บทที่ 3

คำพูดของเอลิซาเบธทำให้เควินถึงกับพูดไม่ออก

เธอกล่าวต่อไป “ฉันจะพูดให้ชัดเจนเป็นครั้งสุดท้าย ฉันไม่สนใจพวกคุณคนไหนอีกแล้ว การแข่งขันกับเบรนดาเพื่อเอาใจน่ะเหรอ ไม่สนใจ”

ใบหน้าของริชาร์ดคล้ำลง “เธอคิดดูให้ดีๆ นะ ตัดขาดกับตระกูลคลาร์ก เธอก็จะเสียทรัพยากรทั้งหมดของบริษัทไป”

ลอเรน พี่ชายของเธอ พูดเสริมขึ้นมา “เราอาจจะทำให้เธอหายไปจากวงการบันเทิงเลยก็ได้”

พวกเขาหวังว่าเอลิซาเบธจะคิดใหม่เพื่ออนาคตของตัวเอง แต่เธอกลับหัวเราะออกมา

“พวกคุณทำอย่างกับว่าให้ทรัพยากรฉันมากมายตลอดปีที่ผ่านมางั้นแหละ” เธอแค่นเสียง “ไม่เพียงแต่มันจะจำกัดและไม่เพียงพอ แต่ตอนที่ฉันโดนโจมตีทางออนไลน์ พวกคุณไม่แม้แต่จะสนใจเรื่องการประชาสัมพันธ์เลยด้วยซ้ำ”

“พวกคุณอยากจะเอาโอกาสที่ฉันหามาได้ด้วยตัวเองไปให้เบรนดา แล้วตอนนี้ยังจะมาใช้เรื่องนี้ขู่ฉันอีกเหรอ”

“ฉันเคยเจอคนหน้าไม่อายมาก่อนนะ แต่พวกคุณนี่เหนือกว่าพวกนั้นทั้งหมดเลย”

ขณะที่สีหน้าของพวกเขาเข้มขึ้น เอลิซาเบธก็พูดต่อ “โชคดีของฉัน ที่ฉันไม่เคยเซ็นสัญญากับบริษัท ไม่จำเป็นต้องยกเลิกอะไรทั้งนั้น”

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันพอแล้ว พวกคุณอยากจะทำอะไรก็เชิญ”

“และในเมื่อพวกคุณไม่เคยประกาศตัวตนของฉันต่อสาธารณะ ก็ไม่จำเป็นต้องประกาศตัดขาดต่อสาธารณะเช่นกัน”

“ลาก่อนตลอดกาล!”

พูดจบ เอลิซาเบธก็หันหลัง คว้ากระเป๋าเดินทาง แล้วเดินออกไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

เมื่อออกมาข้างนอกแล้ว เธอก็หยุดการบันทึกเสียงในโทรศัพท์

ครอบครัวคลาร์กมองตามแผ่นหลังของเอลิซาเบธที่เดินจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว รู้สึกทั้งโกรธและไม่สบายใจปะปนกัน

เบ็ตตี้พูดอย่างหัวเสีย “นางกล้าทิ้งไปจริงๆ ช่างร้ายกาจนัก”

ริชาร์ดกล่าวด้วยใบหน้าเคร่งขรึม “ถ้าอยากจะเล่นแบบนี้ ฉันจะทำให้นางได้รู้ว่าถ้าไม่มีตระกูลคลาร์ก นางก็ไม่มีค่าอะไรเลย”

เขาหันไปหาลอเรน “ลอเรน ไปคุยกับคนรู้จักของแกที่บริษัทบันเทิงอื่นๆ ให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่เซ็นสัญญากับเอลิซาเบธ”

ลอเรนพยักหน้า “เข้าใจแล้วครับ”

เมื่อเผชิญหน้ากับการท้าทายของเอลิซาเบธ สัญชาตญาณแรกของลอเรนคือการวางแผนเล่นงานเธอ เพื่อสอนให้รู้ว่าการทำตามอำเภอใจมันไม่ได้ผลดี

เบรนดาได้ยินแผนการของลอเรนและริชาร์ดก็รู้สึกดีใจอย่างท่วมท้น แต่ภายนอก เธอกลับแสร้งทำเป็นเหยื่อ “เป็นความผิดของฉันเองที่ทำให้เอลิซาเบธโกรธขนาดนี้ ลอเรน ริชาร์ด อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ”

“รอให้เธอใจเย็นลงก่อน เดี๋ยวฉันจะไปขอโทษ พวกคุณค่อยๆ กล่อม เธอก็จะกลับมาเอง”

การแสดงละครของเบรนดายิ่งทำให้ครอบครัวรู้สึกว่าเอลิซาเบธไม่มีเหตุผลและชิงชังเธอมากขึ้นไปอีก

ลอเรนกล่าวว่า “นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ นางแค่ไม่รู้จักบุญคุณคน”

พี่น้องคลาร์กคนอื่นๆ พูดเสริม “ใช่ นางได้ตำแหน่งคุณหนูคลาร์กไปแล้ว ยังจะมาแข่งกับเธออีก มันน่าโมโหจริงๆ”

“เธอไม่จำเป็นต้องขอโทษ และพวกเราก็จะไม่ไปง้อเด็ดขาด”

เบ็ตตี้คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตบเบาๆ ที่แขนเบรนดา “ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก”

“พวกพี่ชายของลูกรู้ว่าต้องทำยังไง พอเอลิซาเบธกลับมา นางก็จะเชื่อฟังมากขึ้นเอง”

เบรนดาพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก “ก็ได้ค่ะ”

เอลิซาเบธกลับมายังอพาร์ตเมนต์ที่เธอเคยเช่าไว้

นี่คือที่ที่เธอเช่าไว้ตอนมาถึงคลิฟฟ์ตันเชอร์เบิร์กครั้งแรก แม้หลังจากย้ายเข้าไปอยู่กับครอบครัวคลาร์กแล้ว เธอก็ไม่เคยยกเลิกสัญญาเช่าเลย เมื่อใดก็ตามที่เธอมีเรื่องขัดแย้งหรือไม่พอใจกับพวกคลาร์ก เธอก็จะมาพักที่นี่สองสามวัน

หลังจากทำความสะอาดอพาร์ตเมนต์เสร็จ โทรศัพท์ของเอลิซาเบธก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นชื่อผู้โทร เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แววตาฉายประกายเย้ยหยัน เป็นคนที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงที่จะคิดถึงมาตลอด—ยูจีน เบเกอร์ แฟนสมัยเด็กของเธอ

ย้อนกลับไปตอนที่เธอเกือบจะถูกค้ามนุษย์ เป็นเวย์น เปเรซ ที่ช่วยเธอไว้ หลังจากได้รับการอุปถัมภ์จากเวย์น เธอก็อาศัยอยู่ข้างบ้านของแกรี่ เบเกอร์ ปู่ของยูจีน ชายชราทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

เพราะเคยถูกพวกค้ามนุษย์ทุบตีและดุด่า เธอจึงมีแผลในใจและไม่กล้าออกจากบริเวณบ้าน เป็นยูจีนที่จูงมือพาเธอออกไป ในตอนนั้น เขาเปรียบเสมือนแสงสว่างที่ส่องเข้ามาในหัวใจของเธอ

หลังจากก้าวออกจากเงามืดได้ เธอก็ชอบติดสอยห้อยตามเขา เขาอายุมากกว่าเธอห้าปี และเมื่อเขาอยู่มัธยมปลาย ครอบครัวก็รับเขากลับไปที่คลิฟฟ์ตันเชอร์เบิร์ก เพื่อที่จะตามเขาทัน เธอจึงพยายามอย่างหนักเพื่อเรียนข้ามชั้นและเข้าเรียนที่คลิฟฟ์ตันเชอร์เบิร์กให้ได้

สองปีหลังจากที่เขาเข้าวงการบันเทิง เธอก็จบมหาวิทยาลัยและเข้าวงการบันเทิงเช่นกัน หลังจากกลับไปอยู่กับตระกูลคลาร์ก เธอสารภาพรักกับยูจีน และเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอคิดมาตลอดว่ายูจีนก็ชอบเธอเหมือนกัน

แต่ในชาติที่แล้ว ยูจีนทำให้เธอได้ลิ้มรสความเจ็บปวดจากการทรยศ

เมื่อได้เกิดใหม่ เธอไม่มีความปรารถนาที่จะไปพัวพันกับเขาอีก

เธอรับโทรศัพท์ น้ำเสียงเย็นชา “มีธุระอะไร”

ยูจีนสังเกตเห็นน้ำเสียงเย็นชาของเธอ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ “เธอจะไม่ไปรายการวาไรตี้นั่นแล้วเหรอ”

เอลิซาเบธสวนกลับ “ใครบอก”

เธอรู้ว่ายูจีนหวังว่าเธอจะยกตำแหน่งนั้นให้เบรนดา ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาโทรมาหยั่งเชิง

“ฉันได้ยินจากริชาร์ดว่าเธอจะสละสิทธิ์” ยูจีนตอบ

“ไม่จริง” เอลิซาเบธพูดอย่างหนักแน่น “ฉันจะไม่ยกตำแหน่งนั้นให้ใครทั้งนั้น”

ยูจีนขมวดคิ้ว “เธอจะไม่ฟังริชาร์ดเหรอ”

เอลิซาเบธแค่นหัวเราะ “ทำไมฉันต้องฟังเขาด้วย”

ยูจีนกับริชาร์ดเป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมัธยมปลายและยังคงติดต่อกันตลอดหลายปีที่ผ่านมา

“ริชาร์ดเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเธอนะ เขาหวังดีต่อเธอ” ยูจีนยืนกราน

น้ำเสียงของเอลิซาเบธเต็มไปด้วยความประชดประชัน “ฉันว่าเขาหวังดีต่อคุณมากกว่า ถ้าฉันสละสิทธิ์ คุณก็จะได้อยู่กับรักแรกของคุณไง”

เธอทนมามากพอแล้วจริงๆ

ในชาติที่แล้ว ยูจีนได้รับคำเชิญไปร่วมรายการวาไรตี้นี้แต่ไม่เคยบอกเธอ เพราะการเกลี้ยกล่อมของครอบครัวคลาร์กและยูจีน ในที่สุดเอลิซาเบธก็ยอมสละสิทธิ์

เมื่อเธอดูรายการวาไรตี้นั้น เธอก็เห็นว่ายูจีนดูแลเบรนดาดีแค่ไหน และตระหนักว่าทั้งสองคนรู้จักกัน และยูจีนมีความรู้สึกพิเศษให้เบรนดา

แต่เธอยังดูการถ่ายทอดสดครั้งแรกไม่ทันจบด้วยซ้ำ ก็ต้องเดินทางไปถ่ายทำในกองถ่ายแบบปิดเสียก่อน

บทก่อนหน้า
บทถัดไป