บทที่ 17

โคลอี้พยายามปาดน้ำตาออกจากใบหน้า แต่มันกลับไหลรินไม่ขาดสาย

“ขึ้นรถก่อนสิ”

ในหัวของโคลอี้กำลังสับสนวุ่นวาย เธอจึงก้าวขึ้นรถไป

“ขอโทษที่เมื่อกี้ฉันสติแตกนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ” ฮาวเวิร์ดยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ

บนผ้าเช็ดหน้ามีงานปักอันประณีต—เห็นได้ชัดว่ามีราคาแพง

“ไม่ต้องขอโทษหรอก เช็ดน้ำตาก่อนเถอะน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ