บ้านเป็นของเรา

ความสงบมันดังกว่าที่ฉันคิดไว้เสียอีก มันแทรกซึมอยู่เต็มบ้านไปหมดในรูปแบบที่แปลกประหลาด ระหว่างกำแพง ใต้พื้นไม้ ในช่องว่างที่เสียงฝีเท้าเคยดังก้องและเสียงปืนเคยครางกระหึ่ม มันเกือบจะทำให้สับสนจนจับทิศไม่ถูก ร่างกายของฉันยังคงคาดหวังเสียงสัญญาณเตือนภัยในยามค่ำคืน หรือสัมผัสของมีดที่เหน็บอยู่ข้างสะโพก ...