บทที่ 108

โคลอี้ถอยหลังตามสัญชาตญาณ มีเสียงหนึ่งในหัวกรีดร้องบอกให้เธอหนีไป

สัญชาตญาณการเอาตัวรอดผลักดันให้เธอทำเช่นนั้น แต่เพียงไม่กี่ก้าว อาร์เธอร์ก็คว้าข้อมือของเธอไว้ได้

เขาโน้มตัวลงกระซิบข้างหูเธอราวกับปีศาจ “จะหนีไปไหน รู้สึกผิดเหรอ กลัวว่าฉันจะโกรธเธอหรือไง เด็กโง่ ฉันไม่มีวันโกรธเธอได้ลงหรอก”

แม้น้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ