มาเป็นเลือดกันเถอะ

คอนเนอร์

ผมผลักประตูห้องเข้าไป คิดว่าจะเจอแต่ความเงียบ แต่สิ่งที่ได้ยินกลับเป็นเสียงขยับตัวแผ่วเบา และภาพของเซจที่เห็นได้ชัดเจน เธอยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าที่เปิดอ้าของผม กำลังติดกระดุมกางเกงแทคติคอลเปื้อนเลือดราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาในทุกๆ วัน

“ให้ตายสิ” ผมสบถกับตัวเองเบาๆ พลางปิดประตูตา...