บทที่ 159

อะเดเลด

ความเยียบเย็นแล่นวาบไปทั่วสันหลังขณะที่ข้ากับไลแคนธาร์สบตากันอย่างวิตก ถ้อยคำของทหารยามปลุกความทรงจำที่ข้าพยายามฝังกลบให้หวนคืนมา เมื่อสี่ปีก่อน ณ ป้อมปราการแห่งนี้ เหล่าขุนพลคนหมาป่าเคยล้อมข้าไว้ และเรียกร้องให้ประหารชีวิตข้าในฐานะ “สายลับหลวงของมนุษย์”

นิ้วของไลแคนธาร์สอดประสานกับนิ้วของ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ