บทที่ 130

แม้ว่านิทรรศการเครื่องประดับจะจบลงแล้ว แต่โคลอี้ก็ยังสลัดความตื่นเต้นที่ยังค้างคาอยู่ในใจออกไปไม่ได้

ฮาวเวิร์ดมองเสี้ยวหน้าของเธอ แววตาของเขาอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด

“รู้สึกดีขึ้นไหม”

โคลอี้สบเข้ากับดวงตาที่เปี่ยมรอยยิ้มของเขาและนิ่งค้างไปชั่วขณะ

ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวทอดยาวอยู่เบื้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ