บทที่ 123

เมื่ออเดลีนตื่นขึ้นมา เธอก็พบว่าโคลอี้นั่งเฝ้าอยู่ข้างเตียง เธอพยายามจะลุกขึ้นนั่ง

เมื่อได้ยินเสียงขยับตัว โคลอี้ก็เข้ามาช่วยพยุงเธอ

“อเดลีน อย่าเพิ่งขยับสิคะ แผลของคุณยังหนักอยู่นะ”

“ฉันไม่เป็นไร แค่แผลถลอกน่ะ”

“โคลอี้ เมื่อคืนเธอไม่ได้นอนเลยใช่ไหม”

อเดลีนมองเห็นความเหนื่อยล้าในดวงตาของเพื่อนท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ