บทที่ 957 เดทตาบอดอีกครั้ง

น้ำเสียงของเอ็ดวินยังคงเหมือนเดิม ทุ้มนุ่มน่าฟัง แต่ตอนนี้เจือด้วยความเหนื่อยล้าตามกาลเวลา

แคลร์ซึ่งเพิ่งจะถอนหายใจอย่างโล่งอก เงยหน้ามองเอ็ดวินด้วยความตกใจ พอคิดจะหนีอีกครั้ง เธอก็พบว่าเขามานั่งอยู่ข้างๆ เธอเสียแล้ว

ไม่มีทางหนีได้เลย!

แคลร์เพียงแค่ตั้งสติ หันหน้าหนีไปมองทิวทัศน์ไกลๆ แล้วเอ่ยว่า ...