ดูเถอะ เขามีความสุข

ฉันค่อยๆ หันกลับไป ช้าๆ อย่างจงใจ ปล่อยให้พวกเขาเห็นรอยยิ้มที่ไปไม่ถึงดวงตา มิเกลกับลูเซียสะดุ้งราวกับว่ารอยโค้งของริมฝีปากฉันคือคมมีด

“ฉันว่าพวกคุณคงเข้าใจผิดไปหน่อยนะ” ฉันพูดเบาๆ เกือบจะอ่อนหวาน “พวกคุณจะไม่ได้เงินแม้แต่สลึงเดียว”

ถ้อยคำนั้นตกลงกระทบอย่างหนักหน่วงและเด็ดขาด มิเกลเดือดดาลขึ้นมาทันท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ