บทที่ 569

เหงื่อเย็นเยียบชุ่มโชกแผ่นหลังของแพทริเซีย ผมของเธอหนักอึ้งด้วยเหงื่อ ทุกลมหายใจลึกๆ ที่เธอสูดเข้าไปแทบไม่ได้ช่วยให้หัวใจที่เต้นรัวระส่ำในอกราวกับมีค้อนทุบอยู่ข้างในไม่หยุดหย่อนสงบลงได้เลย ขณะที่เธอปาดเหงื่อเย็นๆ ออกจากหน้าผาก ความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อก็ถาโถมเข้ามา

เธอฝันถึงเจมส์

ยิ่งไปกว่านั้น เธอ...