลังจะตายตอนที่ผมกำลังเอาคุณ"

"ใครโดนคุณเอาก็ต้องครางเหมือนจะตายกันทั้งนั้นแหละ ใหญ่เกินบ้านเกินเมืองซะขนาดนั้น ไปผู้หญิงเอาพวกนั้นไป อย่ามายุ่งกับฉัน...อื้อ...ปล่อยฉันสิ"

"ทำไมชอบไล่ให้ผมไปเอาคนอื่นนักหึ....ไม่เข้าใจเหรอว่าผมจะเอาคุณ....ผมชอบหอยฟิตๆของคุณมากกว่า...ผมหลง...ผมคลั่งไคล้...และผมก็อยากจะได้มันอีก...หลายๆครั้ง....ซ้ำแล้วซ้ำเล่า....จนกว่าหอยน้อยๆของคุณมันจะรับไม่ไหว...อืม....ไม่ได้เอามานานแล้ว....คุณให้ใครมาซ้ำรอยผมหรือเปล่า...."
เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย)  BAD

เด็กดื้อคนโปรด (ของมาเฟีย) BAD

130.6k การดู · กำลังอัปเดต · ลำเจียก
ลีวาย
หนุ่มหล่อ ลูกชายมาเฟียตระกูลใหญ่ผู้เย็นชาไร้ความรู้สึก เขาถูกผู้หญิงหลายคนตราหน้าว่าไร้หัวใจ ถึงอย่างนั้นเพราะความหล่อก็ยังมีผู้หญิงอีกมายมายที่พร้อมจะขึ้นเตียงกับเขา
แต่มีผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขารังเกียจและไม่อยากเจอหน้าถึงแม้เธอจะพยายามเท่าไรก็ไม่มีวันมีค่าในสายตาของเขา
“อยากเป็นเมียฉันมากไม่ใช่หรือไง ฉันกำลังจะสนองให้เธอเป็นอยู่นี่ไง แต่ไม่ใช่ในฐานะเมียแต่ง อย่าคิดหวังสูงเกินไป!!”

มิลิน
เธอถูกคนที่ตัวเองแอบรักมาตั้งแต่เด็กรังเกียจเพียงเพราะเขาคิดว่าแม่เธอคือเมียน้อยของพ่อเขา ถึงแม้เขาจะไม่สนใจใยดีอะไรเธอเลย แต่เธอก็ยังรักเขาหมดหัวใจ
ทั้งที่คิดว่าหากยอมยกร่างกายให้เขาแล้วจะได้ความรักกลับคืนมา แต่สุดท้ายก็ได้เพียงความเกลียดชัง
I’m evil guy ปีศาจตัวร้ายพ่ายรัก

I’m evil guy ปีศาจตัวร้ายพ่ายรัก

93.9k การดู · เสร็จสิ้น · Phat_sara
ผู้หญิงเรียบร้อยคือผู้หญิงที่ผมรู้สึกขัดตาที่สุด เจอกับตัวมาเยอะแล้วครับที่เรียบร้อย อ่อนหวาน แต่สุดท้ายก็...ไม่ได้แรดหรอกเรียกว่า ร่าน เลยดีกว่า
3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย

3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย

66.2k การดู · เสร็จสิ้น · Sadistic_X
พ่อของ ‘ถังหูลู่’ แต่งงานใหม่ นั่นทำให้เธอได้สนิทชิดเชื้อกับ ‘พี่ชายฝาแฝด’ ต่างสายเลือดของเธอมากยิ่งขึ้น จนกระทั่งความสัมพันธ์นี้กลายเป็นร้อนเร่าอย่างน่าเหลือเชื่อ...
ทาสสวาทอสูรเถื่อน

ทาสสวาทอสูรเถื่อน

76.1k การดู · กำลังอัปเดต · รินธารา
“คืนละล้าน คุณจ่ายให้ฉันได้ไหมล่ะคะ ถ้าได้ฉันจะอ้าขารอคุณบนเตียงทุกคืนเลยค่ะทูนหัว” พิชชาภาพูดออกไปพร้อมกับใบหน้าท้าทายอย่างไม่กลัว ในเมื่อเขาอยากจะได้ตัวเธอ เขาก็ต้องลงทุน
“แพงไปหรือเปล่า สำหรับค่าตัวของคุณอย่างมากก็คืนละแสน” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับมองร่างบางที่กำลังนั่งอยู่บนตักของเขาด้วยสายตาหื่นกระหาย เขายอมรับว่าเขาชอบผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอสวยและที่สำคัญนมตูมชะมัดยาก
มันโดนใจเขาจริงๆ ยิ่งสเต็ปการอ่อยของผู้หญิงคนนี้เขาก็ยิ่งชอบ เพราะมันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่เธอกำลังทำ
“ถ้าคุณไม่สู้ก็ปล่อยฉันสิคะ ฉันจะได้ไปหาคนที่เขาใจถึงกว่าคุณ” พิชชาภาพูดจบก็เอามือยันหน้าอกของฟรานติโน่แล้วทำท่าจะลุกออกจากตักของเขา ก่อนจะถูกมือใหญ่รั้งเอวไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
“ได้ ผมจะให้คุณคืนละล้าน แต่คุณต้องตามใจผมทุกอย่าง” ฟรานติโน่พูดไปพร้อมกับรอยยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์ คิดว่าคนอย่างเขาจะยอมเสียเงินหนึ่งล้านบาทง่ายๆงั้นเหรอ คอยดูเถอะเขาจะตักตวงจากเธอให้คุ้มสมราคาที่เขาต้องจ่ายไป
เมียขัดดอก

เมียขัดดอก

41.7k การดู · เสร็จสิ้น · ชะนีติดมันส์
เพราะชีวิตของเธอเหลือแค่แม่เพียงคนเดียวเธอจะไม่ยอมปล่อยให้ท่านจากไป ไม่ว่าจะวิธีไหนเธอก็จะช่วยท่านให้ได้ แต่การที่จะช่วยแม่ให้รอดชีวิตมันคือการทำผิดกฎหมายเพราะแม่ต้องผ่าตัดเปลี่ยนอวัยวะในร่างกาย และถ้าซื้อขายมันเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมายอยู่แล้ว
"คุณหมอคะฉันขอร้องล่ะคุณหมอช่วยแม่ฉันด้วยเถอะนะ" หญิงสาวขอร้องอ้อนวอนถึงขั้นยกมือขึ้นมากราบไหว้
"ทางเราช่วยได้เท่าที่ช่วยจริงๆ" ถ้าเขาทำแบบนั้น โรงพยาบาลของเขาอาจจะถูกฟ้องได้ ซึ่งมันไม่เป็นผลดีเลย และมันก็ไม่คุ้มกับการเสี่ยง
"ฉันขอร้องล่ะค่ะ จะให้กราบเท้าฉันก็ยอม"
"คุณอย่าทำแบบนี้เลย"เขารีบพยุงร่างของหญิงสาวที่กำลังจะคุกเข่าลงตรงหน้าให้กลับขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง
"คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ฉันเคยเรียนหมอมาค่ะ ฉันคงพอช่วยงานคุณได้ไม่มากก็น้อย" เพราะเธอเคยเรียนมาด้านนี้ก็เลยรู้ว่าใครที่สามารถจะช่วยแม่ของเธอได้ และก็รู้ด้วยว่ามันเสี่ยงมากถ้าจะทำแบบนี้
"คุณก็เคยเรียนหมอมา คุณก็คงจะรู้ผมคงช่วยไม่ได้"
"ถ้าเปลี่ยนจากช่วยงานเป็นเอาร่างกายของฉันแลกเปลี่ยนได้ไหมคะ"
"คุณพูดอะไร"
"ถ้าคุณหมอยอมช่วยผ่าตัดให้แม่ฉันฉันจะยอมมอบร่างกายให้คุณค่ะ" เธอมีคนที่จะมาบริจาคอวัยวะแล้ว เหลือแค่การผ่าตัดเท่านั้น..
BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย

BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย

44.2k การดู · เสร็จสิ้น · Piggy.g
เรื่องราวของ "เดรค" และ "ลันตา" ที่คนหนึ่งกลับมาเพื่อจบเรื่องราวและแก้ไขแต่อีกคนเริ่มต้นที่จะแก้แคน
ดิบ เถื่อน รัก

ดิบ เถื่อน รัก

35.4k การดู · เสร็จสิ้น · พราวนภา
จะต้องทำยังไง?
เมื่อตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนกับ ‘อดีตเพื่อนรัก’ ที่กลายเป็นเพื่อนชัง เพื่อนที่เธอแอบรักเขาเพียงแค่ข้างเดียว เพื่อนที่ตราหน้าว่าเธอคือคนที่ทำให้ผู้หญิงที่เขารักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ
“ตั้งแต่วันนี้เราขาดกัน! มึงไม่ใช่เพื่อนกูอีกต่อไป อ้อ…แล้วก็จำเอาไว้ด้วยล่ะ ว่าแม้แต่แอบรักกูมึงก็ไม่มีสิทธิ์” เขาประกาศตัดความสัมพันธ์อย่างสิ้นเยื่อขาดใย วาจาทำร้ายหัวใจอย่างแสนสาหัสทำให้เธอน้ำตารื้น
“จอมมึงฟังกูก่อนได้ไหม”
เสียงสั่นเครือพยายามเอ่ยวิงวอน จากนั้นเธอก็วิ่งตามร่างใหญ่ไป แล้วยื้อแขนกำยำเอาไว้สุดแรง ก่อนจะถูกผลักลงไปกองกับผืนทรายร้อนๆ อย่างไร้ปรานี ครั้นจะตามไปยื้ออีกหนก็ต้องผงะ หลับตาปี๋ กลั้นหายใจตัวแข็งทื่อ เมื่อจอมโหดควักปืนออกมายิงเฉียดใบหูไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด
ปัง!
“ออกไปจากชีวิตกูซะ! แล้วก็อย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก!”
เขาเค้นเสียงลอดไรฟัน ขณะทอดสายตาชิงชังมาให้ จากนั้นก็หมุนตัวเดินจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง ทิ้งให้คนถูกเขาผลักไสออกไปจากชีวิตร้องไห้ปานปิ่มจะขาดใจ
คุณฟอร์บส์

คุณฟอร์บส์

4k การดู · เสร็จสิ้น · Mary D. Sant
"ก้มลงสิ ฉันอยากเห็นก้นเธอตอนที่ฉันกำลังเอาเธอ"

โอ้พระเจ้า! คำพูดของเขาทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นและหงุดหงิดในเวลาเดียวกัน แม้แต่ตอนนี้ เขาก็ยังเป็นคนเดิมที่หยิ่งยโสและชอบบงการทุกอย่างตามใจตัวเอง

"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย?" ฉันถาม ขณะที่รู้สึกว่าขาของฉันเริ่มอ่อนแรง

"ขอโทษนะถ้าฉันทำให้เธอคิดว่าเธอมีทางเลือก" เขาพูดก่อนจะคว้าผมของฉันแล้วดันตัวฉันลง บังคับให้ฉันก้มลงและวางมือบนโต๊ะทำงานของเขา

โอ้ พระเจ้า มันทำให้ฉันยิ้ม และทำให้ฉันยิ่งเปียกชุ่ม บรายซ์ ฟอร์บส์ ดุเดือดกว่าที่ฉันเคยจินตนาการไว้มาก



แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง สามารถใช้คำพ้องความหมายทุกคำในพจนานุกรมเพื่ออธิบายเจ้านายจอมโหดของเธอ และมันก็ยังไม่เพียงพอ บรายซ์ ฟอร์บส์ เป็นตัวอย่างของความโหดร้าย แต่โชคร้ายที่เขาก็เป็นตัวอย่างของความปรารถนาที่ไม่อาจต้านทานได้เช่นกัน

ในขณะที่ความตึงเครียดระหว่างแอนน์และบรายซ์ถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้ แอนนาลีสต้องต่อสู้เพื่อไม่ให้ยอมแพ้ต่อสิ่งยั่วยวน และต้องตัดสินใจอย่างยากลำบาก ระหว่างการตามความทะเยอทะยานในอาชีพของเธอหรือยอมแพ้ต่อความปรารถนาลึกๆ ของเธอ เพราะเส้นแบ่งระหว่างสำนักงานและห้องนอนกำลังจะหายไปอย่างสิ้นเชิง

บรายซ์ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อให้เธอออกไปจากความคิดของเขา แอนนาลีส สตาร์ลิ่ง เคยเป็นแค่เด็กสาวที่ทำงานกับพ่อของเขา และเป็นที่รักของครอบครัวเขา แต่โชคร้ายสำหรับบรายซ์ เธอกลายเป็นผู้หญิงที่ขาดไม่ได้และยั่วยวนที่สามารถทำให้เขาคลั่งได้ บรายซ์ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถห้ามมือของเขาไม่ให้แตะต้องเธอได้นานแค่ไหน

ในเกมที่อันตราย ที่ธุรกิจและความสุขต้องห้ามมาบรรจบกัน แอนน์และบรายซ์ต้องเผชิญกับเส้นแบ่งที่บางเบาระหว่างเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว ที่ทุกสายตาที่แลกเปลี่ยน ทุกการยั่วยุ เป็นคำเชิญให้สำรวจดินแดนที่อันตรายและไม่รู้จัก