บทที่ 889 ไม่ต้องการพูดถึงเขา

แล้วลัวร่าอยู่มาได้ยังไงคนเดียวตลอดหลายปีที่ผ่านมานะ

ยิ่งแคลร์คิด ก็ยิ่งรู้สึกปวดใจ แม้แต่การหายใจยังรู้สึกเจ็บปวด

โนร่ายื่นน้ำให้เธอแก้ว "เอาล่ะ เธอคงเหนื่อยมากจากการเดินทางทั้งคืน ดื่มน้ำแล้วพักสักหน่อย พอพระอาทิตย์ขึ้น ฉันจะพาเธอไปหาเด็กผู้หญิงชื่อแคทเธอรีน"

แคลร์ดึงตัวเองออกจากความคิด รับน้ำจ...